Alle inzendingen over sahara

door gebrek aan moed en kennis van de sterren zijn je schoenen zo zwaar dat je staan blijven moet je weet dat zij schaduw kan maken en meer water draagt dan je drinken kan maar haar tegemoet gaan kent het blind gevaar stap voor stap van haar vandaan te raken…

achter schuilgewas weerklinkt soms 'n schaduw over hemeldiepe krochten is kaalslag begaanbaar, het oneindige verwantloos, zou dit haar gezicht zijn engel die over mij waakte, mij bewaarde, loodste langs boomloze bosgronden gaat dit pad naar denkbeeldig dolen zonder houvast aan touw of steen om niet te staan met voeten in land zonder…

In de Sahara zwommen vroeger vissen En op de Noordpool joeg de krokodil De mammoet stampte, verder was het stil En er liep nog geen mens te kissebissen De sterreling die hier de boel komt checken Zal ooit van ons geen spoortje meer ontdekken. AMSTERDAM – De Sahara bood duizenden jaren geleden mogelijk onderdak aan vele soorten vissen.…

Een zandloper in de Sahara, Chirurgisch verbouwd tot een Sara, Loopt nu, sterk verbrand, Als zandloopster zand, En zoekt nu dus naar haar mascara.…

Sahara-taakstraf vindt men ongepast, want het probleem ligt hier en niet daar buiten. Zolang ze nog niet uitvergaderd zijn blijft elke grote stad een soort woestijn.…

Tijd, korrelfijn als woestijnzand Sahara- land van oude farao`s korrelfijn de tijd woestijnland verdwijnt door kieren van mijn dichters hand…

en de Sahara beleeft een wild natuur fenomeen!…

Worden Tsjaad, Nigeria en Ghana Ivoorkust Senegal Liberia En Niger een woestijn fata morgana Als de Sahara kookt als de Sahel En de Sahel zo droog wordt als Sahara?…

de regen op de stijlen van mijn balkon de bladeren in de binnentuin ruisen door de regen en ik die daar sta en denk aan de warmte die ik voel van zo ver Sahara, toendra, steppe en de troepen van snelle ruiters hijgend van de hitte verlangend ijsklontjes en naar haar, altijd…

Hoera: er is weer stof uit de Sahara Zo poetsen we de auto nog een keer En gaan we naar het Kruidvat op en neer Voor potjes Camel Trophyproof mascara Het land bedekt met fijn oranje spul Dat scheelt een hoop versieringsflauwekul…

ik draag een paar kleine woorden in mijn handen waar ik af en toe aan denk verstrooide verbanden diep in handpalmen verborgen als ze de weg naar elkaar niet vinden laat ik ze dan zonder overlevering verzanden als stukjes papyrus in het zand van de Sahara?…

k draag een paar kleine woorden in mijn handen waar ik af en toe aan denk verstrooide verbanden diep in handpalmen verborgen als ze de weg naar elkaar niet vinden verzanden ze zonder overlevering als stukjes papyrus in het zand van de Sahara…

kogelrond oranjerood zoals je aan de hemel stond gewoon op klaarlichte dag zag ik jou een soort van naakt kersvers gemaakt door de zonnesmid met zijn ijzers heet en wit je moet de zon smeden als het ijzer heet is moet hij hebben…

alsof de weg naar maandag dwars door de sahara loopt leeg, droog en eindeloos terwijl de drukte van de zomerdag iedereen naar buiten jaagt zoveel te zien, zoveel te doen blijven onwillige benen stram de houten luiken sluiten elk teken van leven buiten…

Jaarlijks overlijden in de sub Sahara een half miljoen kinderen aan malaria Ze zijn arm en ondervoed Gaan dood alsof het zo wezen moet Terwijl één euro muskietennet ze van vroegtijdig sterven redt Waarom dan nu die heisa om ebola Is het de vrees dat het virus dra toeslaat BUITEN Afrika?…

De zuidenwind neemt fijn Sahara zand mee niet tegen op te wassen. Mensen en dieren hebben een ander soort vlees gewicht in de schaal. De zee schudt haar buik maar krijgt het plastic er niet uit.…

verdroogde woestijnen niemand die hem nog kent hier komt hij dus wegkwijnen Het is zijn eigen domme fout Dat hij de liefde van zijn leven verloor Hij was immers ontzettend stout En wat hij deed was vreselijk goor Nu heeft hij toch zo’n hartenzeer Terwijl hij denkt aan zijn vrouwtje Clara Er rest hem niets anders meer Dan zandhappen in de Sahara…

ik weet nog van het zand en die enorme vlakte van mijn handen rond mijn mond roepend naar een fata morgana waar mensen zwijgend staarden die alles omvattende stilte en de eenzaamheid die mij overviel…

mag ik korrelen in jouw woestijn in het zand van hitte alle dagen onvervreemdbaar bij je zijn nachten met je delen in de uitstraling van pijn om het niet bij je kunnen zijn samen schurken tegen rotsen waar we botsten dat maakte onze korrels voelbaar fijn mag ik als los zand nog door je handen glijden jouw sahara zal mijn gobi…

ik cheops weer in de woestijn kijk voor me uit ben opgetogen weet wat de macht van zand zal zijn in de sahara heb ik dat zand moeten gedogen zag nog de tartaren de chinese muur verhalen zij dropen af wilden gobi als een eigen speelterrein daar waar stenen grenzen stellen is de mens keihard toch voel ik geschiedenis van vrij…

Jaarlijks overlijden in de sub Sahara een half miljoen kinderen aan malaria Ze zijn arm en ondervoed Gaan dood alsof het zo wezen moet Terwijl één euro muskietennet ze van vroegtijdig sterven redt Nu overladen we de wereld met schulden, leed en dwang om aan levens van oude dikzakken nog wat dagen vast te plakken…

de wereld staat droog ondanks het stijgende water met een sahara vol onderhuidse emoties gespannen als boog wie schiet het eerst raakt en maakt contact met de ander ogen en handen die feilloos gevoelens ontvangen reageren op wat zij ontberen een arm om de schouder woorden als koele bron in een vruchtbare oase zonder zon…

En die luchtvochtigheid, zat ik maar in de Sahara ! Of op een terrasje in de Dordogne en ja Piet en Ria, het moet gezegd ! eigenlijk bedankt voor de vakantie. Liefs Cees…

schreef met de hand van de wind mijn woorden in het zand globaal geef ik de pagina’s aan nog zonder inhoud die ik al zag staan maakte veel werk van hoofdletters en danste de kleine scenes in schuin schrift door de getijden werden de bladzijden weer keurig gewist de avondzon dook rood ook de wind legde met het sahara…

Ik voel de hete wind van de Sahara in mijn nek en bedenk dat ik misschien op Afrikaanse brandstof door deze Spaanse bergen rijd.…

Ongelooflijk slaand gezeur Slaat als een plank op het water Zoals de Imraguen van de Sahara Vissen naar tonijn op zee Zoals dat op mijn brein bonkt En dezelfde effecten heeft als de vissende Imraguen Die met zijn plank op het water slaat en daarmee een school vissen met al hun kracht ongetemd naar de oppervlakte brengt Zo springt de tonijn…

woestijnzand waait de hele wereld over ergens in de verre diepte van ijskoude oceanen het hete magma in zuurstofrijk water de zich splitsende algen en het woestijnzand van de Sahara dat neerdaalt in de Amazone en fosfor geeft aan de bladeren die zuurstof uitademen adem in, adem uit adem bladeren en algen en water en denk…

Harde wind blaast over heel de Sahara geweldige zandwolken springen op draaien rond dansen door en om elkaar heen zakken tenslotte ineen zeer verspreide korrels ontvangen grote reislust vliegen naar het Noorden strijken voldaan neer in en rondom steden Nederlanders staan versteld van de vage verfijnde lichtgrijze stofjes…

o, mijn herfstkind nu ik je kraaiend vind in een bed van goud gevallen blad voor een verloren zomer strooi jij spinnetjes uit je blonde haar en ieder afscheid is er een voor altijd onze liefde is een zwaluw over de Sahara en elke streling is een herinnering in een schaduw naar meer en meer en meer mijn lief dan stort de waanzin…

de hype was rood en geel sahara zand de stal als plaats voor mens en dier om te schuilen stilte om even in jezelf te huilen om al het dagelijks leed nog was er geen raid van bommen alleen het grommen van kamelen de heldere ster was uit de lucht geschoten koningen van hun troon gestoten er komt geen kind dat vrede brengt maar…