Alle inzendingen over recensent

— Een Recensent.…

we lezen gedichten meestal doen ze ons niets woorden zijn geen gezichten emoties niet warm of koud voor liefde gaan we niet zwichten omdat niemand toch van ons houdt we kijken naar punten en komma’s voelen het ritme letten op rijm betasten de strofen op niet te veel gein altijd is er wel iets om te vitten bepalen wat dicht is te licht…

Want een echte Recensent, Schoon ’t langoorigst dier der aarde, Houdt zich voor de knapste vent, Die ze sinds de chaos baarden; ’t Is zijn weerwraak op ’t Talent, Dat hij, tweede HANNIBAL*, Tot zijn kist vervolgen zal. Verder – lees toch nooit de boeken, Die ge kritiseren gaat.…

Ik ben een patiënt Die ligt op de bank Van de recensent.…

De zure recensenten die maar zeiken En zeggen dat ze toeren voor het geld Die hebben nooit vol passie afgeteld Om met hun band het hoogste te bereiken Het voelt een beetje als een onderscheiding Twee dagen lang politiebegeleiding…

De recensenten schreven moord en brand De pasta van karton, de haas was goor Daar draaiden Robert en Matthijs op door!…

Zo schrijven enthousiaste recensenten Alsof de zon gaat schijnen, ‘t lijkt wel lente Dus strakjes snel naar Amsterdam gesjeesd? Helaas, nog eventjes geduld betrachten Het is niet Ver meer, zes lange Nachten Wachten…

Complex en ambivalent moet een gedicht dus zijn, vinden recensenten en literatuurcritici Geen rijm derhalve, god nee, geen oude wijn Wel mysterie. ’t Is niet simpel hoor - poëzie Geen grote woorden Alsjeblieft, hou het klein Makkelijk? Welnee, ’t valt niet mee - dichter zijn…

mij is een kort leven beschoren wil herdacht worden naar behoren lees mijn testament mijnheer de recensent niet droogweg worden gecremeerd maar graag breeduit uitgesmeerd met lovend literair betoog een autopsie onder kundig oog van schrijvers die weten welke jambe niet te vergeten breng mij niet naar een columbarium leg mij…

Ei, al lente?…hm, dat ’s vroeg! En dat gaat maar zonder vragen! Vreeslijk lengen toch die dagen!… ’t Had waarachtig tijd genoeg!… ’t Endje zal de last wel dragen!- Nu; het licht er toe… ’t Is fris… Brrr ! Als dát nu zefier is! Hiet dat warm? het vriest, pot domen!… En wat zie ik aan die bomen? Zou dat ook al mee gaan doen?… Al zijn leven!…

in anonimiteit tiert welig het venijn bedompte geesten kunnen straffeloos hun lust beleven ongenadig hekelen zij de schone kunsten een eigen proeve van bekwaamheid komt er af als klunzen wie uit het maaiveld steekt wordt redeloos kort geschoren zwarte schapen zeggen recensenten moeten zeker bij de kudde horen…

zij stonden heren te souffleren wisten het beter dan jij zij ringeloorden jouw groeien verhinderden met commentaar het schitterende bloeien besmeurden je naam met hun jaloezie op jouw kunst roem werd je niet gegund je hebt jouw paradijs al snel kleiner gemaakt geen toegang voor de onverlaat jij bent een oase in de woestijn van recensenten…

niet alles wat uit vingers vloeit is schone kunst jouw lijn en vorm met bloed gehouwen uit weerbarstig steen krijgt van de criticus de grauw en snauw waar moet dat heen je dicht een tekst hebt ziel en zaligheid er in gelegd maar slaat niet aan gaat naar de maan als vlieger zonder touw strijk maar de veren van de heren recensenten…

- voor even ster op 't bal Weg met die recensenten en hun gal!…

navelstaren) het witte doek gescheurd door averij de rolprent kleurde, maar de wilde haren wekten weldra lach en spotternij de eb werd nu het heersende getij het scherm zou nooit de diepgang openbaren je bent een vage figurant gebleven een dovend kaarsje aan het firmament de bijrol was je op het lijf geschreven en niemand zag je, zelfs geen recensent…

verbitterd keilde de dichter zijn veer en laatste sonnet in de puilende mand poëzie bekoorde niet langer het land verlaten door recensenten van eer wie durft zich nog wagen aan dicht en spraakleer aan eerlijke verzen waarin ‘t beeld zich brandt gekruid met wat humor, subtiel of saillant in lyrisch extraverte of ingetogen sfeer ?…

omhoog alsof ze opgetild werd gedragen naar verleden omkijkend naar haar lach en haar traan dan om even stil te worden hoopvol haar kijkers in de zijne vol vertrouwen jij ik wij samen doch ook elk apart onze toekomst even knipperend met haar ogen zag ze een vogel met zijn kopje scheef naar de muziek gericht het voelde of die recensent…

eerste kaf te scheiden van het koren Dat kregen we na afloop pas te horen Het heeft als zand in boxershorts geschuurd Wij, rijpe dichters, voelden ons gestuurd Met kluitjes in het riet door junioren Nog lang niet droog achter hun ezelsoren Heeft grut ons werk bepoteld en begluurd Wat weet een melkmuil nou van poëzie Minder dan de belezen recensenten…

de leeftijd geeft vorm aan haar mooie gezicht en trekt wat lijntjes naast haar smalle mond ze is nog monter en oogt redelijk gezond een aantal wonderen heeft ze al verricht in haar beide handen heeft ze nog kracht waarmee ze boetseert en verft iedere dag van recensenten kreeg ze een goed verslag haar kunst was te zien tot diep in de nacht…

O hoeders van het vrije vers & co O dichtvazallen en hun rijmkompanen O allerlaatsten der woordmohikanen O laatste woordenfreaks van het tableau O hofleveranciers van taalbanketten O laatste haagse hopjes parlevinkers O laatste doublespeak en woorduitblinkers O recensenten van de snelsonnetten Als ik zeg kapiteins, denkt u aan kaden Wie…

Recensenten zwammen in weelde tussen de letters van de kunst Gij, die het alfabet verdeelde verleende hen daarbij een gunst liefde voor taal laat letters dansen snoert soms critici de mond schrift en pen krijgen nieuwe kansen zij sluiten een uniek verbond vermaledijd maar soms ook geliefd worden commentaren ontvangen af en toe is een woord…

En wind dat ik daar produceer, een echte recensent! Kunst met een grote C, ik heb het wel gezien. Gisteren bij mijn dochter: 't kind is een maand of tien. Zij heeft haar pamper vol gepoept en daarna vol gezeken. Háár doek in 't Rijksmuseum, dat zou pas potten breken!…

- of - fie Ko - of - fie waar Armstrong op de maan enkel naar smachten kon wat Caesar node miste aan de Rubicon Bakje Koffie 'Waar is ons bakje troost' zuchten ze boven de Moerdijk het vlakke Vlaamse land is koffiemadammen rijk Ga er de wereldkaart op na er is wat wils voor elk in Ierland met een whiskey in Spanje warme melk Studenten recensenten…

Oud-docenten dichten soms doceren recensenten Een gloedvolle roman vol actie rond historische figuren Niet George Brassens maar Patrick Brassens door Kees de jongen 't Hart ...Zomaar een slag, een zomergreep uit 's lands Groenlinkse Amsterdammer... ...De limes in het noorden van het Romeinse Rijk ...Een semi-permeabele zone…

met smart op brieven wacht - Krijg ik.... rekeningen; Heb 'k een aardig lied bedacht - Buurman gaat het zingen; Moet ik uit - mijn linnengoed Is bevlekt of pover; Eist mijn billet-doux veel spoed - 'k Smijt er d' inktpot over; Geef ik iets mijn maaklaar op - Hij verspeelt mijn renten; Schrijf ik versjes - op mijn kop Trommlen recensenten…

Die eerste keer in Café Eijlders jij sprak me aan in het Javaans ontmoette een krasse oude heer schudde mijn hoofd heen en weer te veel talen geleerd en vergeten Daar lig jij dan en leest een gedicht over leven als een feest van licht zo zal ik je blijven onthouden een heer van dansen zonder gewicht een vriendelijk mens om van te houden…

Aan de voet van de kraan, waar de dijk zijn rug kromt naar de Schelde, zie ik verweerde bossen schemeren over het water, in het kille ochtendlicht. Hier sta ik, stille getuige van tijd en tij. De dijk, wachter tussen water en land, draagt de last van eeuwen; verstilde marsen, sporen van nooit vergeten strijd. Hier stond ik aan het roer, hier,…