Alle inzendingen over pasjes

Pasjes, Pasjes, Alleen maar pasjes Wat is een Mens nog Meer dan pasjes Alleen - Het pasje Van genegenheid Ontbreekt in 't algemeen…

Wat is een Mens nu nog - Anders dan de Optelsom van een Stapel pasjes Die hij bij Zich draagt Dag aan dag En zonder welk Hij tegenwoordig Niets vermag UMCG/Niebert 20 juli '12…

Op het strand Waar hemel en aarde Elkaar raken En waar de vloedlijn Zich in eindeloos Herhalen verplaatst Ben jij er met Trippelende pasjes bij Om over de echtheid Van dit leven te waken En elke strandgast zicht te Bieden op de oneindigheid…

ik zag de eerste pasjes dacht hem wereldkampioen maar wist van toen trots en de verwondering van staan en gaan op eigen benen in groeien en ontdekken van steeds meer nieuwe plekken de verbazing is gebleven tot hunkering geworden naar het volgend doel in dit nu al te korte leven…

draai… draai de engelendans van ooit, van tijden waarin klein zijn enkel kostbaar was dans, dans de pasjes van weleer in roze jurkjes en de glimlach van het kind dat roept: nog een keer nog een keer! en snoept van oude luister, dans het duister uit je hart…

'n Slaapdronken lelie volgt moederloos haar onredelijkheid met onbeholpen pasjes dobbert ze langs de blanke melkweg Vol moedeloze rebellie schreeuwt ze luidkeels in gedachte haar ontregelde lot uit Toen spiegelde bevroren paniek als een lijkgele aureool haar de toekomst van gevallen ster voor en droop ze afwezig de kosmos uit…

ik zag je lopen in de stad laarsjes hooggehakt korte rok en broek een snoet die ondeugd spiegelde in ruiten speels bepakt met tal van tasjes flaneerde je met korte pasjes met de zon warm schijnend in je haar negeerde jij bewonderaars toch lachte je naar mij het was heel even hemel toen ging het paradijs voorbij…

Één van de leukste dingen was dat je muziek zocht, danste in de kamer, draaide en danste en mij toen vastpakte, kijken wou of ik iets was voor de tango en je met mij in mijn grote wandelschoenen de strakke pasjes wilde doen ik wou mijn schuivers uit, maar met jouw "joh, maakt niet uit" ging het als een fluit met ons beiden zowaar,…

Pasjes heb ik niet, wie vangt mij op? ik ben nu ouder dan jij, herken je me wel?…

je deed kleine pasjes lachte halve rondjes tot pirouettes in een overwinningsdans want de angst was ineens totaal verdwenen in samen kijken naar de opgaande zon waar de dagen in het stilaan langer worden als lentedag gingen zomeren naar klein geluk dat lange tijd afwezig was geweest omdat voor bestaan alle energie moest worden…

ze ademde vergane glorie knietjes knookten in te korte rok donkere uitgroei in de blonde lok ze klassiekte een vergeten mode wiebelde op hoge hakjes trippelde te kleine pasjes fluisterde een haags accent snoepte iets te vaak gebakjes verkeerde in de hoogste kringen maar haar val kwam snel die cirkels zijn gesloten ze probeerde…

Ga je een paar pasjes vooruit dan kom je weer op het punt dat je in het levensspel niet meer verder kunt en keihard wordt teruggezet Mijn eerste reactie niet weer die pijn dat verdriet totdat ik besef die pijn dat is een stukje van mezelf dat er ook mag zijn Dus omarm ik mijn verdriet en geef ik mezelf troost ik koester mijn pijn…

alsof de duvel ermee speelt vertragen data waar ik bij sta kunnen dagen mij gestolen worden zo ook het dwingende advies van hen die het, zogenaamd, beter weten ik bepaal zelf wel, altijd al gedaan net ontvangen pasjes krijgen benen spelen krijgertje met mijn onzekere brein uren lang zoeken ogen naar hetgeen ik zojuist nog in mijn handen…

In je eerste levensjaar is vriendschap nog niet echt daar Maar wanneer de eerste pasjes zijn gezet komt de vriendschap met gelijke tred Vrienden komen en vrienden gaan maar die eerste vriendschap blijft bestaan Al gaan er jaren overheen voor je elkaar weer ziet dat verkleint de vriendschap niet Altijd blijft daar het ene hoekje in je hart…

In mijn armen dansen de dagen ritmisch op gespeelde klanken, waar uren steeds sneller willen, schuifelen voeten naar de avond sierlijk bewegen zij en beroeren de snaren, licht geraakt draaien ze kleine pasjes, volgen slepend de tonen en zweven richting duister, waar zij verdwijnen voor een laatste wals, duizelig valt de nacht als een…

Haar lange blonde haren dansen losjes op haar rug haar pasjes gaan lichtvoetig het pinnen super vlug de ruiten spiegelen ogen gehaast en ongeremd haar handen dragen tassen woeste blikken onbestemd wil zij alleen maar shoppen schouwt elk pand als tent langs etalagepoppen verkleed als vrouw of vent haar leegte draagt steeds zwaarder…

Met het ritmisch bewegen moet ik op mijn tellen passen ja ik vertel mij wel eens even Zomaar ongehoord dans ik met jou onverstoord Ik ga er helemaal in op met jouw pasjes in mijn kop De manier waarop jij beweegt is zo geweldig elegant Dat het mijn brein leegt ik dans weg bij het verstand je leidt mij met jouw zwieren langs…

ik zag je dromen in de tekeningen die je maakte op school het springen van je zo gedachtenloos je pasjes licht frivool de wereld om je heen liet je alleen, speelde zogenaamd niet mee je had je handen vol aan jaren zonder diepte, verdiende liefde als goedkeurend woord je dacht jezelf verloren dat niemand je zou horen maar je…

gestrekt ligt een boom, kaal geschoren voor me uit een uitdaging is geboren en spring luid op het ronde hout de armen houd ik uitgestrekt om te balanceren als een jonge vogel mijn glimlach is breed en de ogen glinsteren aldoor in veelvoud snelle pasjes dragen mij als het ware speels vooruit en raak steeds meer in vervoering door…

vanuit het duister naar het licht dansen wij mijn droom uit langs het pad naar samen in het veld van tederheid vinden onze handen de vochtige bodem van verloren eenzaamheid op het pad naar samen lachend wandelt zij mee geplukte bloemen worden door ons gevlochten en als een krans verbonden over het pad naar samen met hele kleine pasjes…

Ze is prinsesje van de straat met liefgeschreven blauwe ogen die verzweven op haar pasjes die ze danst -steeds uit de maat op brekebeentjes die te klein nog zijn maar steeds weer opgetogen me vertellen dat ze met een huppel door het leven gaat Toe -draai maar rond nog zeven rondjes en vertel het ongewone met je springerige beentjes van…

De allernieuwste fitnesstrend heet ‘borren’: Aerobic pogoën op punkmuziek Waarbij het niet zo nauw komt met ritmiek En bakstenen gebruikt als halters worren Zo eindigt anarchie dus in een trend Met alles quasi-ongepland gepland…

Armen over elkaar - met ferme pasjes. Onbegrepen grimas - ploft zij in haar troon. Als ik Femke daar zo zie ontspruit mij de gedachte, Juffrouw Ooievaar - bouquetreeksideologie.…

Als een baby die leert lopen begin ik aan een nieuwe fase zodat ik op betere tijden kan hopen Met vallen en opstaan gaat het proces nieuwe gevoelens komen boven zodat ik verwachtingsvol kijk naar de rest Sterk ben ik nu geworden in de strijd om m'n geluk moest ik helaas over vele horden De eerste pasjes zijn gezet het seksueel misbruik…

liegen niet Althans, ze wegen lichter, tenzij de desbetreffende dichter zijn lezer lezig leesvoer biedt (Inkt is echter erg machtig) ‘Open mind’ komt zelden snel zoals mannen boven tachtig Strofen waren zeker prachtig, maar woorden zaten in de knel (Voelden zich niet in hun sasjes) De uitkomst blijkt nu wel bekend: letters dansen keurig pasjes…

in 't land van daar onbereikbaar ver voor mij ligt mijn heimwee, zo teder stil waarom dat woont in menig stap, ik heb daarvan geen weet het is niet uit vrije wil noch in aanvang gedoopt ik word zomaar meegesleept is het haar dans in kleine pasjes of de krekel in de avond die fluistert in mijn oor is het de kleur groen in een overweldigend…

zoals je stem paradeert op de accoorden van mijn huid poriën dansen heupwiegend waar een tong over lippen beweegt schoorvoetende pasjes deinen langs elke melodie gezongen over voortkabbelend water schemerlicht zwijgt aan de oevers met ogen gesloten tot toe wanen dromen over gekleurde wolken waarachter de zon teder schijnt het refrein…

Een lidmaatschap is nodig om te blowen De OV-chipkaart om te kunnen reizen Voor zuipen moet je eerst je jeugd bewijzen En bij de discodeur je paspoort showen Maar in ons kabinet doe je zó mee Dat kan ook heel goed zonder een ID…

mormel van een hondje aandachtig aan zijn voet toen Sophie Marceau actrice die ik kende uit de bladen vergezeld van haar fotograaf uit een limousine stapte en bij het lichtjes vasthouden van haar zonnehoed haar roomblanke oksel toonde het hondje kefte en de oude heer en ik we stonden als één man op zongen een liedje maakten kleine pasjes…

Gewoon een ijsje kopen voor een stoot kinderen Jij op weg met dikke beurs vol pasjes en 10 snakkend naar ijslikkenden om je heen, het is heet!…