inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 46.501):

Bedekte termen

In een kamer zo onkenbaar stil
schuilt het ware zelf,
het laatste restje vrije wil.
De muren zijn beschreven blad,
gevuld met wild getij
als getuigenis van het levenspad.
Zwak licht valt door een ruit
met stoffelijke glas
dat de wereld buitensluit.

De hartslag is het algoritme van cadans.
Nu de nacht is ingetreden
vertoont de maan haar stralenkrans.
De nacht is helderschoon.
Voorbij de muren van de kamer
wacht het voorland op gedempte toon.

Schrijver: Iniduo, 10 januari 2013


Geplaatst in de categorie: emoties

2.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 107

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)