Alle inzendingen over potlood erotiseert

Dat Rutte, nu hij Nederland regeert (Hij woont nog bij zijn moeder, moet u weten) Een partner heeft die Ingrid schijnt te heten Verbaast mij niet, want macht erotiseert Ik gun het hem ook best. Alleen ik denk Voortdurend aan die arme, arme Henk...…

Zal jij mijn kruiswoordraadsel zijn Geen doorloper, woordzoeker of cryptogram Daarvoor ben ik te tam En het zit vol venijn Ik wil het enigma verklaren Woorden die zich openbaren Puzzelen tot het past Desnoods op de tast Drie letters, twee horizontaal Klaarheid in opgelegde wartaal Angstvallig zoekt mijn pen Met elk woord dat ik ken Moeilijkheidsgraad…

Dit wordt een ode Aan alle potloden. Het stempotlood Het vulpotlood Het kleurpotlood. Voor elke exoot Zijn eigen potlood.…

ik geef het vechten op na zoveel jaren ben ik gebroken van leugens wint men niet zo snel uw boosheid of haat is ongelooflijk groot en toch heb ik u nooit gesproken mijn potloden berg ik in een la ik zal ze niet meer slijpen het is u gelukt u kreeg mij klein maar het waarom zal ik nooit begrijpen…

Kent u de digitale potloodventer? Die doet het zonder lange regenjas. Is met zijn fraaie selfies in zijn sas die hij vol trots verstuurt en hij verwent er zeer onzelfzuchtig zijn “vriendinnen” mee. Kijkt in de spiegel en is zeer tevree.…

vrouwen komen meer op bij stemmen met de hand dan bij de druk op de knop uiteraard in verband met het rode potlood de stevige puntjes die ze gewillig zetten met wiebelende kontjes gulzige open mondjes helemaal niet fout duidend op grote nood thuis staat de bok koud vandaar hun wulpse stuntjes…

Terugkeer bevers tot potlood gescherpte bomen échte bouwvakkers…

Een potlood naast een leeg schrift. Poëzie leest voor.…

de vulpen is bleek het potlood van streek de vlakgom denkt shit het papier ziet zo wit…

deze ruimte de zee beweegt op en neer mijn pijn doet geen zeer meer meer en meer en meer regels vallen op het blad dat danst in de regen herfstkind danst door het leven heen dubbel zot dubbel gek het is geschreven op ramen en glazen proost op de geesten in m`n ziel ik val en sta op en begin opnieuw en nieuw en nieuw en nieuw potlood…

context van het doel dat je voor ogen hebt maar niet iedereen heeft hetzelfde doel dus zweeft waarheid ergens tussen stilte de muggen bij de vijver zwijgen het spiegelbeeld van de natuur kent nu slechts toekomstdromen van vergankelijkheid in tederheid consumenten zwerven naar het winkelwarenhuis voor een kunststof tekendoos potloden…

naast mij bezijden de aangelijnde muis ligt wat scherp puntig hout inmiddels kort van stuk het draagt koolstof in zichzelf doorheen een ielige gang waaraan scheppen is toevertrouwd en verscheidenheid wacht op aandrang opdat ik allengs licht uit duisternis delf  zijnde een punt of iets van zielenheil (met enig geluk) en ik met duim en twee…

dag vader hier is uw zoon ik heb papier en een potlood maak maar een schets van de wilde eenden in de lucht ze worden vast vloeiend van lijn of komt er een onderbreking bij alles wordt onnodig verfraaid er is weinig nostalgisch aan lukt het een beetje met de schets of glijdt het potlood langzaam tussen duim en wijsvinger weg dag vader…

van mening staat op het spel Het gaat om macht en niet om geld Ze roven je principes, je gedachten Daar heb je als mens niet op geteld Onschuldig getekend of verwoord met humor Maar humorloos wordt het oordeel geveld Twaalf mensen hebben het leven gelaten Een aantal gewonden, zo wordt verteld In veel steden wordt gedemonstreerd nu Met potlood…

Hij schreef z'n verslag met een potlood. Die dag was voor hem met geen pen te beschrijven.…

het mooie van een potlood, het fijne van een pen. je schrijft iets op een blaadje, verstopt het in je laadje. niemand hoeft te weten, wat jij niet wilt vergeten.…

Het tekende mij, Vond hij - dat Ik hem niet De moeite waard Vond om hem in Potlood te schetsen - Waarop ik hem liet weten Dat hij volgens mij Een vertekend beeld Van mij had uitgemeten…

Laatst tekende ik liefde met potlood, pen en heel veel passie de lijnen van haar vormen, verwarden mij compleet met alles dat ik nu in mij heb wil 'k opnieuw signeren…

in de poëzie is bijna elke regel er één teveel met dit gegeven kwam ik mezelf tegen met een potlood in de hand gereed om te schrappen wat nog overbleef was een leeg blad…

Er groeit een dorp bij een kerk dicht bij jouw hart staan koeien in de weide je staart verlegen naar een veranderd landschap op het natte tekenveld iets goed observeren naar onbevangen waarheid is belangrijk, zeg je en niemand spreekt jouw oude potlood tegen in de groene boezem van de vergeten stad het grijze potlood heeft…

Geen pluggen en schroeven Geen waterpas secuur Wat moet ik met priem en potlood? Ik wil gewoon...... een gaatje in de muur!…

Vandaag ontplooide ik en heb ik keer op keer een rood potlood in zijn witte bolletje gedrukt geestdodend pointilleerde ik Ze lieten me van de rand naar het midden het was niet druk Vandaag heb ik op Wilders gespamd…

Haar versje is heel kort want de inkt is bijna op en het potlood wordt door botte punt gestopt Als zij niet op papier kan dichten, dan gaat ze het maar zingen, met kinderstem rijmt zij berichten tot klanken van herinneringen…

heb de lijnen van je gezicht getekend met potlood in zwart wit je leven geschetst de diepte van gevoelens kan ik niet bereiken littekens schaduwen hun donkere tijd jouw pijn zichtbaar op papier is voelbaar hier…

Hij pakt zijn potlood en zet trots voor de zestiende keer zijn naam.…

Het knoestig gerucht van takken binnen de hoge spiegel, in de korte zon de schaarse, grintloze stappen de parketvloer het kille stof het potlood de dag die hij vol potloodstrepen trekt ---------------------- uit: 'Uithoek', 1991.…

Een paar scholieren leken heel navrant Aantoonbaar geen seconde verontrust Ze waren zich niet van gevaar bewust En stierven met het potlood in de hand De meeste mensen schrijven slechts met lood Een enkeling gebruikt het voor de dood…

Voor wie het succes naar het hoofd stijgt, is het als balanceren op de punt van een potlood. Hoe langer je het volhoudt des te zwaarder het wordt.…

zo'n puntenslijper op je eigen bureau u weet wel met slinger daar kon ik van dromen hoe mijn potloden scherp werden geslepen tot wapens bijna maar altijd onschuldig want ik doe er niets anders mee dan een versje schrijven in klad…

hoe je met een pen of een simpel potlood het papier kan beroeren en hoe de woorden tederheid durven verwoorden hoe de dichter vooralsnog in woord en gebaar en hoe de dichter soms hoe de dichter soms zomaar een gedicht kant en klaar...…