Alle inzendingen over rupsje

Rupsje klein, rupsje klein knabbelend op het groene blad weldra zul je een vlinder zijn een vlinder in de lucht Rupsje klein, rupsje klein wandelend van tak tot tak je zult een mooie vlinder zijn vrolijk in zijn volle vlucht Meisje klein, meisje mijn sabbelend op je duim zo fijn eens zul je volwassen zijn een wondermooie vrouw…

Een rupsje die zat op een blad, en zei: "huur toch een zaaltje" De vlinder keek verbaasd opzij, en zag het rupsje zitten. Mondje dicht en oogjes toe, jij hoort allang te pitten. Het rupsje had nog lang geen zin, en zeurde om wat water. De vlinder was geírriteerd, en zei: "dat krijg je later".…

Er zat eens een rupsje op een blad, toen vroeg de tuinman: 'hé, mag jij dat?' toen zei het rupsje heel brutaal: 'dat doen wij rupsen allemaal! en als ik het blaadje heb opgegeten, zul jij mij dan nóóóóóoit meer vergeten?'…

een rupsje daalt neer aan een zijden dun draadje op zoek naar geluk…

De vlinder had haar ei gelegd op een groen eikenblad er kroop een piepklein rupsje uit dat at en at en at het at het hele blaadje op en nam er nog een paar het spon zich daarna in als pop toen was het rupsje klaar er na een hele tijd een nieuw seizoen begon kroop daar een kleine vlinder uit die straalde in de zon ze dartelde de wereld…

De vlinder had haar ei gelegd op een groen eikenblad er kroop een piepklein rupsje uit dat at en at en at het at het hele blaadje op en nam er nog een paar het spon zich daarna in als pop toen was het rupsje klaar er na een hele tijd een nieuw seizoen begon kroop daar een kleine vlinder uit die straalde in de zon ze dartelde de…

paarse en witte klavertjes in de wei ik ging zitten erbij ik plukte een paar 'k zag een rupsje erbij het werd voorjaar in mij…

Van dat hupsend en vinnig venijn dat als vraatzuchtig rupsje nooitgenoeg haar cocon beklemmend om mij sloeg lijkt de honger nooit gestild te zijn. Verstand nipt weer van appetijtelijk azijn als een groen blaadje slaat het zich voor de kop verdoofd als ik alles gelaten verkrop het verlangen krijgt men toch niet klein.…

Miss Muze was, voor zij het daglicht zag een rupsje nooitgenoeg dat in de nacht een lelijk eendje was dat had gewacht tot zij niet meer in Morpheus' armen lag wierp plots haar masker af in een pop up in het gezelschap van een buttercup…

Het kleine rupsje buigt en strekt zijn lijf Snel…langs het blad en over de rand omlaag de haartjes op zijn rug zijn hard en stijf zal hij het nog redden.. lukt het nog vandaag?…

De yolo-mens blijkt thans ook pas tevreden Met vrijheid, overvloed, comfort, met méér Dus heeft de aardbol nog veel voor de boeg: ’t Heeft nooit genoeg, het rupsje nooitgenoeg…

' t Miezert vandaag, Hier en daar wat Regen, verder op Een bui - maar Wat voor weer Het is in mijzelf, Hoe de bovenkamer Er bij staat, nu, Is afhankelijk Van veel, maar Vooral van de Vraag hoe ik Naar mezelf kijk, Vandaag, een in zichzelf Gekeerd rupsje dat Moeizaam voortbeweegt, Of die prachtige Vlinder die in al…

Altijd als ik naar je kijk, als ik goed naar je kijk, dan friemelt en dan kriebelt er zo'n raar gevoel in mijn buik net als een klein groen rupsje dat altijd, als jouw mond tegen me praat of lacht, in een mooie vlinder verandert.…

Ooh, beeldschone papillon Koersend op de gang van de wind Fladderend van gazon naar gazon Onderwijl neerstrijkend op een slechts vergankelijke klaproos Even rustend Je prachtig gracieuze vleugels dansend in de zon Doch aan de einder wuift reeds een vergeet-mij-nietje jou tegemoet Verwachtingsvol passeer je zelfs de klavertjes, Zonder enig…

Niet ongeduldig zijn ze en niet boos Om mijn vermetelheid; ze kijken rustig Zoals mijn oog soms spelend nederziet Op 't trage rupsje kruipend op mijn vinger, En doelloos zijn bewegingen bespiedt.…

Een vlindertje zit op het raam Zittend wacht hij met zijn vleugels gevouwen Niet wetend van de faam Niet wetend hoe hij zijn leven zal opbouwen Maar ondanks dat gaat hij de wereld tegemoet En pompt zijn vleugels vol met bloed Hij vliegt verzekerd over de heg Zoekend naar zijn levensweg Ik kijk met grote ogen naar zijn cocon Die hij als rupsje…

't Kruipend rupsje, moe gekropen, Afgetobd in de enge cel, Brak zijn kluisje fladdrend open, Klapwiekte uit zijn dorre schel. Zie, daar wiegt het, zie, daar zweeft het, Aardse damp en druk ontvlucht; Hoger vliegt het, hoger leeft het, Zat gespeeld in lager lucht.…

schone vreugd gunt van het baren de filantroop, onmisbaar bij het paren weet na zijn offer al ‘het is te laat’ hem wacht de zondeval in het kwadraat de zeven plagen, weemoed en de blaren en na het kranig knippen van de streng (jawel mevrouw, hij is niet te benijden) ontpopt zijn schat zicht tot het ware kreng haar borsten zijn voor ‘rupsje…