Alle inzendingen over seinen/signalen

signaal om uit te kijken draag een lange broek en sokken vraag er niet om, roep ik uit verwondering van wonderkinderen die niet begrijpen dat wij niet begrijpen het is zo duidelijk het sein staat op rood…

een herinnering aan het Hollands-Spoor wanneer hij zijn taak naar behoren had verricht de lampen gevuld en lonten vervangen (de lampen moesten immers altijd branden) dan ging men haast altijd in een grote boog aan hem voorbij... hij had de twijfelachtige reputatie een lichtontvlambaar mens te zijn…

en als de regen nu de straten niet zo glad had gemaakt dat ik te laat nee ik ben nog niet te laat hollend door de tunnel tussen de botsingen door niet wakker tegen de droom in een leeg perron op ik ontloop de trein maar nauwelijks en sta op het holle perron te hijgen verdomd de strop het station lacht me uit duiven schijt op mijn…

Steeds opnieuw komt er iets bij of gaat er wat verdwijnen, is een mens wel echt zo vrij of zijn wij net als seinen, die aan en uitgaan telkens weer, totdat een lampje het begeeft. Ik vraag mij toch weer telkens af, of ik het ben die leeft.…

Het signaal, Is oorspronkelijk dierentaal. Als dieren communiceren, Zullen ze altijd proberen Door hun houding te informeren. Ik zag twee beren, Broodjes smeren.…

zon op de kademuur verbindt een schaduw kort van oponthoud in lichte schalen de trap afdalend zonder bepaalde tijd wiegt het water blinde lichtvlekken zeilen op een zucht over ronde bogen van de brug hoe ver kun je doordringen in de zon een zwervend leven vol warmte voor een ogenblik verzadigd weven glinsterende draden passanten rusten…

Zeer uit het zicht van meurende kanalen, Waarna zich toch dit tweegesprek ontspon: “Ik zie hem niet, maar ik ruik hier de Seine.” “Blij toe, je ruikt gelukkig niet de mijne”.…

Die zondagmiddag zat ik naast hem aan het bed. Hij lag in 't grauwe winterlicht glimlachend te kijken. Of 't ernstig was, zei hij, zou nu wel heel gauw blijken... Hij aarzelde en trok het stugge beddelaken net. Wat later vroeg ik bij de hoofdzuster belet. Ze zei wel, dat ze het niet hopeloos vond lijken, maar bleef mijn zwijgend vragen glad…

Slapen met geesten is zo eenzaam, hij had alleen maar een signaal nodig, hij mompelde haar naam, dan was zijn onzekerheid overbodig. Hij werd wakker met de zon, toen iedereen nog sliep, hij keek uit zijn raam, hij glom, omdat de zon hem riep. Toen wist hij het zeker!…

Wanneer ik iets met u heb uit te praten Gebruik ik de methode Kim-Jung-Il En knutsel een ontplofbaar projectiel Om dat vervolgens op u los te laten Dan denkt u, voor u in de heg belandt: 'Tijd voor een onderonsje met Trawant'…

de volle maan gevangen in het lege glas het lege glas gevuld met volle maan ik neem een laatste teug de volle maan blijft hangen aan m'n huig…

Voorlopig zwemt het diertje in de Seine. ’t Vangt fijn veel vis; verdomd dat beest heeft veine!…

Dit is toch een sein Dat er iets moet zijn. De afzender van dit bericht Zag zelf nog niet het licht, was nog teveel probleemgericht. Ook als je het niet vat, Er is natuurlijk altijd wat.…

Ik liep langs de Seine. Ik voelde me goed, maar wist niet waarom. Ik was verliefd, dat weet ik nu. 't gevoel was goed, Maar 'k had geen idee waarom. Het was een ander. Hij praatte niet met mij. Maar zijn gevoel, vertelde zonder woorden, dat hij zich goed voelde. Hij wandelde met mij, langs de Seine.…

Schrijvend door een rood sein laat ik mijn zin ontsporen als een trein van de rails gegleden en wat heb ik toch gedaan in het begin dat ik zo ben afgegleden dat ik hier heb staan ik heb geen zin?…

Want, van onderen, Beginnen de wonderen Vanaf het eerste signaal. Zo is het verhaal Voor ons allemaal.…

We willen één, het ideale. We trekken touw tot we verdwalen in de eenzaamheid van de idee 'nee!' is het ultieme falen. We trekken touw, als draad, die rood door 't leven rafelt zonder gelijk verstrengeld met een eerder falen.…

Overeenkomsten zijn groot Signalen zijn verkeerd Bezwaarschriften ingediend Die worden genegeerd Bouw gaat door Gezondheidsrisico's ten spijt 't Luisteren allang verleerd Afspraken gemaakt Raadsbesluit genomen 't Telecombedrijf wil bouwen Plannen en dromen Protesten niet gestaakt Onbehoorlijk bestuur Irritante 'Hoge Bomen…

Bedroefd zijn de gezichten Met slechts tekens Een signaal van breder geworden kloof tussen waarheid en wat wij zouden willen…

Er rijden minder treinen door rood sein Dat scheen voorheen wat vaker voor te komen Nu is er Goddank actie ondernomen Zodat ‘t niet zo’n issue meer zal zijn Toch is nog steeds de onrust niet geweken Wanneer ik eens een spoor moet oversteken…

Miljoenen beloftes van wie ‘t gewicht verzwaarde, verdwenen onder water, de Seine kleurt roestig rood. Aan de oever werpt een man dagelijks zijn hengel uit. Hij vangt harten voor de wereld, zij verkeert in liefdesnood.…

Is het wachten op een teken of weet ik het eigenlijk wel, maar kom ik pas in actie als ik het teken ervaar als bevel. Hoe lang kan ik het nog negeren en hou ik mijzelf voor de gek, ik strompel door tot aan de eindstreep met de strop stevig om mijn nek. Uitstellen, niet willen kiezen is dat wat ik echt wil, liever het ongemak voelen…

zinnen willen vloeien in rijmend verband gummend en stoeiend komt iets tot stand conclusie… menselijk brein laat zich niet forceren zij geeft het sein wel, of niet presteren…

De eerste kus bepaalt of je relatie gepassioneerd of lusteloos zal zijn en ook de handdruk is een doorslaggevend sein bij kennismaking en sollicitatie 't is daarom dat ik op kantoor zoëven mijn directeur een tongzoen heb gegeven…

het sein waarmee de trein zich in beweging zet om naar het eindpunt door te rijden helaas dat teken ken ik niet maar des te dichterbij te meer het knellen voelt het is de tijd die neemt terwijl hij blijft…

Er was eens een dame in Dalen Die klaagde aldoor over kwalen Plots kwam ze in nood En ging daarna dood Doch niemand vernam de signalen…

diep verborgen een rijkdom aan emoties onzichtbaar ontastbaar niet ongevoelig voor signalen van buitenaf voorzichtig schuifelend treed zij naar buiten innerlijke vrijheid…

De zieners lezen De toekomst in signalen Wat zegt sterven van: Conny, Conny, Ton, (An)Ton Achter elkaar in één week…

haar borsten rijzen en dalen; zij slaapt, zij denkt nu alleen in haar dromen aan het geluk; hoe vredig haar ademhalen: zij weet niets van de nood van ons schip, zij hoort de seinen niet gillen noch het angstige fluiten driemaal, als een signaal van de dood. gun mij nog twee uren slaap, ik kán zo niet blijven waken.…

Soms zwaait de zeis signalen, flitsend luid maar in andere talen. Waren zij maar verstaanbaarder! Vaak blijven wij met het gevoel achter: te veel tederheid gedoseerd voor later. Antwoorden zoeken wij, bitter en wrang, tot de tijd heelt en de pijn zachter, maar dat duurt lang, waarom zo lang ...…