Alle inzendingen over oostindisch

Een Oostindische man in Noord Gedroeg zich gehoorgestoord Maar als men dat zei Met hem erbij Reageerde ie ongehoord…

waar contouren kleur willen bekennen want hoe schilder je met woorden een vergezicht hoe giet je Oostindische inkt uit in vriendschap taal schiet tekort waar een penseel schittert…

Samen met haar zoon zit zij in de trein, als er nog een passagier instapt, zoekend naar een zitplaats, een klein rukje aan een riem, aan het einde van de halsband een hond in speciaal tuig. Zoon vraagt: mamma is die meneer blind kan hij niks zien? Heeft hij daarom die stok en hond misschien? Mamma zegt lichtelijk verlegen, ja joh stil nou…

Vanmorgen reed ik van huis en een brommer sneed mijn auto op een haar de coureur, jong gespuis begon te schelden en riep “ik sla je in elkaar” Van verbazing stapte ik uit het was toch hij die mij niet zag maar hij balde zijn vuisten sloeg zijn helm tegen mijn ruit met een sadistische lach Getracht hem te kalmeren maar…

ben je nimmer-nooit geweest Oostindisch doof schijn jíj voor hen het meest…

Als ik mijn oren spits kan ik horen hoe de koelkast bromt en de wind aan de deur klopt Maar stemmen van mensen die dringen tegenwoordig niet zo goed meer door Ik span me in om goed te luisteren dat wel Maar als het me niet bevalt doe ik met opzet alsof ik het niet hoor Met een uitgestreken gezicht ------------------------------…

Een van de meest fameuze reizigers naar verre oorden hield een logboek bij van zijn vaart aan boord en van alwat hij zag en hoorde Hij was een kuifje eerste klas althans avant-la-lettre maar tooide zich, eenmaal auteur, modieus met een Latijnse naam Jan Huygen van Linschoten werd zo Lynscotius zijn reisverslag zynde Voyage ofte Schipvaert…

zomer van een vorig nieuw jaar een bed vol Oostindische kers en symbolisch geluk. ik plukte en droogde het – voorzichtig- tussen blad´ren van een boek dat een volgend nieuw jaar lang werd vergeten. geen toeval dat ik het boek nu weervond!…

Als vrije denker en publicist, bestreed hij elke misstand in de kolonie (wat u al wist) - schreef zelfs de Koning van ons land, maar die hield zich Oostindisch doof voor het misbruik in Insulinde. Hij had immers zélf baat bij die roof - in archieven is dat te vinden. Zijn naam is: ‘ik heb veel geleden’ en er lijden nog velen.…

Men pen zal ik Oostindisch dopen, ik zal van zinnen een zilvergazen webje spinnen, mijn adem langs je ogen blazen, je smaak verlengen met gezoete room. Hebben je duivels nog niet afgedaan, ik ben een engeltje, ik ben van wind en rag, een zomerdag, hoe het begint, ik ben het maar.…

Voor weinig geld van Internet geplukt Een literair historische kroniek Geschreven voor Oostindisch doof publiek Door Rudi Kousbroek die ermee verrukt Het schudt je wakker wat er staat gedrukt Het maakt een lezer kwaad, melancholiek Rijt wonden open, maakt van heimwee ziek Het hekelt, hoont, gaat onder haat gebukt Voor hen die zich voor…

Niet iedereen ziet wat die moet zien Soms zien we dingen niet die voorbestemd zijn Dingen die op ons pad komen lopen we zo voorbij Niet iedereen hoort wat die moet horen Soms zijn we oostindisch doof Luister eens naar andere mensen Bied eens een luisterend oor Niet iedereen voelt wat die moet voelen Soms blokkeren we onze gevoelens…

Betrapt met zijn verrekte knie Op de nek van een delinquent Zette de wurggreep van een agent Een generatie aan tot rebellie En een tergend roepen om lucht Stuitte op oostindische dovemansoren Ging onder lichaamsdruk verloren En elk bonnenboekje te buiten Waarna de poetsen maar bleven persen Ondanks het leedwezende verwensen En de smeekbedes…

Mede geënt en geïnspireerd op het snelwegsonnet van Jan de Woordenaar, zijn bolide slingerend langs smalle lindelanen en vervaarlijk diepe ravijnen - een duet tussen een wegpiraat en zijn Oostindisch dove passagiers ______________________________ Ik ga tekeer met dijenkletsplezier Een dove kwartel springt op als plevier En zelfs een feniks…

Blind en al helemaal oostindisch doof. Ik trek mijn sporen door de sneeuw, mijn roep om vrede als een schreeuw. En de wereld reageert in ongeloof.…

In 'n gesloten café zingen gasten 'n treurig lied; twee oostindisch dove agenten vóór mij horen het niet in de tolerante stad Weemoedig denk ik terug aan m'n intieme momenten met de stad, koester herinnering aan ongetelde keren dat ik ben omhelsd door de tolerante stad…

mei optocht in het dorpje verderop een hoogtepunt in ons eenvoudige bestaan nog niet beseffend dat er nog vele hogere en diepere zijn om te mogen en te moeten ondergaan ingrediënten van een verdwenen tijd ik aanschouw de onoverbrugbare kloof die het nu van het toen en het straks onderscheidt voor die razende snelle van nu houd ik me oostindisch…

Oekraïners Russen zijn van de rand En verband leggend tussen de zijden Van ons in tweeën gespleten brein Waaraan wij als wereld lijken te lijden Zit hij transatlantisch uit te wijden En hekelt dat wij geestelijk verdeeld zijn Het oude zeer moeten we aanhoren De CIA is onveranderlijk Oorlog aan het voeren als eer tevoren Putin wast onze oostindische…

Die konden haar, zo wisten zij tevoren In al haar levensdagen niet bekoren Ook Floris kon zich later amper storen Die liet - Oostindisch doof - nooit van zich horen Zijn lans brak in de Slag der Gulden Sporen 't Werd stil op 't Muiderslot en 't gouden koren...…

Nieuwsgierigheid was z'n tweede natuur Maar voor z'n makkers zeer riskant De man van duizend-en-een list Was tegelijkertijd doortrapt En als het uitkwam ook een gewetenloos sofist Verbluffend zijn verbaal talent Beramend, soms Oostindisch doof Maskerend dat hij van niets wist Heroïsch in zijn optreden, standvastig Inwendig kwetsbaar…

Met potlood, kroontjespen, houtvrij papier Een schetsboek, oliekrijt en tekenschrift HB van Faber, kleur van Caran d'Ache En op de schrijfplank Oostindische inkt Wil hij de regenboog gaan imiteren In bleu royal zachtgeel en karmozijn Doemt langzaamaan een silhouet, amorf Van honingbijen zoemend rond hun korf Turquoise indigo aquamarijn…

het vastbesloten deel van 't land hoopt op een afscheid van de streng die hen verbindt met 't vasteland de zaak loopt steeds meer uit de hand geen buurman kiest dezelfde kant, houdt zich Oostindisch dover dan eigen bloed- en geestverwant, liefst steekt men nog z'n kop in 't zand, waarop tussen het struikgewas verscholen onder 't lover…

Als beginnend dichter had ik 'Eenhoorn' met oostindische inkt in mijn eigen handschrift boven mijn zolderbureau hangen, zwart, ik beaamde zijn voorliefde. Ik herkende toen zoveel in hem. Hij bleef mijn spirituele vriend en nu sta ik op het punt om via zijn muze een te worden zoals Christus Een werd met de Godin.…