Alle inzendingen over ontboezeming

een lyrische ontboezeming en dan nog wel kort samengevat vraagt van de rede een vroegtijdig bedijken vaak bezat door overvloeiende gevoelens, zo willoos bereden, wordt van mij het bovenmenselijke gevraagd immers het stoppen van innerlijke weerbarstigheden is vaak ook nog dubbel gelaagd al heeft men weet van een doofpot, verstandelijk…

Een Britse vrouw met hele grote borsten Krijgt smartengeld omdat haar baas het waagde Er iets over te zeggen, dus ze klaagde Terwijl toch menig man hiernaar zou dorsten Ze droeg haar zware last wel naar behoren En bracht haar punten ook heel goed naar voren…

Jou beschrijven zou ik 't Allerliefste willen, maar 'k Ga mij beperken tot de Uitwerking die jij op mij hebt Daar deze, jij zult het Waarschijnlijk niet geloven Eigenlijk alle perken Misschien te buiten gaat Als ik mij althans niet Echt zou kunnen beheersen 'k Heb mijzelf echter altijd Goed tot red'lijk goed in de hand De controle heb…

ik heb je gezien tussen alle vrouwen jij, de mooiste zonder hoofddoek zonder borsten…

Hugh Hefner, doe nou maar gewoon je ding, Wat moet een man met zo’n ontboezeming?…

Ze zijn listig soms lastig maar vooral lustig voor haarzelf haar liefdespartner haar aangezicht tot anderen om te laten zien om van te dromen om niet aan te ontkomen “for she, he and me too” maar ook haar kind te voeden hem of haar te laten bevroeden haar uiterlijk ’baarmoederschap’…

Zittend in mijn uiterst luie stoel met mijn Corona sigaar en het bijbehorend biertje kan ik redelijk gelukkig en comfortabel leven , Maar mischien ook niet , maar het is mij wel om het even.…

De golfslag van het leven kabbelt maar door eeuwigdurend trekt ze haar spoor In wilde ontboezemingen en zachte stromingen Koester de mooiste die je hart steeds raken en altijd weer gelukkig maken...…

Hoe lang blijft ingesnoerd verdriet hunkeren naar ontboezeming? Als zij gestrikt in illusie niet lijkt te bestaan. Deze farce is waar de buste regeert! Veters rijgen de plooien uit mijn waan.…

is zijn ontboezeming: “Dat dénk je maar…”…

Red de wereld met ontboezemende woorden, een geretoucheerde zoen en blote borsten Sterk je de mensheid door het tikken van je hakken, je harde grinnik en wolk van Boss Wil je mij beschermen door je smaak van slaap in de ochtend, het gerommel van je maag en broze beloften…

Jij schreef het verschil met vroeger aan voelbaar tijdsbesef voor vertrouwen in nieuwe kracht dat geen open boek bleek te leggen uit het zingen van de ziel waarmee enkel broodnodige aanhef de gerichte partner duidde op een rijke stand - zakelijk beginsel ter bescherming - Jij schreef het verschil met later aan tijdsduur gevoeld in winst…

ik spreek ze elke dag ik schrijf ze elke dag denk niet hij is onevenwichtig schommelt niet, maar scheurt van het ene naar het andere uiterste, dat is mijn aard, ok, een beetje uit balans de magie van woorden blijft evenals dat van het leven wonderlijk toch ik schrijf kruispuntigen doordelende tot de priem scheidingsvlakkerige botte ontboezemende…

Nou wil Georgina op het internet Met hulp van röntgenfoto's aan gaan tonen Dat er geen sprake is van siliconen Daar zij zich tegen zulk gegis verzet Dit schijnt groot nieuws te zijn voor tal van dwazen Mij komt het echter voor als opgeblazen…

Je neusde in mijn telefoon maar hebt geen schaamte ontdekt geen blote ontboezemingen je zocht vergeefs naar een dubbelleven opwindende intimiteiten een lijk in de kast, geheimen tussen de regels In die oude statussen heb ik geademd, voor jou zijn ze leeg, saaie kamers verstoft en vol spinrag Houd ze maar als herinnering Het deert…

de storm beweegt in leunende schoven over het Wad, het licht dat als een viool het water bespeelt markeert mijn geweten met gezette passen, passen die het opgeworpen zand kruien in de maat van herfst de kwelder, leeg van ontboezeming draagt het naakt in schorren zeewier dat als een raster het land lijkt te beschermen, hoe innemend het…

Ooit een ontboezeming met veel succes. Borsten als rijpe appels verleidden de man eens tot het naakte liefdesspel. De streling van de tepels in een afglijden naar de buik en navel. Toch konden de borsten hem altijd bekoren; gaven zijn nimmer enige spijt. Minder strak rimpelen nu nog de appels; is de sex ook van deze tijd.…

in de verleiding het hart te grabbel en het weelderig lijf ongeboeid zo boeiend hier moest hij komen terwijl de maan klimt tot haar hoogste punt een man zijn vrouw geslacht nog onderscheidt van anders en met goud bedelft rozevolle lippen moeten onberoerd betast, gekust de hemel helemaal tot op de aarde neergedaald en de poëtische ontboezeming…

wanneer schemering begint bij het geluid van vallend sneeuw zijn onze armen als molenwieken die smeltwater laten stromen ondergedompeld en ontboezemend wakkerend in tijdloze liefde tussen donker en licht de oude tijd voorbij zal ik je zoeken al zou het anders kunnen ik zou niet weten hoe ontembaar vuur ten tijde van onze schrijfdans kent…

Het is windstil Plastic water in het kanaal Ik eet bij mijn moeder Onderweg naar huis talm ik op het kruispunt Mijn kamers zijn zo leeg en jij woont hier vlakbij Ik kan naar je toegaan en toch kan dat niet Achter de dunne gordijnen leeft de straat, de stad Niemand ziet mij Ik zou liefdesbrieven willen lezen van jou, ontboezemingen…

. ------------------------------------------------------------------- uit: "Voorbij de horizon" ontboezemingen van een psychotherapeut…

Ze blijft niet in een woordbetekenis ontheemde droombeelden van prachtige voorbereidingen de zon daalt in haar sprookjeswereld van spreektaal en intieme ontboezemingen haar ademlucht van zuiverheid de dag voorbij, de maan verschijnt bloemen gaan slapen, vogels zingen afscheid maar ze voelt zich blauw en onbeholpen in de wandelgangen van…

Als in kleurrijke krijtkringen die ontboezemingen cirkelen vogelvrij opgetekend in liefdes lot ebt grauw geroezemoes weg in zacht getinte werelden in smaken van verschil in de taal der verschijnselen als in een wasem van verloren woorden streelt jouw adem terug naar het hart der dingen naar heftiger getijden die de maanstond…

wij denken ons vrij, als we dwalen door weer een een uitnodiging te aanvaarden om deze dag te boetseren naar het model dat tot de avond leidt met wat was in de handen voelt de kilheid van de zwaartekracht iets zachter aan, er is strijd in deze achtergebleven tijd waar wonderen weigeren zich te vertonen langzaam trekt ontboezeming een…

Het biezen hart heeft ongetelde kamers, de verlichting kiert door de ontboezeming van verwachting de waarheidssleutels liggen onder de mat van alle kaal gelopen verkenningen, het glimmende harnas van de toekomst is onbereikbaar tot aan de laatste versleten jas om de magere hals van een onderhuidse droomwereld blinkt de loper die…

ik reis in mezelf tussen hart en hoofd tussen hoofd en hart over reeds gebaande wegen omdat je toch wil weten wie je uiteindelijk bent ik reis in mezelf tussen hart en hoofd tussen hoofd en hart neem steeds vaker de sluipwegen die ik nog niet heb verkend daar word je nog verrast kom je weer die ooit weggestopte ontboezeming tegen weggemoffeld…

Een onmogelijke mengeling van schaterlach, gefluister en de nagalm van geschuifel, geheimpjes en ontboezeming het gelaat van een verre vriend gloeit weer op als de kamerdeur kiert Het vloerkleed draagt de stille getuigen van vertrapte illusies en een geheime wens van de hardleersheid en het minzaam buigen van knieën en het hoofd op een begerig…

Kom -geef me je hand en zeg mij dat het goed komt want meer heb ik niet nodig na een naamloze nacht die ik sleet met een spookbeeld dat ik schreeuwend verduurde en waarin je iets zei wat ik nooit had verwacht En de nacht schokte eenzaam in sterren van pracht Kom -geef me een kus en laat mij opnieuw horen jouw ontboezemend hart dat in…

Ontboezeming van mijn twijfels als stoffelijk wezen leg ons in een glazen kist, waarin we morgen waker worden je geaardheid getoetst aan die van mij vervoering waarover je moet waken daardoor wordt herboren met stilste dood aan ons zij die wordt opgeschort, laat me spelevaren in de duistere uren als motten van de nacht de vlam van…

Het biezen hart heeft ongetelde kamers, de verlichting kiert door de ontboezeming, het inner-oog ligt in het laatje van verwachtingen, de waarheidssleutels liggen onder de mat van de kaal gelopen verkenningen, de scharnieren van het glimmende harnas van het heden moet nog worden gesmeerd, als - tot de laatste draad - versleten jas,…