Alle inzendingen over oude(re) mensen

Het middagconcert was begonnen Ik ging er goed voor zitten Achterin de woonkamer Van de Uylenburgh Ik spits mijn oren Nieuwe composities Zijn zo aan mij besteed En dat nu dan in de Uylenburgh Ik voel me verbonden Met muziek en mensen Zeker ook met oude(re) mensen Verzorgd in de Uylenburgh De pianoklanken vullen De smaakvolle huiskamer…

Re re re re mi, Re re re re do, Re mi re do. (fine) (rust) Mi mi mi mi fa, Mi mi mi mi re, Mi fa mi re TI la so la so fa MI RE, (rust) Mi fa Mi re Mi mi! (rust) Ti ti Fa fa La la Mi mi, Ti ti Fa fa La la Mi mi, RE mi FA so LA TI... (rust) Ti fa RE! (da capo)…

Een zwoele zomeravond, de lucht is rood verlicht ik kijk uit het raam, twee mensen met een rimpelig gezicht. Hij schuift haar stoel onhandig aan, met een vertederende lach ze drinken koffie en genieten zichtbaar, van hun oude dag.…

Oud en grijs lief en leed gedeeld Voor ons het grote voorbeeld Een rimpel van zorgen Zorgvuldig voor ons verborgen Vele herinneringen schuilen achter die ogen Waarvan wij er vele weten mogen Sommige zijn net nog een kind Weer andere wachten Tot hun laatste reis begint Oude mensen jullie mogen we nooit vergeten…

Oude bomen moet je niet verplaatsen ja, ja, maar dat is een gezegde dat gaat niet voor oude mensen op dus zo'n beetje iedereen boven de 50 alhoewel ook niet altijd voor de bomen de reuzen van Amsterdam bewijzen dat en ik word helemaal warm van de 600 bomen van 't 750 festival op de A10 nu voor de stad maar goed terug naar de mensen…

voor de rurale ogen van de regen verberg ik het ritme in een gedicht van luid naar stil op alle wegen gerechtigd door mijn zielsgewicht verberg ik het ritme in een gedicht en wat ik stervend heb gedragen gerechtigd door mijn zielsgewicht naar de overkant van vele dagen en wat ik stervend heb gedragen het daglicht dat verloren ging naar…

zij vertelde over de zwaarte van het huishouden over het 's nachts wakker schrikken van zonderlinge vragen sommige gevuld met dood; zelfgedachten bovenop het andere dat bedekt werd met het zwijgen zij vertelde over nachten vol regen en dat ze het niet erg zou vinden om uit te vloeien over tafel in een inktvlek ofzo, gelijkend op de nacht…

ik zie de oude Takma lopen leunend op z'n stok de lasten van een stil verleden doen z'n schouders buigen ik zie m'n oude vader lopen langs verlaten straten het gewicht van eenzaamheid als ballast op z'n rug en dan zie ik mezelf als oude man voorbijgaan is dit een toekomstbeeld van een ver verleden vanaf z'n nieuwe kinderfiets…

kijkt m'n zoon verbijsterd toe *) Takma is een personage uit het boek van Louis Couperus: 'Van oude mensen, de dingen die voorbij gaan' dat zich afspeelt in Den Haag.…

Doorschijnende halve bol van nevel, ligt Over het kerkplein, ied're lamp een maan, 'T elektrisch violet; schaduwloos gaan De mensen, zwart het lijf, vreemd wit 't gezicht; De toren als een vinger opgericht Uit lage schemering van mensenwaan, Teruggetrokken en afwijzend, staan De middeleeuwen naast 't elektrisch licht.…

`k Ben helemaal niet goed in sport, want kom aan adem steeds te kort, was er maar sport in heel hard boeren of over `t weer te ouwehoeren en over politiek te lullen met and`re aardse onbenullen, dan had ik prijs, al ben ik oud en kreeg beslist olympisch goud.…

Wist je dat mensen in een notenbalk leven want voor je hier was, was je iets als dood Die do kun je de naam van aanvang geven; na achttien jaar ben je toch eindelijk groot De ré komt, dat is jouw tweede balk noot; die ré staat voor het beginnend redeneren Hij is die eerste stap, op weg naar de dood maar zulks moet je echter veel later leren…

de winterkou voorgoed zou wijken 'k word even lyrisch bij deze sombere mare talloze mensen stram en krom halen hun neus op voor zoveel navelstaren…

mijn naaste buren Marokkanen en nog één op de and're hoek ik zou ze echt niet willen missen ja, dat is nou and're koek!…

Nog zingt de oude, onbedorven toon.…

Verwikkeld in ontsnapping in extremis Was jij, geheim agent licenced to kill, Toch meer als William van Baskerville, Die oud inquisiteur der Middle Ages Je had een hekel aan Double O Seven Never say never, Sean, you're now in heaven 31 oktober 2020…

in woorden die ruisloos verbleken in tere gedachten verstilde gebaren in milde ogen kromme lijven in broze mensen die langzaam vergeten wie ze waren ontluiken zacht gerijpte zielen lonkend naar de eeuwigheid…

Oma, van de oude mensen, En de dingen die voorbijgingen. Opa op zondag, Wie heeft er nog tijd? Voor hem die vertellen kan Vol nostalgie zonder spijt. Opa, een levensverhaal vol zegeningen. Opa, van oude mensen, En de dingen die voorbijgingen. Oude mensen op zondag. Wie heeft er nog tijd?…

Oma, van de oude mensen en de dingen die voorbij gingen. Oma op zondag. Wie heeft er nog tijd?; voor haar die vertellen kan vol nostalgie zonder spijt. Opa, een levensverhaal vol zegeningen. Opa, van de oude mensen en de dingen die voorbij gingen. Oude mensen op zondag. Wie heeft er nog tijd?…

Het oude herenhuis Staat deftig aan de gracht Hij ziet mensen wandelen En een kind dat vrolijk lacht Dromerig kijkt het huis Naar de bomen aan de waterkant Hij beschouwt ze als zijn vrienden Ze zijn lang geleden hier geplant Het huis staat er al eeuwen Iets verzakt en iets versleten Heel vaak gerestaureerd De laatste keer is hij vergeten…

Als donk're watertorren liggen de duwbakken stil te dreigen in geslagen zilver voor het eiland bij de witte brug. Uit de waas van hoogbouw vloeit een schitt'rende kronkel; sleepbootje schuift eindeloos traag door het perspectief. Ze wacht, de stille oude rivier, tot appartemenbouw ook hier de oevers naar God heeft gebracht.…

Oude mensen wonen er tevreden. Maar oude huizen zijn onzuinig. Oude mensen zijn een kostenpost. Thuiszorg is duur. Oude huizen worden afgedankt, getekend door de tijd, en afgebroken. Oude mensen verdwijnen.…

Stoeiend, achter deuren (tot genot) het Gebeuren (zoveelste poging tot) Het leuren… re: Wat een onding! re: Scheur kapot! ('k wíst dat 't misging) Oh, gruwelijk dichter- slot…

Iedere geest danst op zijn eigen koord; Dat de een, rechtlijnig eenzaam, de and're stoort, Die kans is klein; voor botsing geen gevaar: Ze dansen naast en om en langs elkaar, Elk door zijn eigen gratie zo bekoord, Dat hij de roep van de and're artist niet hoort, Die aandacht vraagt voor zijn sierlijk gebaar.…

Nu, als een dwaas, een spijker door mijn hand, Trek ik een vis - zijn naam, zijn monogram - In ied're muur, in ied're balk of stam, Of in mijn borst of, hurkend, in het zand, En antwoord als de mensen mij wat vragen: 'Hij heeft een spijker door mijn hand geslagen.' - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -…

Was ik op and're schoei geleest, dan was ik nu gehakt geweest.…

DO - RE - MI - DO DO - RE - MI - DO MI - FA - SOOO (do - re - mi - do) MI - FA - SOOO (do - re - mi - do) SO-LA-SO-FA-MIII-DO (mi - fa - sooo) SO-LA-SO-FA-MIII-DO (mi - fa - sooo) DO - SOL - DOOO (so-la-so-fa-miii-do) DO - SOL - DOOO (so-la-so-fa-miii-do) (do - sol - dooo) (do - sol - dooo)…

Hij ziet ons aan; wij doen, als zien we hem niet; En de een kijkt steels naar de and're, of hij hem ziet, En de ander antwoordt met niet-merken-laten: We horen 't, als hij zwijgt hoe we eenmaal zaten, Net zo, maar anders; en verwond'ring schiet IJl door ons heen, hoe mensen ooit 't verdriet Om dood van liefde eerst, dan van smart vergaten…

verdwijnt Zonneschijn, jij bent mijn levenslicht Zonneschijn, jij brengt een nieuw uitzicht) Zolang jij schijnt hier voor mij Zolang ben ik ied're dag Ja, ied're dag Ben ik ied're dag weer blij!…

Hier, waar oude boeken wachten, op toekomstig leven. Boeken, waaruit dode schrijvers, spontaan weer op gaan staan. Temidden van boeken luister ik, naar Wolfgang Amadeus Mozart, die nooit is doodgegaan. Temidden van vervlogen eeuwen, verlangen boeken naar mensen.…