Alle inzendingen over ongehinderd

Het Woord, dat uit God zelf komt, zweeft steeds voort als een levende zucht vol helende kracht, toeft bij alle mensen, is een stille wacht, ziet geduldig rond, wordt somtijds gehoord. De heilzame adem zoekt ieder oord, waar vrome blijdschap heerst of duivelse macht, soms aangekondigd, dan gans onverwacht., ondanks goede bedoeling dikwijls gestoord…

vanmorgen ben ik de deur uitgestapt, heb de lucht bekeken ze was blauw en langs de wolken streken grauwe ganzen, grijs tegen licht dichterbij langs ruwe stammen klom een bonte specht omhoog zijn zwart met wit verborg zijn rood voor mijn gezicht ik keek hem op de rug – en wist tussen dat alles het rood, wit blauw van wederhoren,…

Door Jutlands akker en stad dringt ongehinderd frisse beukenlucht.…

Dan de najaarszon die ongehinderd schittert, wijl jij door de Kempen fietst.…

ik volg de grelle lokstem van uw leden en uw lijf in brutale glooiing op mijn stee ongehinderd door fatsoen en diepte u bent een eindloos lekker wijf…

Ongehinderd ongehavend mezelf van geslacht tot geslacht bekleed en ongekleed zaaiende het permanent karakter voer voor psychologen kwetsbaar erfgoed alleen ik zelf weet waarom.…

Nevel en mist mysterieus gezicht langzaam zweeft het boven de aarde als een zeepbel spat het uiteen het blijft een wonderlijk fenomeen de zon laat dit sprookje verdwijnen die wil vandaag ongehinderd schijnen.…

Het hemelsblauw, dat is me bijgebleven Waarin het kwaad zich naar de torens boog In stilte ongehinderd binnen vloog De mensen daar ten dode opgeschreven Hoog boven het inferno nog die lucht De laatste onschuld is erheen gevlucht.…

Daar kan hij heel wat minder mensen kwetsen en ongehinderd in de ruimte zwetsen.…

't Is dat missen, onverminderd en blijvend liefhebben, ongehinderd 't Is het zout uit nutteloze tranen en de dromen die zich waarheid wanen 't Is dat beeld, bewaard in 't archief, van betere tijden Ik mis je, m'n lief…

Diepgeworteld Zijn genen waren bepaald Wachtend op de teerling In reinheid van de schoot Tot vereende lustgevoelens De dodelijke versmelting Voorbestemd tot waanzin Oneindig in bestemming Plant hij ongehinderd voort Onwetende moeders huilen Schrijver Ivan Grud…

achter tralies van verlangen schurkt schijnbare berusting worden de gekwetste dagen afgestreept op blinde muren alleen dromen reizen verder ongehinderd door obstakels voorbij het gepantserd glazen uitzicht op de binnenplaats goddank laat vrijheid van denken en dromen zich door niets weerhouden…

als dode mussen in de tuin de gestorven woorden onbesproken zwarte lakens waaronder het veilig schuilen is op een dag verduistert de zon de avond valt uiteen in sombere nachtgedachten en besluit ik de sterren terug te hangen in het heelal waarna de slaap ongehinderd binnensluipt…

aangetast door de jaren waar ik nu in kijk is verworden tot doorzichtig glas, aan een loep gelijk, doch zonder dat hij de afstand naar mijzelf kan verklaren een schild dat niet meer weerkaatst en het innerlijke naar uiterlijkheden verplaatst door een filter die steeds grotere gaten vertoont opdat de werkelijkheid, haast ongehinderd…

In een tijd waarin De tijd nog niet bestond En alleen het tij Nog ritme gaf aan Wat er zoal op een dag Gebeurde, zon en maan Dag en nacht markeerden, Kon ik nog ongehinderd Ademhalen, prikkelden wind En lucht mijn geest, Leefde ik mijn leven Zoals het bedoeld was, En viel ik alleen maar stil Als de wind het af liet weten…

zoals het wit steeds feller wordt als zonlicht ongehinderd straalt kleine vogels overvliegen, tot hun vlucht de tijd inhaalt en onderin het gras bloeit mei al in de kleinste bloemen, wit- dat goud en geel omrandt haar kleine hand plukt immer weer het beste van de overkant zo doet het minder zeer…

Een zachte frisse zucht strijkt over het bosmeertje kleine trillende rimpels glijden langzaam voort even tracht het riet te zingen maar zwijgt gewillig boomtakken boven het water zuigen de fluistering op dit vluchtige ogenblik geeft zich aan het tijdloze gaat ongehinderd als een kronkelbliksem door allerlei gebeuren maakt een reis zonder…

je lachte in je hand bloeide en vervloeide tijd de deur stond aan liet de uren ongehinderd gaan de scene heeft eeuwigheidswaarde tot ingrijpen het verstrijken stopt actie en reactie nemen de draad weer op in het regisseren van nu de ingreep heeft de deur op slot gedaan en tijd buiten laten staan of zijn de uren meegelopen…

waarom kan ik niet tapdansen zoals meeuwen op de wind spelen met de luchtstroom, ongehinderd terugkeren naar het begin zo echt, zo blij en mateloos verliefd terechtkomen in de duinen om dan weer op te stijgen in wat geen ander ziet elk woord van verbeelding ontdekken nodig en onnodig vastberaden en jij ?…

Vast en zeker, ongehinderd, louter zachtjes zoemen. Behoedzaam en trefzeker wordt zoet vocht ingenomen. Een ontzielde bloem blijft over, het is haar overkomen. Op naar het volgende wonder gesteund door welriekende geuren. In het schijnsel van de zon blijft het insect speuren. Zichtbaar ingenomen vangt de thuisreis aan.…

in ieder woord spoort mijn trein naar verre oorden ongehinderd door station en rails reizen geest en associaties mee passeer steden en culturen zigzag landen en verpoos op tal van mooie stranden voel de mantra’s van op weg waarbij tijd gebeden zegt die tussen bielzen zijn gelegd pas als de woordenvloed is opgedroogd rangeer ik…

Ongehinderd door kennis van zaken regel ik op en af een gedicht Ik ben er een sport van gaan maken tussen avond- en ochtendlicht Ik schreef terwijl anderen sliepen over liefde en pijn en verdriet zonder mij in de vorm te verdiepen dus ik wist het sonnet nog niet of ik toch eens het tij moet keren en wat dichtregels toe moet passen Ze zeggen…

waar gedachten ongehinderd worden opgenomen in het zilte. Gedragen door het ruisen, maar meer nog, door de stilte.…

hangt heb ik geen nut en word ik omgehakt de woeste golven van de zee brullen mij toe: laat je door ons omarmen we zijn al leeggevist voed jij ons met je lichaam de dag is niet veel lichter dan de nacht we leven als de dieren in de bio-industrie geoormerkt en geketend door amorele ledenpoppen waaraan wordt getrokken door een vlegel die ongehinderd…

wij vleugelen niet verplaatsen ons al ongehinderd in de geest zeggen dat we dromen praten vaak met anderen die naar ons komen omkijkend zien we de lach die het nu ontspannen lichaam vult met kracht wij lijken zorgeloos de werelden te omspannen die in ons deel van het universum hangen nog is er niet het gevoel van er helemaal bij…

Nog ongehinderd door hun kroonjuwelen die onontkoombaar in kleurloze stallen het liefdeloos contact met kille klemmen moeten velen Door zwarte slangen zal hun het witte goud worden ontnomen om neer te dalen in pakjes schoolmelk voor kinderen die denken dat de fabriek uiers heeft.…

Maar nee, wat bij mij ingaat moet bezinken, verdicht zich tot een sprakeloos substraat dat roerig wordt en uit wil breken en soms vermomd de mond verlaat. 0, klonk het nog eens ongehinderd.…

Ik weet het herfst nog voor het vallen van de blaren het grijs van grauwe ganzen in regen vluchtig afgepunt de zee die zich in druppels zaait op kleur van lappendekens fluisteringen tussen dreven hoor door kalende kruinen schuurt de wind zijn kille adem ongehinderd wint hij veld op de stilte van de warme dagen het tiktakt op de…

Het leven op de aardbol wordt onzichtbaar onderhouden opgebouwd of vernietigd door een regering die leger mag heten geheel onzichtbaar is alom tegenwoordig de strijders daarvan verspreiden zich ongehinderd verdringen elkaar in de nauwste schuilhoekjes zijn makkelijk te verslaan winnen dan toch weer ze kunnen zowel rotsen pletten als…

En't licht dat gloeit, dat zingt en zindert, dat vriendschap wijst en openbaart, de roos die bloeit en ongehinderd 't geheim van alles zó bewaart dat liefde zelf nooit echt vermindert maar enkel maar haar gloed verklaart.…