Alle inzendingen over schuilplaats

stiltegebieden bieden veilig onderdak in woelige tijd…

de nacht begint je ogen gaan in en uit en onder het wurgende juk van duisternis hoe vaak ik ook probeer blijven antwoorden gesloten onder wimpers wil je verder kijken, vraag ik wanneer een vreemde pijn vastgroeit in je lijf zie je dan niet hoe je zelf het glanzen van de spiegel wegdraait even stap je uit je schaduw er is geen…

Mijn ogen volgen de zwermen vogels vliedend voor de nacht Ook ik zoek iets warms en zacht om me tegen vroeger te beschermen De schemer die zich meester maakt over lage landen en gekerfde geest roept angst op en versterkt de vrees voor wat me tot nu toe heeft gemaakt Dus schuil ik schuchter tot de morgen en zoek naar jou die ik nog niet…

Zou je me herkennen, als ik naast je zou lopen in de stad? Zou je weten wie ik ben, als ik niets tegen je zou zeggen? Ik zag je lopen Zelfverzekerd door de straten Bewust van je eigen schittering Lopend met een duidelijke bestemming Je liep me straal voorbij Liet me in de regen staan tussen de druppels haren hangend voor mijn ogen Mijn…

zoals een schilder in kleurige beelden woont met licht en donker zijn eigen wereld schept zo voel ik me thuis in kleine, sobere zinnen dompel mijn pen in weemoed en verwondering…

Ik prevelde zonder geluk op straat maar wat. Niemand nam er notie van. Zwijgend hield ik mij op in een portiek. Heel waardevol dat alles overgaat. Trams dreunden langs. Ergens schreeuwde een man. Uit een luidspreker schalde dansmuziek. Waarvan ontdaan en zorgen om welk lot? Conclusie noch ontraadseling. En hopen doen we toch zeer vergeefs…

Een regensluier beweegt door ongesloten luiken kust de tijd, beklopt het grijs tinten van een ander jaargetij. De nachtkaars beroert sterren schuilt in tedere aanraakbaarheid huilt om onverlichte verten. Stormdruppels tellen eeuwigheid op het ongeschreven behang.…

Een betere schuilplaats is er niet Wij zijn veilig in Uw armen Met onze vreugde en ons verdriet U wilt zich over ons erbarmen. Wij danken U voor Uw trouwe zorg En voor Uw liefde ons gegeven Want U bent onze rots en borg Met U mogen we veilig leven.…

De stille nacht heeft mij omsloten en van de wind, die in zachte vlagen over dit land komt aangestreken ben ik mij ineens weer bewust. Het is hier, aan de rand van dit stille donk're bos dat ik mij weer één voel met de bijna verweesde Natuur. Ver weg, van de krijsende fanfare van dat immer opgejaagde en allesverslindende modern bestaan.…

zijn blik zegt mij je kunt bij mij wel schuilen blijf nu maar hier voor weer een nieuwe storm maar ik, dit lijf vindt in zichzelf de kracht en ook niet binnen maar steeds weer daar buiten…

Te dolen door eeuwen van dakloze bladeren, een plek waar niemand komt en de seizoenen als schimmen elkaar omhelzen, schuilplaats waarin we verdronken als minnaars vermomd.…

'Zou er al een vlinder zijn of is het weer alweer niet fijn? Ach... ik zie geen spatje zon maar stralen regen in de ton - Die blijft mooi zitten in zijn cocon!'…

Schuil bij de allerhoogste God Hij beschermt je dag en nacht En houdt over jou de wacht Hij is betrokken met jouw lot. Bij God ben je veilig en geborgen Hij wil jouw toevluchtsoord zijn In alle angsten, verdriet en pijn Wil Hij voor je blijven zorgen. Stel je vertrouwen maar op Hem Dan kun je moedig verder gaan God maakt voor jou ruim…

schuilplaats voor vogels weerspiegeling in water tegen kou beschermd…

Maar ik zit verscholen in mijn schuilplaats vol van verborgen woorden. Waar herinneringen van het verleden nog steeds in voortleven. Toch komt het heden dichter naar mij toe. Het raakt me aan, trekt me uit mijn schuilplaats. Laat me dan de woorden spreken die zo lang diep in mij zaten verborgen.…

De eekhoorn vindt trots onder een bedekte schuilplaats verborgen noten.…

Onderlaatst kwamen onderhuidse gevoelens bovengronds de wereld haten vluchten naar die veilige kant ondergronds in het donker zonder publiek of spiegels binnensmonds prevelend de bezwerende formules tot allerlaatst…

Koude wind de enige zekerheid die kraaien niet deert maar mensen een schuilplaats zoeken doet waar de tijd geen belang meer heeft…

In mijn hoofd zit jij daar nog, om ons waait de wind – van jouw verhalen.…

Ik kus me niet meer naar jouw navel, niet erdoor – niet jouw dromen in.…

Een schicht: nog een keer schilder ik in de zandbak – met moedemodde.…

De deur knalt het licht dicht, in stilte beginnen -- mijn ogen te zien.…

De geelstaartwolaap zei: “Ik heb zopas Vanuit mijn schuilplaats in de nevelbomen Een zeer bijzonder zoogdier waargenomen Dat naar ik meende uitgestorven was. Maar die veronderstelling was dus fout: Er liep een mens rond in ons nevelwoud!”…

Het bos van het bos heeft netels en berenklauw – geen paden met bank.…

Aldoende vond ik de passe-partout tot vriendschap: er niet op uit zijn.…

Ik kan mezelf zien, van boven: een stip, langzaam – op weg naar een doel?…

blijf maar nog even zoek een schuilplaats voor alles wat verdwijnt herken de lege plekken hang de metaforen aan de wilgen in het aanwassend duister blijf nog even tot de nacht haar onmetelijke armen spreidt…

Het is breeduit gemeld op de teevee En vette koppen stonden in de bladen Dat Anne Frank haar schuilplaats is verraden Door een der leden van de NSB. Het nieuws dat ons aandachtig bezighoudt Is dikwijls zeer bekende kost en oud.…

moet ik nu vluchten op een duin in de schaduw van de maan in een boomkruin tussen de plooien van de wind of ik een schuilplaats vind ingetogen weggedoken achter wenkbrauwbogen in het glasvocht van je ogen de vogels moet ik het niet vragen ook zij ontvlogen moedeloos de hagen.…

Sneeuw, er is geen pad. Zal iemand me bezoeken? – Dan zijn we vrienden!…