Alle inzendingen over papegaaien

Dag papegaai zei de pinguïn. Dag papegaai zei de papegaai. Nee, zei de pinguïn, jij moet dag pinguïn zeggen. Nee, zei de papegaai, jij moet dag pinguïn zeggen. Nee, zei de pinguïn, ik ben een pinguïn. Nee, zei de papegaai, ik ben een pinguïn. Jij bent een papegaai, zei de pinguïn. Jij bent een papegaai, zei de papegaai.…

Ik heb een rare papegaai dat beest praat veel met mij je zou eens moeten weten wat dat beessie tot mij zei Hij begint met goedemorgen hoe gaat het nu met jou zal jij vandaag wat liever zijn wat liever voor je vrouw? Ik zeg dan tot dat beest “ach beest lul niet zo stom anders kom ik naar je kooi en draai je nekkie om.”…

Jij deelt soms in mijn vreugde maar ook in mijn verdriet dat was toen onze papegaai ineens het leven liet. Jij voelde mijn verdriet jij huilde met mij mee zo zaten wij te janken wij samen met zijn twee. Ik had dat even nodig een steuntje in de rug ik zal dit lang onthouden ik vergeet dit niet zo vlug.…

kijk ik woonde in een huis met 7 papegaaien ik hoefde niet te praten kijk ik was slecht in kunstjes ik keerde me zwijgend naar binnen kijk te midden van 7 papegaaien wist ik niet of ik daar nou werkelijk was…

Ik ben Charlottes papegaai en zit hier in gouache gekooid voor iedereen die mij al jaren kent van de fietsenmakerij achter haar atelier. Ik heb een naam, die doet er nu niet toe, ik buig mij voor mijn kooi en denk aan wat ik heb gehoord, de pech van lekke band of remdefect, wat mensen overkomt.…

een verfstreek is het de dagen kleurend die tong verend fluitend zijn gezang van jong tot oud tot aandacht lokt stok geketend om attentie vragend zit hij kort gewiekt in goud gevangen verveeld gekooid zijn noten snavelend krauwend snauwend vermaakt hij het publiek kaatsend echoënd wat het gehoor kletst zich stilletjes vragend wie…

Brokstukken en puin Een weduwe van schuim De geverfde papegaai Korzelig en niet schoon Krijst tiranniek achter een icoon…

toen het - naar haar zin - genoeg geduurd had gaf ze hem zijn zin en deed of ze klaar kwam in schijngenot reutelend als een papegaai die een orgasme nabootst…

“Kaken toe”, Riep de papegaai Die haaibaai Dus zweeg de kaketoe Hield zijn snavel toe En dacht: “saai, saai!”…

Wat leide ik toch een leven, Het prinsjen van de buurt! Mijn stok is bruin gewreven, Mijn kooi is glad geschuurd, En ik kan klontjes krijgen, Voor 't praten en voor 't zwijgen. Ai! Lorretje Kaporretje, Kapoe, kapoe, kapoe, Houd mij je bekjen toe! En zou ik mij dan storen Aan 't smalen van dien knaap, Die…

Een vrouw verwordt tot man als zij wil schelden Zij wordt een hem met navenant veel haar En dan verschijnt het volgende gevaar Als de reproductiespieren zich niet melden Zo wordt de hele mensheid nog vervloekt Heeft die papegaai toch flink succes geboekt…

wat klets je toch wat dein je de dolfijner mierenneukend door de golven van jouw taal of hou jij papegaaien op jouw stok? die na-apend woorden sporen rijm dicteren aan de haal…

Zeevaarders willen altijd vogels; dodo's groter dan pingewijnen, de bonte vogels, pootloos vliegend, die men nooit zien zal voor hun doodval, en papegaaien, papegaaien, het vlagvertoon van verre landen.…

Het regent maar de merels zingen ik fiets mijn zorgen weer naar huis dit zijn de nadagen van 'thuis' zij zegt aldoor dezelfde dingen al zou ik 't nét zo vaak herhalen geen papegaai snapt nachtegalen…

Passé en saai Neem een haak, een ooglap en een papegaai!…

Wie pastachoca kocht vanwege beren Of chips aanvaardde van een papegaai De nummer-1-hit kocht van Onedayfly Die laat zich wel door beesten imponeren Die koopt dan ook wel koekjes (graag één ons!) Van een ADHD homofiele spons…

Met vlag en wimpel slaagt er één als beste, Cum laude is de papegaai geslaagd. “Wij Lorres spreken feilloos alle talen, Door alles wat wij horen te herhalen.”…

Vloeken is een papegaai die niet wil dat u dat doet. Vloeken is kracht- taal, maar van alle respect ontheven. Vloeken is vaak Godslastering als je eigenlijk voelt; 'ik zit niet goed'. Je eigenlijk normaal gesproken vindt dat je ieder woord dat je zegt op een schaaltje zou moeten wegen.…

Sophie-Fritz Stuckenberg zu eigen Het meisje dat te Pampelune geboren tans te Honoloeloe woont en in een rode lakkooi gevangen houdt een kobaltblauwe papegaai - zij schilderde hem met Ripolinkoeleuren zoals gezeid de veren blauw de snavel en de poten geel - het meisje van Pampelune te Honoloeloe dat om haar hoge hals heeft een krans van purperen…

Een papegaai dient van zich af te lullen. Zwijgt hij of wordt hij kort van stof dan gaat hij bij de oude prullen. Vond hij ons heksje Caro mooi? Hoewel nog wat verlegen hupte hij snel nader in de kooi en toonde zich wel toegenegen. `Onno' werd zijn roep- en doop-, `Zel' wat flauw zijn achternaam.…

Er ligt een intellectueel eigendom op een eiland van pijn met mensen die hun eigen letters zijn geworden en ver over de zee praten papegaaien over heimwee toen alles nog gelukkig was en meubels in de kamers spraken jij bent onbereikbaar voor mij je zit, je staat op je spreekt, je slaapt je hebt een mening maar je blijft onbereikbaar…

Glibberig nat kleeft het bladeren tapijt bleek onder mijn voeten ik huiver van kou terwijl de winter nog moet komen zij beiden dreven mij storm en schuimbekkende woede van zee in stilte van nacht schrijf ik over het verzamelpunt van geverfde krijsende papegaaien met stinkende kromme snavels een tortel vastgebonden aan een boom bloesem…

In dit absurde tijdperk te mogen ademen leven aan te raken met de ernst van een jad onder een hemel vol sterren een witte wolk die ons voorgaat verdrijft het masker van de dood ik heb in een tuin vol met papavers gezeten gekeken naar de gekleurde vogels en de papegaai horen krijsen en ik was bang, maar overal breekt…

straks als ik dood ben, zult u me horen een zachte plop in uw linkeroor en ik ga nooit meer weg u bent mijn vampierskus, mijn stof, mijn spuug en ik ga weg zodra u zegt vort, vieze papegaai de schilfers, de kale plekken worden me teveel uw stank is niet meer te harden en praten doet u ook al niet meer, u heeft alles al gezegd…

wij spelen wasbord op de onderkaak van een dode koe op de binnenplaats klampt de zomerregen zich vast aan de cactussen schreeuwen de papegaaien de veranda blank waar de buurman met zijn barbecue en ik maar controleren of niet alles tegelijk vlam vat omdat ik denk dat woorden de vorm van een wolk kunnen veranderen omdat de zon…

Geef mij maar zeelui', dacht de papegaai --------------------------------------- uit: 'De tweede Ronde' zomer 2004.…

Een dichter gunt zijn laatste woord eindelijk een rustplaats, zijn eigenlijke behuizing buiten de dictionaire om van zijn onbehagen als een inktmop die allang bekend was voor hij werd gemorst op de korst van brood kruimels waarmee het spoor duister werd en alle papegaaien zijn verwend werd de ruimte van de aan mij toegeschreven…

Geef mij maar zeelui,' dacht de papegaai ------------------------------------------- Uit: 'De tweede ronde', nr. 2 2004.…

Ook zónder radio of TV vult mijn huis zich met geluid Ik zag die papegaai achter de etalageruit en mijn hart nam een achteraf gezien misschien wat bedenkelijk besluit "Komtwelgoedschatje, komtwelgoedschatje!" "Goeiemoggelluisteraars!" "Bel éénachtachtacht!" "DAT-zo-DAT-zo-DAT-zo!" "Hijpiepteenbeetje, hijpiepteenbeetje!…

als je even zit en wacht is het net alsof de wereld naar je lacht kraaien die luidkeels kraaien halsbanders die zitten te papegaaien lijsters zijn bedachtzaam de kleine pietjes in de veel te grote vogelkast zullen zij niet op een dag worden verrast de bonte specht tikt hoorbaar op een holle boom een meerkoet piept wat en oogt heel…