Alle inzendingen over sneeuw oorlog

Oorlog-sneeuw zwart brood Schaars belegd verdrukt gekleurd wit-zwart retro woord…

dwarrelend,gedragen kom je naar beneden begeleid door zachte wind beland je in mijn hand ik sluit mijn hand maar ook mijn ogen ik maak een wens en prevel mooie woorden maar je was weg... toen ik opende mijn hand was er enkel één druppel water op de plaats van wit kristal!…

Sneeuw is gesmolten, ijzel verdwenen, schoon is de weg, weer vrij, voor de benen. Genoeg zout is er gebruikt, om veilig thuis te komen, vermits je het lef had, om de straat op te gaan! Voor al die mensen die juist dachten: mij niet gezien, was de verwarming binnen en de pracht buiten. Een genot om te zien...…

Het zijn niet sneeuw en ijs waardoor het einde van het jaar mij dichterbij schijnt Het zijn niet die lichtjes of ballen in de bomen, ook niet de mooiverpakte cadeautjes Het zijn niet de beelden op tv, over rampen, armoede, oorlog of hongerige kinderen Het is niets van dat alles, alleen wintermoeheid, en koude voeten in mijn bed…

Een blikvanger - ijsblauw met lentegroen Met meeuwen wit als sneeuw die voorjaar vieren  In shock nog zie ik eerder ze als gieren Naar doden zoekend zoals vroeger toen Het oorlog was en zeventig miljoen Voor vrede dienst deden als offerdieren Een blikvanger- ijsblauw met lentegroen Met meeuwen wit als sneeuw die voorjaar vieren…

Alleen de vredesduif met de palmtak van de vrede vliegt over landen en vindt geen plaats door een oorlog die niet wijken wil. En mensen die zwart zagen van de sneeuw en kinderen die zonder zandzakjes zitten en vluchten voor de vrede of voor de oorlog?…

Al is het op de weerkaart dan al lente Pas nu is heel 't land in wintertooi We zijn nog ver van Pasen, zon en dooi En scholen hebben sneeuwvrij vanaf Drenthe Het voorjaar zal dit alles weer vermoorden Maar voor even geen probleem met witte boorden…

Code rood, was het gisteren, vanwege de sneeuw code oranje, was het daarvoor, vanwege de sneeuw. Toch vraag ik me af: hoe andere landen ‘t doen, want hier is iedereen compleet uit z’n doen!…

Als kleine kinderen verheugden we ons op de sneeuw die komen zou keken op de radar, wanneer valt het nou? Dan ineens betrekt de lucht nog iets meer en jawel de witte vlokjes dartelen naar beneden, het sneeuwt!…

De sneeuw die viel, is vast voor mij gevallen En omgekeerd viel ik daar ook weer voor. Dus dringt het doelbewust niet tot mij door Hoe straks de tijd mijn vreugde zal vergallen. Ik vind de witte wereld eeuwig mooi En denk niet aan de smeerboel van de dooi.…

is vandaag als stilgevallen Geen grote aantallen auto's, geen motorlawaai alleen kinderstemmen die een glijbaan maken winters genoegen de zinnen verzet louter sneeuw dat wil kraken De wereld is vandaag bedekt met vrede Oorlog, strijd en ruzie een dag lang ver van m'n bed.…

Het is een lust bij Ajax te verpozen, In de Arena zit je echt op je gemak. Daar is een semipermeabel dak, Waar destijds heel bewust voor is gekozen. Wie kletsnat thuiskomt, met een witte hoed: “De bovenramen deden het weer goed.”…

de maand van herfst en stille winter, regen en koud, wie weet gaat het nog sneeuwen. een tijd van donker en wat hinder, december laat gapen maar ook geeuwen. oude kerstbomen en houten tafels mooi aangekleed, zo elegant en struis. de geur van taart en warme wafels, kleurig lichtjesfeest op straat en thuis.…

Er zat een zwaluw in mijn tuin, met glanzend wit zwarte veren. Hij keek droevig voor zich uit, De omgeving kon hem op zijn tak niet deren. Plotseling schoten de oogjes alle kanten op, een bekje dat ging protesteren. Het was de wereld op zijn kop, hij was echt boos en begon zijn tak te molesteren. Die brak, waaronder likkebaardend een kat…

zwart, bruin, blank Maar alle kleuren van de RE-GEN-BOOG Samen met rouw en sneeuw...!…

De herfst gewapend met donder en bliksem verjaagt het zonlicht en de warmte winter zijn handlanger bereidt zich voor het land binnen te vallen met zijn vorst en sneeuw de mens wandelt door kijkt niet meer op van de oorlog tussen de seizoenen hij kijkt lijdzaam toe hoe de wereld zich keer op keer een ander kleed toe-eigent hij troost…

Geen sneeuw een stille kerst geen samen zijn kerst is voorbij De daklozen op straat leven hun leven zo goed als dat gaat want ook dat is hun streven De sneeuwstormen over zee kostten vele mensenlevens de oorlogen die blijven woede en de tv geeft ons die gegevens Een meisje ergens in het land kent al die ellende niet meer aan neemt…

Ieder jaar de vraag Of het een witte kerst wordt Maar het wordt regen Regen elke dag Tot het einde van het jaar Want de hemel huilt De warme zon schuilt Voor oorlogen en crisis Sneeuw wordt ijs, wordt drab Geen sneeuwwit sprookje Geen eenhoorn of toverfee De kerstboom huilt mee Een jaar van verlies Van loslaten, verder…

Sneeuw voor de zon Waar ik gisteren begon Is vandaag geworden De inspanning van tijd De meest gehate En geliefde tegelijk Gisteren was jij hier nog En ik In mij woedt de oorlog In ruïnes Waren wij vermist Diep in onszelf Maar we worden niet gemist De wegen die ons leidden Zijn nu onbegaanbaar En akelig oud geworden Daarmee ook achterhaald…

sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw maar zomer broeit al…

Een dikke laag sneeuw op straat, waarin ik mijn sporen achterlaat, lijkt vredig, vrediger dan ooit. Maar op vrede kan ik niet rekenen, omdat niemand die zal gaan tekenen. De vrede, weet ik, komt er nooit. Met mijn kraag omhoog tegen de wind, zoek ik vrede, vrede voor m'n kind. En dat terwijl men nog oorlog voert.…

De wind ruist zachtjes door het woud hier en daar ligt wat verdwaalde sneeuw. Een witte duif vliegt rond tussen de bomen hij brengt ons een boodschap. Van hoop en samenhorigheid voor alle mensen in deze donkere winterdagen.…

sneeuw of geen sneeuw - hij treedt in de voetstappen van zijn vader…

De sneeuw ligt sprookjesachtig op de takken Het is echt onvoorstelbaar wat er viel Draag schoenen met een winterhard profiel! Vergeet jezelf niet stevig in te pakken! Een sneeuwkerstkaart is zó 2010 Die wil ik deze eeuw echt niet meer zien…

De oorlog der oorlogen is begonnen, deze haat en woede is door de mens verzonnen. Al schietend baant hij zich een weg, een reis van lijden en pijn, rennend naar de volgende heg. Zweet sijpelt van zijn besmeurde rug, hij zal moeten vechten, er is geen weg terug.…

zij komen glanzend overgevlogen onder de bloedende moeder smelt de eerste sneeuw onder wuivende palmen monstert hij de nieuwe limousine van zijn schoonzoon ---------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichte', 2002.…

De sneeuw dekt alle woorden toe en laat hun ijdel pogen zien om weer te geven wat het is in stilte te vertoeven. De sneeuw hervindt de luchtigheid om toe te dekken wat ons deert terwijl de eeuwigheid niet rent maar smelten durft in ieder vlokje.…

de tuinen en daken schijnen sprookjesachtig wit kunnen je vertellen wie er zoal is langs geweest. het sneeuwtapijt laat sporen na een roodborstje en de kat ze kunnen het niet ontkennen dat ze er even waren... de kat lag nog te loeren het roodborstje zag ik wegvliegen een gebeuren, een verhaal spontaan ontstaan... in 't wit van de natuur…

van na de oorlog blijven…

Moraal rest de onschuldige slachtoffers zij gaan de oorlog niet tegemoet zij zijn niet heldhaftig noch laf hebzucht en geweld komt op ze af.…