Alle inzendingen over plukten en aten wij

gestadig dreven wij onverdroten over van kroos vergeven sloten de schaamte was allang voorbij toen jij mij hees begerig zei boom voort wat sneller graag de pruimen die gaan nu komen die blauwe weet je nog wel slome hangen er te grijp en lekker laag ze had gelijk maar ze waren geel mooi doorrijpt voor maag en darm hollands medicijn voor…

als een slak met wintertenen, schrijd ik door een waterbed, wachtend op die ene meester, die dan net mijn leven redt.…

Zij reden over de zwarte grond licht en bloemig aten gepocheerd dronken pinot gris langs de cote in het restaurant schoof zij haar voet tussen zijn benen en hij plukte zonnebloemen en schelpen ze neukten ontelbaar in die tijd tussen branding en afscheid tussen liefde en spijt tijd verstrijken en nergens oevers Zij reden voorbij lavendelvelden…

wij keken wij lachten wij dronken wij huilden (als onze glazen) wij liepen wij zweefden wij praatten wij zwegen (als de dood voor onzinnen) wij fietsten wij vielen wij aten wij zaten en daar zat ik dan.…

Wij aten weer kalkoenen, ganzen, vissen Maar eerst vroeg papa: Heer verhoor de bede Wij vragen U, geef ons voor altijd vrede Dan kunnen wij zo heerlijk samen dissen Mijn mama had het niet zo goed begrepen En daardoor heeft ze hem toen flink geknepen…

de hitte beet ons in het vel wij aten aardappelen in de pel die lome avond in de late zon met hagedissen buiten hun nissen weet je nog patatas arrugadas al die rimpels in de pel en jij zo glad van vel.…

Kwam het voorjaar, met witte bloesems zoete seringengeur en warme avondzon aten wij evengoed in de tuin van dromen bedreven wij liefde, in aardse wegen omhelsden we compost verheugden wij regen en dansten tenslotte met vrije geesten, rond het woordenspel van liefde, was jij voor even, mijn geliefde. *…

Zijn koningin, ook een pad, ging samen met hem op pad om padvinder te worden, men zei dat zij paddestoelen aten, maar dat was lasterpraat en behoorlijk dom, want niemand vroeg hen wat zij aten want zij aten namelijk Niets.…

wij aten alle ochtenden eekhoornbrood nee die paddenstoelen gaan niet dood er is mycelium dat jonge loten laat ontkiemen en altijd helpt in echte nood vooral het rood van stippeltjes in heksenkringen geeft ons een kans op nieuw beginnen…

ik stap behoedzaam in de kille ochtendstad verblind door de lage zomerzon langs hondenpoep en nachtbraaksels van vierenden zonder grenzen : ze aten spaghetti kip met curry en friet wat de honden aten weet ik niet…

in den beginne zorgde hij voor iets ronds dat hen dragen kon in den beginne plukte zij iets ovaals at er ongevraagd van in den beginne was er hij, toen zij wat langzaam evalueerde in wij…

Daar onder die boom Staan wij tezaam Ik eet een appel Jij plukt een braam Het leven lacht ons toe Schijnend door de boom Doch plots ontwaak ik En blijkt alles een droom…

samen topten wij vele netels en handenvol van zevenblad we kookten alles tot een soep op smaak gebracht met kruiden daslook plukten wij en madelief bessenblad en paardenbloem molsla voegden wij daarbij versierden alles met viooltjes merelzang weerklonk bij ons maal wij proefden groene Lente…

Ik heb het nooit begrepen Waarom men bloemen plukt Om ze dan met liefde te verzorgen En het afsterven te aanschouwen Ik heb het nooit begrepen Kinderen te spenen aan de borst Ze met liefde te verzorgen Om hen de oorlog in te sturen Ik heb het nooit begrepen Waaraan wij het recht ontlenen Het onrecht te profileren Waarom wij zijn, wie…

vlogen op, voor de rietkraag De ene ver voor, de ander gehaast erachteraan Dan samen, blij, leek het Wij op een bankje, aten brood, dronken wat Onverteerd verleden lag stil op de maag De hemel staalblauw weerkaatstend in sloten Mooi hè, zei ik. Ja zei je…

In Uden wordt een school in brand gestoken In Venray molesteert men een moskee In Rijswijk gooit men tegels naar benee In Zeist wordt de familieëer gewroken In Groningen, je zou ze toch verdoemen, Daar, in de lente, plukken meisjes bloemen.…

wij pulseerden wat zagen toe hoe zwarte gaten elkaar radicaal op aten wisten dat er nieuwe energie aan zat te komen ook wij hadden onze dromen een paradijselijk heelal met lange diepzwarte zwaartekrachtgolven die ons liefelijk bedolven ik voelde in de kern van mijn neutronen dat ook de rode dwerg dit ging overkomen wij spanden…

Wij stopten bij de horizon, daar bloeiden achter de lage dijk de sterrenvelden. Toen kwamen kleine dieren uit de greppel de steil opsprongen tussen jou en mij, die aten van ons goed en met hun hoeven verschrikkelijk tegen onze levens sloegen.…

Hij toonde een lach, want hij plukte de dag en de kip. Ze was vroeg uit de veren.…

Als ik iets prachtigs geven kon plukte ik jou de gouden maan en ving de warme zonnestralen jij zou die hartenwens verstaan dan kijk jij diep in mijn ogen en belooft mij oprechte trouw wij kussen voorbij de horizon en zeggen "ik hou zo van jou".…

we plukten bloemen zo uit het onbekende menden dieren van een uitheems ras hoorden talen die woord en zang vermengden op een manier die wij totaal niet kenden het is vreemd om hier te zijn en niets te hebben het mijn en dijn is geen structuur in waar zij zijn eigenheid en het onderlinge onderscheid gaan aan hen…

Als wij een bezoekje aan hem brachten, kon je metéén, een zeekaak van hem verwachten Hij had alle zeeën reeds bevaren en als wij aten van zijn vette soep, vertelde hij spannende verhalen Hij vertelde over zijn zeemanzijn en over de oorlog, welke ik hier niet kan vertalen... Terwijl hijzelf acht kinderen had...…

ik bloeide in het groen naast jou mijn kleine korenbloem stengelde iets hoger maar ontnam je nooit het licht in samen wiegen op een warme wind hadden wij voldoende zicht wij plukten zon uit sombere dagen waarin de uren leken te vertragen kom groei met mij in blauw en groen jij weet in bloei wat er samen is te…

Alleen met pijn in mijn hart kan ik jou mijn schuld terug betalen van het niet doortastend zijn wij dachten zo het paradijs in te stappen dachten dat de wereld echt op ons zat te wachten verliefd a la moment er was veel te regelen wij aten het wittebrood aanbaden de zon zonder zorgen en leefden beseften langzaam maar…

ze aten met graagte je gedichten, ik wens je een goede reis…

ik kan je slechts de bloemen geven die mijn stilte plukt alleen hun kleuren zullen spreken want de woorden gaan steeds stuk zinnen breken in gedachten tong en lippen wachten smachtend op de eerste toon maar het geluid is weg klinkers zijn verdwenen betekenisloos is wat ik zeg mag ik mijn stiltebloemen vazen in je hart…

In de spiegelzaal ontmoetten wij ons weer ontzettend naakt maar mooier dan ooit. Wij plukten kussen op de geheime plek en spiegelden steeds meer en meer de tere blos van zoveel jonge speelsheid.…

Ik pluk de dag, bij morgenstond, maar heb geen vaas, waar ie in past ik pluk de dag, snij het randje schuin, zet hem in de vensterbank zodat de dag, die ik plukte, genieten kan van de dag die ik plukte!…

winters mooiste plekken weet je nog Dolly bij cafe Oortjeshekken de weg naar de voordeur was haar lang genoeg we zagen de rietganzen aan de rivier en keerden terug. het was nog vroeg in het huiskamercafé waren ze de tafels aan het dekken wij aten. ook voor het hondje was er worst genoeg weet je nog Dolly bij cafe Oortjeshekken…

Wij ontmoetten elkaar.…