Alle inzendingen over scharlaken rood

waar in scharlaken rood duizend vergane rozen hun kleur de wereld bedekt in velden verloren dromen zal de pijn van ongeschonden doornen menig hart doorpriemen in hun strijd met de dood sluimert de nacht in de tuin der helden kleurt weer een roos scharlaken rood…

Vol magie is dit seizoen De kleuren oranje,geel,scharlaken rood Het ontdekkend kind als de dood Een paddestoel vol gif te plukken En stukken mos als bijna echt tapijt Waarboven laatste muggen dansen We raken alledaagsheid kwijt Verliezen ons in het sprookje: herfst.…

de gondel der liefde voortgeduwd door een gondelier trotseert hij smalle grachten schittert het water als een zilveren rivier luister hoe de violen klinken als geen ander bespelen zij de liefde hier rozenblaadjes drijven op het water tekenen van geluk zo heeft ieder zijn manier de avond kleurt scharlaken rood veroverd door…

haar hart klopt in haar keel als ze hem haar diepste geheimen toefluistert over de naam met gouden pen geschreven in haar hart zijn naam ze bloost haar lippen scharlaken rood haar ogen groot als sterren als ze ziet hoe hij naar haar luistert haar woorden indrinkt zijn armen in een warm omhelzen de wind fluistert liefdeslinten…

in een brokaatzijden landschap breekt het tere licht van de dageraad door zilveren vogels scheren langs groene grashalmen op de bosgrond een dessin van scharlaken rode bladeren glinsterende verbeelding van de zon de cocon in geelgouden gaaszijde een nachtvlinder strijkt op haar arm neer roerloos blikt ze in het heldere licht van de zonsopgang…

Bloed kleurt het hart scharlaken rood gerijpt om zichzelf te verschenken traag ademend haar ziel te drenken in de leegte die zijn blik haar bood.…

in de balzaal van de hemel drinken saters met goden scharlaken rood hun dijen van kletsen met de katers ridders en rapalje vechten om de verloren eer van liefdesgodinnen die hun hongerige lijven in naakt verval draperen rond de noeste appelboom zijn vingers geschikt voor huiverend begeren petrus sluit ontluisterd het hemels café…

ik probeer jou te creëren in mijn wolkentuin nog vaag is mist als tranen bevriezen in de ochtendkou in het eerste licht komt jouw silhouet tot leven strak aangegeven tot warmte accenten geeft aan het speelse jij kleurt uit net geboren wit naar scharlaken rood lacht uit pure vitaliteit je tanden bloot ik moet je laten…

Ik verlies mezelf in je ogen Ik weet dat onze liefde nooit echt zal mogen Ik verlang wel degelijk naar jou Met je liefde hemelsblauw Met je lust scharlaken rood Ik geef mezelf bij jouw gewillig bloot Ik laat me gaan en jij komt weer binnen We willen elkaar zo graag beminnen Een samenzijn van puur genot Is dit nu echt ons lot?…

“zij is als het schilderen van het lied van de nachtegaal” tussen eb en vloed verloor hij zijn hart de eb van zijn hoofd de vloed van zijn lendenen beschrijf haar jubelt de wind saffierblauw haar ogen stamelt hij als een dwaas scharlaken rood haar lippen als albast haar huid haren zo zwart dat met het licht van de zon er een blauw overspoelt…

Ten laatste raakte ik verstrikt in aderen van zuiver bloed, een belevingsstuwing diep in het hart, soms te groot, de geest te nauw, of verkrampt en vergrijsd in eigen taal, mijn plaats verkrampt in scharlaken rood met alleen de tijd als onderkomen, het doen te laten als opwaartse druk van zwaartekracht als ik de teugels in een laatste…

Door het raam ziet hij haar slapen Van geen enkel kwaad bewust Geruisloos glipt de wolf naar binnen maar het beest is niet gerust In zijn ooghoek ziet hij een beweging Een dartel meisje in scharlaken rood De wolf twijfelt geen seconde en bijt het oude vrouwtje dood Maar ook de wolf is omgekomen Ons achterlatend met de hypothese Dat hij…

Ten laatste raakte ik verzeild in afgesloten ruimten en buiten zinnen, stuwing van het bloed door aderen waarin het hart te groot, de geest te nauw, ritmisch in taal en goederen vergrijsd in een roman, de plaats verkrampt in het scharlaken rood met alleen de tijd als onderkomen, het doen te laten als constante druk van zwaartekracht…

Vol verwondering prent ze het beeld op haar netvlies van een plots neerdalende blauwe schemer die als een vluchtige nevel verandert en vervaagt van ivoorwit scharlaken rood naar een in elkaar geweven langzaam vervagend vergaand kantwerk. Verzuchting...…

Uitgespreid in rood scharlaken over velden van ivoor brak zij in die schaarse dagen die de zomer nog kon dragen zomaar in een hemelspoor met haar laatste glimlach door En zij dreef de blauwe luchten in haar zuchten weer bijeen waarna zij haar laatste stralen nog een keer de grond liet dwalen toen zij loom - zo naar het scheen - met een…

wat staan de ogen hoog vanmorgen hoger dan de zon dan de neus die voelt hoe fris het is en zich terstond een rode kleur aanmeet gezelschap voor de mond de nazomer, sleepboot van de herfst, passeert scharlaken bakens door ochtendkou uitgezet de gezongen versie is te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/…

Jouw foto op de tast Naast twee rode rozen Een zwart lijstje er omheen Zelf uitgekozen De rozen verwelkt Ze hangen gebogen Al tijden het Scharlaken verdrogen Jouw ogen, jouw glimlach Gevangen achter glas Jouw parfum, jouw lippen Nooit meer zoals het was.…

Catharina draait een rad van scharlaken ijzer ze knielt en gilt vol hartstocht een donderende psalm. Sterrenlicht daalt neer en schroeit het haar van Catharina ze snikt en legt vernederd haar roze dijen bloot. Dan rolt als een passievrucht het hoofd van Catharina het plein is wit, de wolken rood de Griekse maagd is dood.…

vluchtwegen kleuren rood als pas gevallen bloeddruppels…

Mijn hersenen kraken transparant vloeit kwabbenvocht door minuscule spleetjes links en rechts het watert in het hoofd morgen vloeien alle kleuren rood magenta, scharlaken of gewoon bloedrood ik ga niet dood, nog niet mijn hersenen kraken zwellen mega groot verdrukken groeven wetenschap ik weet niet meer ga ik nu wel of toch niet…

Het Waterhoentje Aan de Korte Prinsengracht stond een vrouw die eens mooi moest zijn geweest Aan haar zwaar verzorgde uiterlijk zag ik dat ze dat nooit had kunnen vergeten Ze keek verbeten naar beneden en gooide met veel kracht grote stukken brood Op het ijs vastgevroren en wanhopig zat een waterhoentje Midden in een kring…

Zover het oog reikt sprankelt een mêlee Van oogverblindend schone orchideeën Lichtdoorschijnend violet scharlaken Vonkenspetterende lentefeeën Nachtvlinders als paasvuur torenbaken Vuurvliegjes bevrucht door zonnedauw Lucide colorieten bloedkoralen Fonkelend lapis lazuli blauw Flonkerend langs zacht glooiende dalen Blinkend rood in…

HET BOLLEND VLAK Langs de horizontale lijn het bollend vlak de verticale gedachte gestrekte waarneming eindeloze rijen stramme leden bolle bolle helmen rode koppen koppig rood geurig golvend kleurend scharlaken dansend dooreen geelkoperen draden gesteelde dorst neêrbuigend in smachtend verlangen stroom der vergetelheid daar staan…

Mijn geluk is onzeggelijk de klaproos scharlaken bloeit de lisdodde zienderogen groeit hoog in de lucht een leeuwerik…

In rouwzwart groen een vrolijk plekje rood: Een blozend dak, een gladiolusvlam, Een rozige appel of een hanekam, Zal dat mij troosten over zomerdood? O tragisch traag laat vallen van de stam Scharlaken bladen in de bruine sloot De wilde wingerd, of in gulpen vloot Zijn bloed, gelaten najaars-offerlam.…

sterven als stempels op je huid een schilderij ten voeten uit voor jou van mij naakt, nog nat scharlaken schat…

Je rood scharlaken mantel, die je behoedt, je schreden heel teder, vervolg je de vloed. De stenen verdwenen, terwijl je ze zocht, eeuwen geleden, wist je al dat het mocht. Geen dwang meer, geen buis, kom draai je om, keer het chaos de rug, keer in Liefde terug, naar Huis.…

opborrelende imaginaire woorden fantasiebeelden of beide als bruisend mineraal bronwater met pfizeringrediënten of wat bubbelend moderna, Laat dan de feuilles maar mortes gelijk de indian summer evenals de dode eikels, platgetreden glands mortes en platgewalste kastanjes en geef uw onderbewuste kans te bloeien in scharlaken…

Hij droeg geen rood en scharlaken nóch purper nóch brokaat, nee geen rijk versierde mantel, sleepte langs stoffige weg of straat, Hij werd mishandeld , gestompt en geslagen werd met grof geweld beloond, ópgejaagd langs de grote menigte, door de soldaten , met doornen gekroond, dát was wat Jezus droeg, bloed en zweet op Zijn gelaat- Hij…

Op het strand zit ik met scharlaken spatten op mijn gezicht ten teken dat ik deze slachting heb aanschouwd.…