Alle inzendingen over onkenbaar

De dag verborgen in weemoed en soms tranen die glinsteren in de zon. Een gloed van binnen en gemengde gevoelens als stug leer op zacht linnen. De tijd zoekt een weg voor mij, maar onbekend is iedere plek waar ik vertoef. En alle dagen hebben zo hun verhaal. Met een ritme als de golven van de Oceaan. Een eindeloos zoeken is het in ons bestaan…

Onkenbaar wordt bewogen wat bestaat en verwaaid steekt achter een strohalm en verrekt.…

waar ik ga waar ik sta jouw oneindigheid omvat mijn eindigheid jouw zijn mijn bestaan jouw liefde mijn leven jouw licht schijnt in mijn duisternis jij onkenbaar maar onontkoombaar…

Alle geuren, kleuren en woorden laten mij achter in vergetelheid door het onkenbare omrand. Zintuigen verdoofd, leeg in mijn hoofd, maar met alle kracht in mij voel ik me op een dag weer vrij zodat alles betekenis krijgt... En dit kan met geloof en vertrouwen worden bereikt.…

Maan, moeder der idee, het ding onkenbaar. Vol is zij het voorbeeld van cirkel, onaantastbaar gaf zij ons te denken, schiep de rechte lijn. Een appel is nooit zo rond, te eetbaar daarenboven. ---------------------------- uit: 'Landgoed', 1989.…

Ziel vol passie met een vleugje goddelijkheid Als ik je ogen zie Je spreidt je vleugels vol veren van licht Vlieg met me mee door de spiraal van tijd Naar onkenbare hoogte waar het leven voelen is Jouw ziel samensmelt met de mijne Waar we cirkels vormgeven In de rest van tijd.…

Een zeemanslied dat mij ontroert, het is het onkenbare dat mij voert naar een stille plek om deze weer te verlaten. Onzeker van top tot teen, maar het lot is mijn maat en dat leidt mij ergens heen...…

En al het onkenbare dat wat men niet weet en ook niet vindt. Dit alles is een gegeven in ons bestaan, dus laat de golven van de zee maar gaan.…

Bij tijd en wijle kijk ik naar de Sterren, omringd door duisternis, die Mij al is het maar voor even Een beetje inzicht geven in het Onkenbare.. Zij die zorgen voor mysterie in het Leven en mij ook moed geven verder Te gaan.…

In een kamer zo onkenbaar stil schuilt het ware zelf, het laatste restje vrije wil. De muren zijn beschreven blad, gevuld met wild getij als getuigenis van het levenspad. Zwak licht valt door een ruit met stoffelijke glas dat de wereld buitensluit. De hartslag is het algoritme van cadans.…

Het handendrukken van de Nabestaanden met die ooit kenbaar heeft bestaan En straks zal afzakken naar een onkenbaar vergaan. Dan een steen voor wie het zich wil Herinneren boven op de begraven voorbije Dingen; in vergulde letters leest men dan Nog iets bekends, hoe lang het was voordat Het blijvend werd ontstemd.…

Ontdekkende en bespraakte kusjes: Ontsnapte boden van 't gemoed, Verradertjes van blode lusjes, Van wie de schaamte waant dat gij ze onkenbaar boet, En omdat gij van haar niet zichtbaar zijt bedreven, Zo noemt u Rozemond een stoute minnaars roof.…

onmacht of al van overgave ik word geacht, daar de ziel dat vraagt, mij aan de werkelijkheid hetzij zoet dan wel zuur doorgaans te laven het is ook raken aan de uiteinden van een regenboog of vertragen in een andante de ogen gedrenkt in vormeloze liefde die de hoop zo aanlengt ik ben geaard in het leven doch ook meedrijvend in de onkenbare…

Hij is geen bouwwerk Er is niets om te bouwen De mens is nooit vastberaden en sterk Er is geen mislukte toekomst te berouwen Want een toekomst kan niet worden ingericht Alleen vrijheid van geest telt We zijn de illusie verplicht Zonder beneveling zal de mens door de onkenbare werkelijkheid worden geveld…

Wat dan overblijft is leeg en grenzeloos oud Het is “Het Niets”, onkenbaar en ongemeten. Een vacuum, zwart, eenzaam, eindeloos en koud."…

Ja, jullie waren daar samen met mij op een bankje aan de rand van het bos in wat leek een eindeloze harmonie Een schilderij van geuren en geluiden van bruinverkleurde plantenresten een pas geschoren korenveld en verder weg Een dodenakker en lichtend groene maïs onder een donker dak van onkenbaar oude bomen De tijd werd uitgerekt en…

Laat me oversteken naar de nacht voordat ik tot stilstand kom op deze lege onkenbare plek, voor ik me bedenk en me verlies in de snippers van de tijd. Vanavond is de maan kaal en stil en ik balanceer op de rand van het ravijn. Ik kan geen waterput slaan. Ik adem woord voor woord en ik proef de angst in de grijze motregen.…

Elk kloppen van mijn bloed is een gebed, Wanneer 'k de handen samen-vouwend smeke Om één, Onkenbaar Wezen!…

Doch het lot met onkenbaarheid in besloten zorgt ervoor dat zonder slag of stoot men een andere weg inslaat. En zo gaat het leven aan velen voorbij. De tijd heeft niet stil gestaan. Eigenlijk pas in de winter van het bestaan keert het tij en wordt men zich bewust van een kalme gemoedsrust.…

't Onkenbaar gekende; 't Onweetbaar gewende 't Onschendbaar geschende Der heerlijkheid Gods. In paarlende randen Langs fulpene stranden; In kuivende branden Op rotsige kust. In zwijgende nachten Van star'lende prachten Vol donkre gedachten Van godlijke rust.…