Alle inzendingen over onontdekt

wij draaien strelen en aaien de werkelijkheid tot voelbare proporties in het passeren proberen wij iedere keer weer iets nieuws te traceren nog niet ontdekt onbevlekt door onze onvermoeibare handen en onderzoekende geest wij lijken te blijven maar onze ego’s zijn ook deel van de cirkel van leven alleen wij graaien tijdens het…

luchten verbergen soms onverwacht een wervelwind oceanen bezitten onpeilbare diepten en draaikolken er zijn bergen met verborgen grotten die niemand kent soms is er een moeder die onverwacht bevalt van een kind of een oerwoud met nog niet ontdekte dieren en volken en soms zijn er mensen met duivelse gedachten die te laat worden herkend…

Als uit de verte Ken ik jou Een horizon niet Aangeraakt Toch zo bekend Zelfs zonder oogopslag Onzichtbaar Vaak gezien Als uit de verte Zie ik jou Fata morgana Onontdekt Toch zo bekend Zelfs zonder woord Stilzwijgend Veel gezegd.…

In een droomvlucht door het ijle opgetild door de thermiek over bergen, groene weiden, zwevend bij vogelperspectief hoog boven lonkt onontdekte hemel diep onder ligt bekend terrein heel even op het midden glijden tussen God en het leven lief…

niemand zelfs de zeewind niet heeft zulke ruime handen zo'n doortastend wiegelied vouwt niemand zelfs de klaproos niet er wiedt een wichel die alles ziet onder onontdekte landen want niemand zelfs de regen niet heeft zulke kleine handen ------------------------------------- uit: De man van vele manieren, 2008…

Naar een onontdekte plaats. Om de dood te verjagen en het leven te verlengen. Gewichtloos onder het hemelgewelf. Naar een plaats, dichtbij. Dicht bij mezelf.…

Voel jij ook in alle talen van voorjaarsvlinders essentie in warme volle magen talloze onbeantwoorde levensvragen onder blauwe lucht van dromen waar je ademt in vertrouwen bemerk jij ook dit vroeg ontwaken dan is het vanwege prille liefde verliefd zijn op een onontdekte schat volg blijmoedig het droomkompas.…

Schaaf je verwachtingen in lagen af bewerk de bodem Hij is je huid bevrijd hem behoedzaam van verdichte grond ontgraaf wat je verlangt Vind onvermoede vondsten vaak gefragmenteerd op onontdekte plaatsen Soms herkenbaar verdwenen in ploegsporen of ondiepe greppels Verwachtingen in lagen van uit de lucht gezien fragiel aardewerk…

Ik vind onontdekte gebieden en reis er door heen niemand is er bij me en toch ben ik niet alleen.…

Uit haar schoot weerklonk sirenen, gezang zonder woorden, stapte ze uit haar lichaam, gebaarde met de ogen en haar lippen, vast besloten, alsof ze mij haar zegen gaf,- wacht met wegen niet te lang -, er ligt een een zoete vrucht te rijpen met onontdekte pit, die zal botten, als de Alpentoppen gloeien tegen het decor van het naderend…

handen krassen cement uit de muur voren sporen met vandaag wolken grijs zonder structuur ze schrijven pijn met scherpe messen vonkenregens intellect zwermen stof nog onontdekt gaan ze me bevrijden de handen van mijn lijf of komen ze nu tussenbeiden om af te dwingen dat ik blijf muren heb ik zelf gebouwd om hoon en spot niet te verdragen…

'schuilend onder het droppelend lover' met deze fraaie volzin van de jonge dichter Hans Lodeizen begon het destijds de weemoed van weleer die nooit verdween maar altijd hangen bleef in mijn persoonlijke dampkring de vasthoudendheid van melancholie die rondwaart als een onontdekte planeet in de ruimte die mijn wereld heet...…

Je prachtige lichaam, een afdruk in het zachte mos, onontdekte zalige gebieden. De zon morst warme stralen door het dichtbegroeide bladerdak. Een tropische vrucht; jouw rode lippen. Een lichtvleugelig vliegje landt op je perfecte borst verjaagd door jouw lome handen.…

eerdere onstuimigheid de spiegel draagt het vlot vol geelgehelmde schipbreukelingen door de draaikolk van emoties zijn ze tegen de wand geplakt ze dagdromen - nachtenlang - van onbereikbare stranden alleen mijn ingehouden adem stuwt ze voort met meeuwen als loodsen naar reddende ogen elke richting een uitweg weg van de angst om onontdekt…

beschaduwde licht Over bedekte lagen eenzaamheid Waar ogen kunnen voelen Nee, het moet een mysterieus wezen zijn Vreemd van al het mooie glinsterwerk Met al zijn kleuren In de wereld van het overleven En het is allang geen kwestie meer Van willen weten maar van Het ontdekken van de mystieke Wereld in nieuwsgierigheid Van zoeken naar onontdekte…

Wat ik zie in jouw zwartbruine ogen een onontdekt mysterieus gebied verhuld in grenzeloos mededogen waarom was het dat je me in gedachten achterliet ik zal het achterhalen – althans blijven pogen het verwijderen van jouw verhuld verdriet hebben we elkaar beloften voorgelogen? En werd het wat werd verwacht net niet?…

Door deining immer meer weggedreven Van gewild verwachte ongerijmdheden Vloei ik over in een nooit gedacht tegendeel Van een onontdekt verlangde wandeling Die schijnt te gebeuren zonder beweging Waarin alles passeert en aangeraakt Wordt door mij en veranderd verder gaat Zonder herinnerd of weergezien te worden.…

Mijn naam spreekt van de nonsens in de boeken het is daar waar de zombie toe behoort hij is, net zoals ik, van eendere soort alsmede het gehalte van de braakvis die ongewerveld, kieuwloos, zonder smaak is Nog onontdekt, volgens de evolutie, in dubio omtrent zijn constitutie drijft hij al minstens tien miljoen jaar mee anoniem, incognito…

Wie zoekt niet, het grootse allure, het mystieke van z’n avonturen, ervaring van verdriet en schijn, Sibylle zoekt het in het klein, verdiept zich in de echtheid van de mensen, richt zich op onontdekte schreden, intuïtieve treden naar alle mogelijkheden, beschilderd de aardse waarheid met haar penselen tot nieuwe flonkerende stenen in…

Mijn naam spreekt van de nonsens in de boeken het is daar waar de zombie toe behoort hij is, net zoals ik, van eendere soort alsmede het gehalte van de braakvis die ongewerveld kieuwloos zonder smaak is Nog onontdekt, volgens de evolutie in dubio omtrent zijn constitutie drijft hij al minstens tien miljoen jaar mee incognito in olie, zelfs…

de liefde onontdekt, nog ingepakt wachtend op wat komen zou en of ik dat wist, misschien droomde wie kan het zeggen, onwetend als toen de tranen nog stammend uit de tijd waarin eenzaamheid de regel scheen de warmte nog verder weg dan eerst och, en wist jij het toen al, mijn lief dat wij twee voor altijd samen zouden, voorbestemd in oude…

Noortje zoekt het kleine, verdiept zich in de echtheid van de mensen, richt zich op hun onontdekte schreden, intuïtieve treden naar niet bestaanbare mogelijkheden. Ze betovert de aardse waarheid met haar hemelse penselen tot flonkerende stenen in haar innerlijke kroonjuwelen,die in schoonheid zijn veroverd.…

In doodse Stilte Raast de Wind Het wijde Landschap door En onontdekt Door Boom noch Blad Blijft zij de Onrust voor Die dra haar Zijn doet voelen De Schaduwen van Wolkomtrekken Raken ‘t platgeblazen Gras Maken Kleur en Vorm en Plekken Waar de Stilte eerst nog was Tot ook ‘t gladde Spiegel water Door onzicht’bre Hand beroert En een blijvend…

Het pad leidt jou naar nog zeer veel onontdekt Eeuwig geheim van 't Eiland Vele bloemen die geuren met een zee die ruist... Guernsey, 1999…

Uit haar schoot weerklonken sirenen, gestrand zonder woorden, stapte ze uit haar lichaam, gebaarde met de ogen en haar lippen, vast besloten, alsof ze mij haar zegen gaf,- wacht met wegen niet te lang -, er ligt een een zoete vrucht te rijpen met onontdekte pit, die zal botten, als de blanke toppen in dat silhouet van het snel…

ik ga je liefhebben als nooit tevoor mijn vingers zullen dansen in woorden open ik zing zacht de melodie jij ademt alle kansen ogen die elkaar ontmoeten in herkennen en naar de onontdekte plaatsen zoeken jij ebt, ik vloed en samen maken we de branding, onze golven vinden hier hun stranding we sprongen in het tij de storm was…

zoals wanneer de regen in de afvoer valt en zaden uit de bomen vallen nieuw leven na de winter in een goot dood, maar niet dood Het is zoals wanneer de televisie zegt straks nieuws nu eerst reclame je wacht een laatste weerbericht en weet dat er iets anders komt Het is zoals wanneer je met een roeiboot land aanvaart, opduikt nog onontdekt…

Ervaring in verdriet en zonneschijn, Sibylle zoekt het in het kleine, verdiept zich in de echtheid van de mensen, richt zich op onontdekt gebied, treden naar onmogelijkheden, loket tussen hemel en de aarde.…

Haar ogen, smaragdgroen met een vleugje oceaan, glinsteren met de mysterie van onontdekte wateren. Haar stem stijgt, warm en vrij, terwijl we dansen, begeleid door het maanlicht. Haar woorden blijven in de lucht hangen, zoals de zoetigheid van kamperfoelie. Als ze lacht, is het alsof zonlicht door de wolken breekt.…

Vertel ze maar wat je er van vindt, wandelend over onontdekte wegen. Weg met alle pijn, de zorgen, weg met het zeurende verdriet. Adem de dag in, adem de dauw, en veeg weg die laatste traan. Want dit is een nieuwe morgen, een weg terug, dat is er niet. Er ligt een weg open voor jou, een weg die je zal moeten gaan.…