Alle inzendingen over snelheid van de tijd

Nooit is het straks Gisteren of morgen Altijd is het nu Heden is de eeuwigheid De snelheid van de tijd…

Je verscheen op teevee de geboorte van ‘n ster heel stil vertrok je weer we zagen je niet meer gister liep je in de stad in je verschijning las ik de snelheid van de tijd dat het vliegt en schaaft hoeveel ouder IK werd dat las ik in jouw gelaat de tv was lang gelee Afbeelding:Interart.nl/Leon Veerman…

verdiep me in oude foto’s generatie van m’n grootouders met m’n geest in spagaat overbrug ik heden en verleden geboorte en sterven meegesleept als in ‘n film voel ik de vergankelijkheid en de snelheid van de tijd voel de pijn van weemoed omdat ze er niet meer zijn hun verwondering bewaard gestold in de tijd lees verwachting…

Zoveel verbondenheid zoveel geluksgevoel en tegelijk zoveel weemoed dragen om de kloof der jaren de snelheid van de tijd. Ik ben zestig jij bent twintig.…

van de tijd maakt mij trager in dingen te doen want liever sta ik een dag of wat stil bij deze oever en maak ik jou eindeloos in mij…

De alcohol verlicht, maar toch ze heeft geen invloed op de snelheid van de tijd en elk moment blijkt steeds een helse strijd totdat mijn troeb’le geest het weer begeeft.…

De tijd vliegt.…

je eigen tijd is de beste tijd de winnende, de overwinnende laaf je aan verbinding zo opwindend, zo te gek!…

Einstein heeft ons onderwezen: Tijd is altijd relatief Want, zo was zijn hypothese, ‘t Hangt af van je perspectief. Toen mijn tweelingbroer ging reizen Met de snelheid van het licht, Bleef ik op aard’ stilaan vergrijzen, Maar hij bleef jeugdig van gezicht.…

Rijen blinkend blik markeren de druk van de tijd. Blikken van oneindigheid aarden in de overlast, onwetend of de snelheid de tijd wel volgen kan. Is dat dan de strijd, de strijd van deze tijd? In het trage spoor domineren blikvangers als koningen. Maar ook zij staan zij aan zij, wachtend in die rij.…

De apostel van deze tijd is de snelheid wie stuurt deze snelheid aan de wetenschap het is knap maar schoon is het meeste niet dat was onze verfijnde kunst die kunstenaars verdwijnen en dat doet ons veel verdriet die pijn wordt door een ieder gevoeld heeft de apostel van de tijd het zo bedoeld…

snelheid dwingt ons tot het amechtig aanklampen in verloop van tijd…

Terwijl het zo lang duurt gaat het toch steeds voorbij als passie-muziek, die herhaald stroomt en stroomt tot het stil is. De dag begint, de klok tikt postzegels worden gestempeld de brief bezorgd en je woont al niet meer bij het water. Zoals je hangt in de lucht gesprongen, aan de parachute razend snel nader je de aarde. Kerstmis…

door z’n vingers glippen tot de tijd hem overspoelt…

als je mij op de man af zou vragen wat mij het meest bevreest beken ik zonder dralen de snelheid van het leven de jaren die worden voortgedreven met de speed van de bolide van Max Verstappen de bandenwissel als een onontkoombare pas op de plaats die je eigenlijk wordt verweten zo jaagt tijd van leven je gehaast vooruit naar een finish…

’t Was lang geleden dat ik autoreed, Hij stond al weken stil in deze tijden, Ik moest me wel bedenken: 100 rijden! Dankzij dat ritje is het dat ik weet: Dat met elk ‘ietsje-minder-snel-weg-bord’, Ons landje weer een stukje groter wordt.…

links rechts heen en weer in beweging constant zweven tussen twijfel en daadkracht van het ene naar het andere onderweg donkere tunnels passerend neonlicht flitst voorbij als een raket op weg naar jupiter…

Als ik het woord brood lees hoe snel ga ik dan van de eerste naar de tweede o? En als ik het schrijf? ----------------------------------- uit: 'Tellen en Wegen', 2011.…

we weten van de tijd dat niets zo snel kan gaan ik kende iemand die zijn snelheid wilde meten met de tijd u begrijpt het misschien al 'een bij voorbaat verloren race'…

Verwaaide haren, mijn motor splijt de wind, splijt -- hemel en aarde.…

De snelle trein die mij door ‘t leven jaagt loopt op een vaste tijd vrij van vertraging met ongekende vaart zonder bevraging of mij die barre snelheid wel behaagt. Ik had het jaren lang niet in de gaten hoe snel de trein me door het leven reed ik was nog jong en had van tijd geen weet bemat het leven met de ruimste maten.…

Een hoofd draait naar links Met onbeschrijfbare snelheid Een knik omlaag Richting duiden Het lijf verstijft Het lichaam verstart De tijd bevriest Voor een moment Totale leegte Dan de angst…

'alles is verleden tijd sprak de dichter' in de schaduw van oktober ben ik het die amechtig tracht mee te liften op de rug van een seizoen van verval met de snelheid van vallende eikels gaat het snel bergafwaarts…

op golven te leven dichter bij het licht dwalen langs de melkweg ademen zonder lucht reizen met hoge snelheid dwars door alle tijden zou het zó zijn wanneer mijn geest het koude huis verlaat?…

Vandaag volg ik mijn gevoel, met de snelheid van het licht. De wereld draait door. De tijd staat stil. Vandaag vang ik zonnestralen.…

Langzaam gaat de tijd vooruit, 1...2...3...10 seconden. Er komt geen snelheid in, langzaam kruipt de tijd voorbij. De klok tikt rustig door, Tik...Tok...Tik...Tok... Ik luister stil naar het getik, Langzaam gaat de tijd vooruit, En ik zie de wijzer verspringen.…

Hier tart mij de tijd in vorm en snelheid. Geluiden klinken in kleur. kleuren krijsen en de geur van de dood is alom. Maar zij...... Zij zal niet in gekte verzinken. Zij streelt de muren van de Martinitoren. Haar anker tot de werkelijkheid.…

ik zag eindelijk een gat in de tijd en stopte terwijl de trein met volle snelheid dwars door mij heen reed het was heet voelde de laatste seconde verglijden vervloeide toen langzaam tot die ene dimensie van eeuwige rust…

wijzers turen vol afgunst naar de secondes op de klok ze lopen met pure snelheid en plots komt in mij op we zijn gewoon de tijd kwijt.…

vluchtige momenten van lang vervlogen kussen met altijd onrust en haast omdat ik met hoge snelheid opweg was naar volwassenheid nu het zoveel later is de spijt ver voorbij en allang niet meer zo gehaast komt het besef dat ik destijds meer tijd had moeten maken…