Hartenkreten

hartenkreet (nr. 57.230):

Winter

Er zat een zwaluw in mijn tuin,
met glanzend wit zwarte veren.
Hij keek droevig voor zich uit,
De omgeving kon hem op zijn tak niet deren.

Plotseling schoten de oogjes alle kanten op,
een bekje dat ging protesteren.
Het was de wereld op zijn kop,
hij was echt boos en begon zijn tak te molesteren.

Die brak, waaronder likkebaardend een kat,
met scherpe tanden, grote klauwen.
Op dat moment was ik dit schouwspel zat,
en hoorde alleen nog maar miauwen.

Een pantoffel naast een afgebroken tak,
breekbare vlokjes die de winter inluiden.
Een kat die gezwind een schutting over stak,
in de verte een zwaluw richting het Zuiden.