Alle inzendingen over schoorsteenmantel

gisteren stond geborgenheid in blokletters op de schoorsteenmantel alsof de tijd geen naam mocht hebben vandaag de laatste dag van het jaar drinken bange mensen zich moed in voor weerom een nieuwe ronde om vijf voor twaalf schuift men alles wat tegenzat terzijde... straks knalt men voor even de angst aan flarden…

Neen jij gaat niet onder de zoden Jij gaat ook niet in een graf jij mijn liefste, jij gaat in 'n urn En die urn komt op de schoorsteenmantel en daarnaast komen je lievelingsbloemen en die zijn elke dag vers gekocht Zo hou ik je in mijn gedachten dagelijks met verse mooie bloemen, want: 'doden houden ook van bloemen'…

in zijn dromen keert hij schoten zoals destijds de laatste die hij tegenhield de bruin vetleren bal met veter pronkend op de schoorsteenmantel de foto van vergankelijkheid als herinnering in blessuretijd wanneer de man in het zwart de fluit naar zijn mond brengt weten wij hoe laat het is…

Of zou ik alleen maar kunnen bloeien, moeten bloeien, rood en gedachteloos, op een ongerepte schoorsteenmantel, ergens tussen schaamte en geluk? En als ik een bloem was, zou ik dan weten wanneer ik moest verwelken? Nu nog niet? ----------------------- uit: 'Kruis en Munt'.…

zoldervloer rondvaart in het duister fijnzinnig roeien 400 jaar onder webgolven in een opbergdoosje de verbeelding van muzikanten onder de koekoek een pittoresk meesterproef op de schoorsteenmantel visuele luciferstokjes wel duizend gezichten ontiegelijk broos in een bliksemschicht laait een verre wijnboer op gekluisterd aan…

De dichter van een lach en een traan dat was de wens van mijn leven en zo zou het ook gaan het ging anders en op die manier beschreven lijkt het op dat vreselijke ding dat boven de schoorsteenmantel van mijn oude tante hing maar goed, dit wilde ik zijn een gekweld en eenzaam schrijver achter een vies en versleten gordijn maar nu ben…

Het was een heel dik boek, dat in een zwarte omslag als een baksteen op de hoek van de schoorsteenmantel lag. Het bindwerk was versleten, de rug van leesgenot gekromd, de bladen vet van 't vette eten.…

niet, hooguit in een mooie rode appel Honden bijten wel, "niet allemaal" Alleen de valse honden die scheuren het vel van je botten Dazen die bijten ook Ik denk aan de tijd dat ik voer in een bootje Op een meertje over de larven van goudoogdazen Met een zonnehoed De bult en het bloed op mijn rechterarm En aan de kruik met zalf op de schoorsteenmantel…

-Hartbeeld op de schoorsteenmantel van zijn grootmoeders huis zweven de woorden in het luchtledige. Urenlang kijkt ie ernaar en het maakt hem intens gelukkig wanneer er toevallig zinnen voorbijzweven die uitdrukken wat hij helemaal niet verwacht had.…

Maar iemand maakt zoek, verlegt wat, en bij dageraad staat opa's hoofd te schreien aangebrand van ochtenddauw, zo eenzaam op de schoorsteenmantel. -------------------------- uit: 'Honingtuin', 1991.…

haar stofvod vlot over de spijlen van het bed het kleffe hout, de boord van de kleerkast ze wist de duimafdruk van de spiegel slaat geen muffe spleet, geen hoek over zij sluipt nederig op teenkussens maar het parket kraakt ze luistert naar de knagende worm genesteld in een gang in de schoorsteenmantel ze hinkt binnen de voegen van…

Dit was mijn eerste visie op de tropen: Een gladde plaat boven de schoorsteenmantel, Waarop, om lange palm, laag bladgekantel, Een tijger sloop, de ogen bloedbelopen.…

In een wenk was de vloek voltooid Je zag rode bosmieren over het parket kruipen In een steile mars over de schoorsteenmantel Naar het gebinte dat knarst tot we sluipen -Onder de gedempte hamerslagen van wind- Naar het tuinpad van snijdend grind Je verroerde geen vin Alhoewel de buurvrouw lijkbleek In een hoek van jouw blikveld De straat…

(BOVEN DE SCHOORSTEENMANTEL IN DE REGENTENKAMER) Gelukkig is het land, Daar ’t kind zijn moêr verbrandt. V. (OP HET VOORSCHERM) De Bijen storten hier het eêlste, dat zij lezen, Om d’ oude stok te voên en ouderloze wezen. VI. Het zij gij speelt voor stom of spreekt, Let altijd in wat kleed gij steekt. VII.…

Die hing boven de schoorsteenmantel in mijn ouderlijk huis. Vanuit de hoge hemel koekeloerde dat oog door een driehoekig kijkgaatje regel- recht naar mij. Dag en nacht. "Mijn oog zal op u zijn", dat nam ik letterlijk. In deze herfst keert het verleden op zijn schreden terug. Nooit is het helemaal weg geweest en nu is het weer alle dagen bal.…