Alle inzendingen over onverstoorbaar

het uitzicht tuurt in de verte wolken drijven langzaam over tot het pad wegebt in vergetelheid vreemde vogel vliegt geruisloos op de tonen van de wind atmosfeer gelaten de openstaande deur geeft doorkijk naar 'n sereen achterland dat er teruggetrokken bij ligt…

Leven waaraan ik zag geen lange tijd beschoren het daagt uit plotseling ter- neergeslagen belicht de dan nog een'ge straal klein sarcofaag De dood Ingetreden van lieverlee verloren nietszeggend beslist zij o- ver handeling aangaande de knop die beslist zo ook vandaag Ineens vliegt dan de tijd en lijken wij verloren tegendeel…

De kou heeft hem verschroeid, maar hij, ontplooid, bleef aan de zomer trouw, open en strak, een eikje dat zijn blad behield, bruin en verdord, maar eetbaar bruin en leefbaar dor. --------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1993.…

in het oosten onverstoorbaar vol en rond de maanmeloen…

De zwanen, onverstoorbaar, glijden over de Dommel.…

Met de dansende kou in haar zachte ogen lacht ze naar het ijs dat alleen met haar onverstoorbare liefde bevriezen wil…

er niemand meer om haar heen is en alleen ik naast haar zit maar de klok tikt door de stilte van mijn gedachten heen onverstoorbaar ze is al oud mijn hond…

Bloedrode beuken pronken met toch ergens iets verdrietigs hoorbaar als hun vruchten onverstoorbaar en gestaag weer op de bodem vallen…

Op de duinkam grazen de witte koeien onverstoorbaar, onverschillig voor onze bewondering.…

het zijn zulke vreemde tijden de dag verliest zich al vroeg in schemer terwijl bloemen zich verdringen in te kleine tuinen iets verderop loopt de jongen met het zuivere hart maar met een getekende grijns onverstaanbaar door de nieuwbouwwijk waar mensen als zwaluwen hun huizen binnen vliegen omgeven door geuren van vijf uur -------------…

Zonder voorafbeelding zijn ze daar Die muisstil stijgen Als uit plekken op aarde Door geen voet belopen. Verspreid in de middag Zijn ze de middag. Eertijds gevuld met heliumgas Drijven ze nu, door de warmte gestuurd, Van de geregelde luchtwegen af. Is het omdat jij terzijde keek net? Ze richten de blik van de hond in zijn onrust En zijn…

Ken jij Seneca? vraag ik aan mijn vrouw. Is dat een helende zalf? vraagt zij mij terug. Jazeker, zeg ik stoïcijns. Seneca is ook zalf. Zalf voor onze ziel.…

De tijd verdwijnt geruisloosheid valt binnen je ogenblik het traan met de tikken verdwijnt het onverstoorbaar als de tijd is verder veel verder geruisloos voor me uit gegaan…

In mijn ogen zit de zee gevangen een blinkend blauwe diepte geteisterd door zoete eb en een zilte vloed die onverstoorbaar woedend woedt voor vrijheid…

Vorm en lijn onverstoorbaar in de zoele bries. Geluk fladdert in mijn hart als prille berkenblaadjes.…

het zwarte silhouet ploegt voren in het water de maan erboven onverstoorbaar soms zou je schilder moeten zijn en schrijver en zanger om te weten van licht dat hoorbaar golft…

Dementie Verval verschaft zich toegang tot mijn brein zacht maar onverstoorbaar wordt een deken van vergetelheid gelegd, zoals sneeuw het landschap tot in alle holtes toedekt zo schimmig ontoegankelijk is mijn "zijn".…

frappant hoe zonlicht de schaduw verleidt rokken doet opkrullen ze geeft haar hart bloot dieper gekleurd deint ze uitdagend dansend op het ritme van de wind die onverstoorbaar lijkt…

zwart witte vlek loopt afgetekend tegen hemelsblauw met blanke wolken grote ogen blikken onbewogen in mijn lens onwetend onverstoorbaar etend het mes doorklieft de malse lap…

vele kijkers ontwaren observeren alle bewegingen onverstoorbaar zetten de wereld op z'n kop om te doorgronden wat onontgonnen lijkt klampen zich angstvallig vast aan het heden tot de druk te zwaar wordt…

Groot in nederigheid Sterk in naastenliefde Heugelijk in humor Gedurfd in werken Onverstoorbaar in spreken Lichtje in de donkerte Verkoeling in de strijd Even aan je denken is een verademing temidden van zoveel gebakken lucht…

de bemoste steen oud en het zwerven moe borg de meanderende reis met het ijs in zijn stenen hart onverstoorbaar legde hij zich bij deze onvoorziene plek op de aarde neer één met zichzelf niet bang om te breken…

in de uithoek van wereld schommelt het leven in onverstoorbare draaiingen omtrek nog in louter donker mogelijkheden omspoelen in geduldige suggesties het koestert perspectief het uitzicht in grijpen maar nog aan het oog onttrokken het is er koud haar jas nog in rafels…

vergeet zo vaak te vragen hoe het je vergaat soms moet het dagen door de eigen kwetsbare schaduw heen waar ook nog mijn stokkende adem, onverstoorbaar, een verlammend zicht verraadt hoe draai ik, blind gevlekt, een zandloper van steen…

En al was de zomer niet zo mooi er was veel gras er was veel hooi 't klein hoefblad knikt nog aan de sloot kattenstaarten uit- gelatener dan ooit 't zit vol jonge koeien in de wei en een stier dikbillig ligt er onverstoorbaar bij…

Zijn veer vliegt onverstoorbaar Geleid door de goddelijke inspiratie Hij verwoordt het onuitspreekbare Noemt het onnoembare En kent geen verveling Hij leeft in armoede en eenzaamheid En blijft onbegrepen tot… Hij na honderd jaar opeens wordt ontdekt En geniaal verklaard.…

zal ik gefluister wezen de tederheid in die alles onthullende zucht een liefdesverlangen dat zichtbaar verglijdt in een eeuwige wens naar samenzijn het onverstoorbare een rakende droom waar nachtenlang de illusie wacht verstrengelde handen elkaars houvast die eens gegeven samengaan…

Een emotionele waterval stortte ik over je uit gevoelsbagger op je sterfbed Jij gaf taal noch teken geen sein dat je mij hoorde onverstoorbaar doorstervend Reddeloos en radeloos moest ik je laten gaan het enige antwoord was je laatste zucht…

Ze staan -onverstoorbaar- aan de waterkant de wilgen ze houden van land en water Buigen zich zover voorover dat ze zich niet meer strekken kunnen Hun tengere voeten klauwen in modder, aarde herkennen de waarde van het taai houvast hun twijgen verwijzen naar: later.…

de woorden vonken uit je mond de geest kan amper ademen mokerslagen zet je niet om in honing de chemo druppelt onverstoorbaar door een trage rit naar de dood laat het licht maar branden een engel beweegt hemel noch aarde…