Alle inzendingen over peen

'k Zag een blauwe vlinder op een grasberm rode klaver akkerkool 't vlasbekje dove netel smalle en ruige weegbree 'k zag er wilde peen…

het woord reikt verder dan de blauwe pen waarmee ik door dorre geest en wereld ren om te stuiten op een dromend lied dat men aan de oever van het leven ziet…

Zielenpijn die alles overheerst En een uitweg zoekt uit hersens Die te zwaar beladen zijn, Geen APK die hier nog iets aan kan doen, Maar de pen brengt redding!…

De dood is geen boodschap van begrijpen maar een woord dat machtig klinkt voor wie alleen nog maar in angst gelooft en voortdurend twijfelt of hij er zelf een einde aan zal maken met een pen of een geweer.…

pen Schrijf mijn beste vriend Schrijf over mijn liefdes die ik heb beschreven en hoe ze mij de grond in hebben gekregen en hoe ik mezelf weer naar boven heb gevlogen Schrijf over mijn leven en over mijn verleden en alles wat ik heb geleden Schrijf, schrijf mijn pen Schrijf mijn beste vriend Schrijf over mijn land en zijn verdriet Schrijf…

verborgen in een vage droom gekleurd in tinten blauw en paars laat ik mijn gedachten binnen en gehuld in de vormen van mijn gedachten laat ik een nieuw leven beginnen... ik schrijf alles van me weg, jou van me af zonder de geruststellende vormen van jouw arm om me heen verlies ik mezelf in een simpel woord want samen met jou is beter dan…

Ik beweeg mijn pen. Mijn gedachten zijn als het water van de rivier ongrijpbaar vluchtig als een waterval zo luidruchtig in mijn hoofd. Ik ben mijn pen.…

De pen op tafel dwingt mij om te schrijven. 't Verlangen van mijn hart doet gevoelens bovendrijven. Hoe heerlijk is het, als ik woorden vind. Het vult mijn dag, blij als een kind. Het zijn zo vaak die kleine vreugden in mijn leven, die het leven aangenaam doen zijn. Verdriet en pijn worden verdreven.…

Mijn pen is net wat het potlood in mijn hoofd belooft dan weer lont van een kaars, een die zelden dooft.…

Veel te lang lag hij al aan de kant Eindelijk heb ik hem nu weer in de hand Al een jaar niks meer geschreven Waar was mijn inspiratie toch gebleven Het was een lange tijd compleet verdwenen Al zit het dichten toch echt in mijn genen Het zat ver weg verstopt, ik was het eventjes verloren En ik kon het ook niet dwingen Het werkt niet om het…

schrijven is al denkend spreken met je pen spreken is de inkt in je pen die bijna op is…

Haar lippen zwijgen letters van nooit gesproken zinnen fluisterend ademt zij namen in de onbeschreven lucht Haar pen, zo ongeduldig schrijft het pad naar het einde traag loopt de gitzwarte inkt op haar allerlaatste benen Het sierlijke handschrift verandert heel langzaam in letters van druk woorden van wanhoop en weemoed vullen de laatste…

Mijn pen is boos, niet weinig ook, voor ik het weet, gaat hij op in rook, want wéér heeft een idioot een prachtig mens met een eigen mening in koelen bloede vermoord.... En dus vloekt mijn pen.....…

als ik mijn pen beweeg op het papier is alles wat ik schrijf een lege huls ik wacht op meer, een krachtige impuls de regels blijven leeg, het stopt bij vier maar dan zie ik een deur die op een kier staat, licht werpt op m'n blad en mij iets guls aanreikt, het ziet eruit als uittreksels van muzen van de maan; tweede kwartier en halverwege…

geen drempels wil het walhalla van tienermoeders en ontblootte vrouwen want men zoekt vertier van oorlog en de woeker met menig dier en van het kind een maand vermist… Het mes snijdt dieper dan de pijn overdekt met schone schijn en dikke vinger men roept meer en meer om minder En U dichter, U wacht hier een schone taak Slijpt Uw pen…

De wereld kleurt donker onder een gebroken wolkendek mijn hemel, blauw druipt uit mijn pen van mijn stuk gebracht beschrijf ik het licht heeft mij te pakken gehaast vullen woorden het papier zal ik dan toch maar een luchtje scheppen…

ze mijn lippen mijn woorden de taal van mijn hart mijn gevoel wil ik het schrijven het mooiste het allermooiste ‘ik houd van jou’ het vloeit niet niet uit mijn pen…

De noodzaak van een jas. Om tijdens het dichten aan te trekken. Een Alias. Mijn naam leidt namelijk af. Zet mensen aan tot associëren. Ik ruik soms kwalijke geuren... Thans wijst mijn mentor naar de nerven van de taal: dáár dient het te gebeuren! Daarbij hoor ik nog eens graag of u, lezer, het moest bezuren.…

De woorden vloeien uit mijn pen van honingzoet tot bitterzuur taal is machtig woorden vaak heel krachtig De woorden vloeien uit mijn pen van ongevoelig tot overgevoelig taal doet alles voelen woorden die zeggen wat we bedoelen De woorden vloeien uit mijn pen van streelzacht tot keihard taal als nieuwe stiel woorden als zalf voor de ziel…

bij alles wat ik zeg wat er uit mijn pen komt weet ik dat ik de essentie niet vangen kan bij alles wat ik niet zeg wat mijn pen ongeschreven laat weet ik dat alleen in het zicht van het einde alles van zelf spreken zal…

Denk nu niet dat wat ik hier neerpen voor jou is bedoeld Ik pen hier niks neer voor jou, of voor jou of voor jou Sterker nog: ik pen hier zelfs niet eens wat neer voor mijn vijfde vrouw kun je nagaan.…

woord voor woord schrijft hij in kleuren emoties vloeien uit zijn pen in geuren aan de rand van een notitieblok trommelen vertwijfeld vingers woord voor woord schrijft hij emoties vloeien uit zijn pen en weet niet wat te zeggen…

Slenterend Door de tuin Van de schilder Zie ik zilveren wolken Op zijn palet Hier besef ik Dat mijn pen Het nooit zal winnen Van de herfst Op zijn doek In de stilte Van dit dal Slaat de kou In mijn pen Voel ik me niet verslagen Want deze pracht Is van hem…

Kom maar dichter bij het vuur de waanzin de woede van je pen Kom dichter stamp harde regens stille stormen uit je pen Kom maar dichter bij het ware het goede droom het schone dichterbij…

Dag pen, je bent zwanger van tekst. Van kleine lettertjes, lieve woordjes en volle zinnen Dag pen, wat wil je schrijven vandaag?…

Ze zitten vol bravoure in hun blik of achter glas Maar eenmaal in de pan dan is dat stoere snel verdwenen Dan willen ze alleen maar terug naar mamma in de kas Dan schijten peulen peulen en dan zweten penen penen…

Oorverdovend krast de pen haar lettertekens in de stille nacht. het bleke maanlicht werpt schaduw op wit papier van de schrijvers hand een vogel fluit nu de zon uit haar schuilplaats. Gedaan voor vannacht, het schrift gesloten en met een tevreden zucht de dop op de pen.…

woorden komen niet over gesloten lippen alleen uit mijn pen…

Honger in je pen ik ga vertellen van de honger in de pen de kogel die al uitkijkt naar eigen hoogtepunten als het oog wordt geraakt door wat zo op elkaar lijkt schiet hij kruislings naast hoor de gongslag het hart in zwarte inkt vloeit de smerige groenschijn van dezelfde bomen met een andere bast honger kan groeien op het braakveld…

Zo zien mijn arendsogen alles in vogelvlucht en dwaal ik door een tunnel van dramagolven zwevend over het berglandschap van dit nog onvoltooide perkament. Zo beklim ik de horizon en duik in een hemelstorm, spiralend beschrijf ik een ervaringsboog tot waar ik eindig en weer begin…