Alle inzendingen over pijn en zintuigen

Wat ik voel Is de pijn Van wat niet is Maar had kunnen zijn Afstand als schuld Liefde voorbij Pijn in ruil Voor de liefde in mij…

Na dagreizen slaap komt denken vermurwend een diep mes langs achter in mijn ruggemerg en haastig breek ik je binnen en word geboren genezen gedragen hersteld in een oogwenk reuk: een lichtende ingeving mijn huid wordt bevleugeld met tastzin smaak komt als bloed in mijn mond staan gehoor breekt door het netvlies van mijn oren de morgen…

Hoor je de wind? Het is het verhaal van de duizend blaadjes en een die dwarrelend in jouw capuchon verdween Zie je de zon? Het is het verhaal van de duizend stralen en een die betoverend op mijn dakraam verscheen Ruik je de suiker? Het is het verhaal van de duizend bieten en een die van de wagen vloog tegen mijn been Voel je de regen…

ik voel je adem tintelend op mijn huid ik hoor je stem huiverend in mijn oor ik proef je zilt in mijn mond ik ruik je geur krachtig in dit vreemde bed ik zie je opwinding stralend, bezitterig en ik lach zo moet het zijn Kom mijn lief ik wacht straks mag je terug naar haar.…

van het branden aan de oven of de pijn van een gebroken hart Gelukkig zijn de positieve teksten langer dan de negatieve.…

Dan gebeurt het Ik noem je naam Zing je stem Zie je ogen In de mijne En opeens loop je naast me waar je altijd bent geweest…

Je stralende lach klinkt als muziek in mijn ogen. De zonsopgang van je billen aan de horizon van mijn lust. Mijn hart in bloei. Ik zing felgekleurde emoties die vervloeien in pasteltinten bij het beluisteren van jouw fluisterende wimpers. Je schoonheid raakt mijn ziel met een snik. Duinen van melk en honing het fluwelen strand van je…

Vormende letters worden woorden En woorden laten boekdelen spreken Laten we het geschrevene in verre oorden Gedachten worden dan niet vergeten Gevoelens kennen geen grenzen Zo zijn gedachten eindeloos Zie alles door het vlies van de lenzen Blind van verlangen, jij mijn roos Ik vang je geur, meegevoerd met de wind De stilte laat zijn oorverdovend…

Ruis in de taal, hoor wat je hoort, in mijn verhaal ligt heimwee besloten. Open je blik, kijk mij niet aan, je weet dat ik snik, tranen in jou vergoten Voel mijn huid, klam en trillend, van het geluid aan jou ontsproten Proef je de smaak van hevig verlangen? Je pijlen zijn raak in mijn ziel geschoten De geur van vandaag, weemoedig…

Al mijn zintuigen staan scherp voor jou.…

Ik kan geen postzegels verzamelen ik kan geen vrouwenfoto's verzamelen ik kan geen amourettes kollektioneren en geen wijsheid ik kan niets meer ik kan niets meer Waarom doof ik de lamp niet en ga ik niet te bed Ik wil beproeven naakt te zijn bloot wie weet wel gevroren purper…

Zien wat jij denkt en wanneer in het aura van je geest in je ogen als een spiegel die laat zien wat er is Horen wat ik hoor in de wind die ruist de bellen van fietsers een hond die blaft aan de overkant Een koepel geluid vol stilte Een kaatsende diepte Een echo van licht Sneller dan het snelste verstand deze puls van zintuigen…

zwart beschrijven zonder kleur knoflook zonder geur zintuigen vragen prikkeling dat is hun ding ik geef jou wat woorden geen klank of reuk maar voor dat punt zal ik naast jou staan jij wijst mij af of...ga even mee luisteren naar zwarte klanken het indalen van rust dit is het antwoord…

kinderstemmen op een balkon en het gestuiter van een plastic bal daarvoor een aanlopende fietsketting en een brommer ergens achter en een soort getthodisco in een auto wachtend voor een open brug verder weg een overkomend vliegtuig en een vrolijk deuntje van een ijscobusje nu het zoemen van de computer en ergens een irritante piep in…

Het dorp in de mist, ik weet waar het is, luister: honden en een haan.…

Heerlijk, het ruisen van zee, auto's en bomen – ik ruik waar ik ben.…

We zijn in het leven gekomen, Zonder zicht, Toch zijn de kleuren fel, Als je naast me ligt. We zijn in het leven gekomen, Zonder stem, Toch hoor ik je praten, Als je niet bij me bent. We zijn in het leven gekomen, Zonder kou, Toch voel ik geen warmte. In een ruimte zonder jou. We zijn in het leven gekomen, Zonder geur, Toch ruik…

Verwaaide haren, mijn motor splijt de wind, splijt -- hemel en aarde.…

kun je een gebroken woord spalken een splint aanbrengen voor het verzachten van de pijn het gebrokene tijdelijk verbinden fixeren in onbeweeglijke nietsdoenerij voel je na de heling de plek van de breuk van een gebroken woord de stekende pijn waar je nog altijd koud van wordt?…

Ik ben aanwezig, mijn lichaam, mijn zintuigen -- in deze herfsttuin.…

Liefdesverdriet is als een bijl die het hart doormidden kapt…

lot als begrijpende engel van de liefde om te leven, het midden van volgen en voorgaan te beproeven, alle zintuigen te voeden met het wonder van moeder aarde omarmd door de gedichtenhemel…

Zintuigen weten wel beter. Kennen alleen nu, vandaag! Willen bewuste wegen gaan.…

Ik zit te wachten Vol van verlangen naar jou Mijn hart bonst in mijn keel De tijd loop door Langzaam kruipt de tijd, naar dat je komen zou De tijd verstrijkt Geen telefoon, geen enkel waarom Het doet pijn om niet bij jou te zijn Mijn maag draait om En door kruipt de tijd Wat moet ik doen Al mijn zintuigen zijn gespannen Ik kan je bellen…

Ook vanavond zal ik je favoriete leproze zijn. Zie mijn handen verdwijnen waar jouw lusten beginnen. Op dat onbarmhartige eiland van je koortsdroom zal ik je vochtige dieren koesteren en strelen. Wat dan gezegd over je achterlanden die gaaf en ongerept om tuchtiging schreeuwen. Je warme ademt zuivert mijn wonden, als balsem, als wierook..…

Het is eb, ochtend- mist rondom mijn zintuigen – een cirkel stilte.…

Kabbelend water beroert alle zintuigen. De lente meldt zich.…

Als je met elkaar kan lachen door elkaar maar even aan te kijken als zijn of haar hand je even aanraakt even die arm om je schouder die korte maar hartelijke kus die geur, zo bekend, zo aangenaam als je een half woord genoeg is om iemand echt te begrijpen dan heb je een ‘ hele’ relatie werken de zintuigen visa versa optimaal als je dan…

Iedereen kent het waardeloze gevoel Zoveel pijn met wat voor doel. Ooit sprongen de vonken er vanaf En nu voelt het doods als een graf. Maar deze eerste liefde vergeet je nooit En er komt ooit weer iemand die je hart ontdooit.…

Heel ras in sneltreinvaart gaan beelden Die mijn netvlies bereiken voorbij. Een stille kracht ketent hen aaneen. Eerst als korte fragmenten verschillend Van aard, dan later vormen zij toch een Samenhangend geheel. Uniek zoals ervaringen worden gecreëerd En door het denken worden geselecteerd.…