Alle inzendingen over soezen in de natuur

Een poes in de tuin ligt te soezen in de zon pakt dan ras een muis.…

zolang we maar kunnen schuilen onder de bomen een warme steen vinden om op te soezen of een bamboebos om in te verdwijnen zolang de nacht maar wacht tot het licht zich ontvouwen zal…

Vaders zijn hoeders, zij dutten noch soezen, maar waken aldoor over vrouw, kind en poes. Als eens het gapen zijn onwederstaanbaarheid gelden laat, komt dat veelal door de roes.…

beschut in ons warme huisje met buiten harde wind en regen waait de internet verbinding steeds weer uit en aan, als een vlammetje reikend naar de draadloze zegen maar mijn humeur gaat langzaam en grondig naar de maan had ik niet voor negen euro negenennegentig één gigabyte gekocht voor de verbinding met heel het al en zijn sterren? waarom…

Een reiger roerloos in een sloot, een kikvors geeft zich bloot, door de zon in slaap gesust, zich van geen kwaad bewust. De gevolgen laten zich openbaren, kikkers zijn voor reigers etenswaren. Met de snelheid van het licht, zijn lange snavel goed gericht, hap, slik weg, Sorry kikker, dit heet domme pech.…

Kalmte staren Zonlicht gebaren Weerkaatsend licht Helder zicht Stromende gloed Water zoet Spelende beek Romantische kreek Zoete mijmering Natuurlijke speling Drijvend fonteinkruid Een ijsvogel schreeuwt luidt Een decor als een vredesaltaar Instemmend gedachtengebaar Blijheid laten stromen Gedachten mogen er wonen…

Mijn liefde is vervlogen En zachtjes uitgeblust Geen hand meer op de ogen Geen mond die mij nog kust Geen lachje uit de verte Geen hand meer in mijn haar Niet meer zitten soezen En kijken naar elkaar Er vallen nu geen woorden Er is geen ergenis Maar ik weet nu uit ervaring Hoe eenzaam eenzaam is…

Mijn liefde is vervlogen en zachtjes uitgesust Geen hand meer op de ogen Geen mond die mij nog kust Geen lachje uit de verte Geen hand meer in mijn haar Niet meer zitten soezen en kijken naar elkaar Er vallen nu geen woorden Er is geen ergernis Maar ik weet nu uit ervaring Hoe eenzaam éénzaam is…

de winter is vertrokken en de zon komt eraan laat bloeien verse knoppen de natuur laat maar begaan. een boom wordt herboren zo stoer en zo brutaal was enkel zijn kledij verloren na een jaar van pracht en praal!…

Lig te soezen Slaap nog half, Beetje wakker Met gesloten Ogen als jij Binnen komt En ik het daglicht Langs mijn dichte Ogen voel gaan, En is het jouw Liefde die me Aanstoot in de Morgen om vol Vertrouwen deze Dag weer in te gaan…

In een witte sloep in de haven lig ik te soezen in de lome stilte van het late zonlicht, de nazomer legt haar vermeende onschuld af, trilt in mij na, de zoele wind die boven het brakke water waait, kleeft mijn gedachten aan de vlindervleugels van een langsfietsend meisje vast…

De verdorde boom heeft een top van trotse sier; de aalscholver zit. Twee spechten vliegen zoekend heen en weer, te druk om te hameren.…

Loom houdt de rijder van de vrachtwagen het stuur in zijn moede vingers geklemd, knikkebolt als hij sneller gaat, weer afremt, wordt vaag gekweld door schrikkende vragen. Blijft slaaplustige zonneschijn maar plagen? Wat als dat plakkende zweet steeds meer stremt? De man veert eensklaps op, voelt zich beklemd: een hinderlijk diertje komt opdagen…

Wolken drijven voorbij, haar dijen zacht bestemd voor mij als de zon en de maan... En wij laten ons gaan. Zonnestralen over onze lichamen omringd door rode rozen en ook boterbloemen, terwijl insecten om ons heen zoemen. Maar onverdroten geven wij ons aan elkaar over en strelen hartstochtelijk elkanders huid. Het riet langs de sloot…

Wanneer het natuurlijk moment daar is, wordt het onmogelijke mogelijk. Komen vroegere wonderen samen. Dit gedicht schrijft mijn smartphone, omdat ik zelf zo slim niet ben.…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Zoals je daar lief ligt te soezen wakker je mijn passie aan zacht volgen de lakens jouw contouren mijn hart gaat ietsje sneller slaan stilletjes kijk ik zo een poosje herken ieder plekje, iedere plooi tranen branden achter mijn ogen als ik voel.. mijn god wat ben je mooi.…

De grootste vrees van nevels en sluiers is de dans van een storm die het dode hout komt wegblazen Wij zijn veelal door een dwaze waas getemd doch blijven van binnen helder en ongeremd In schimmen soezen wij in onverwachte vertrekken in dampige dimensies totdat de onbeweeglijke dood transparant opstaat.…

Het Noorden is in opgewonden staat Het gaat over een wandelpad voor vrouwen Die het alleen bij dames willen houen De VVD krijgt het daarvan te kwaad Toch roept het hele platteland en Stad Nait soezen meer, moar doun dat 'Pottenpad'. ----------------------------------------------------- In de Provinciale Staten van Groningen is onenigheid…

Bronstig klinkt toch veel romantischer dan geil Het klinkt ook natuurlijker en nog krachtiger is het oergeluid wat het Edelhert voortbrengt: de hinde de bestijging, de bevruchting te laten mogen bepalen 't hoogtepunt van hun eenwording klinkt toch veel romantischer dan neuken!…

wat is mijmeren anders dan soezen met neuzen boven laag water weemoedig verzonken in spetters met spleten en splonken adders en grassen muizen die plassen vogels die fluiten kikkers die kwaken pauwen met staarten die slepen de havik hakt wilde patrijsjes als wij witte radijsjes nu nog de poedelpoes en het is uit met de roes…

In de rieten korf naast dat heerlijke bed, soezen twee slangen, giftig opgekruld. De twee slangen die geduldig wachten op haar laatste teken.…

En toen de stilte riep herkende ik haar stem zij fluisterend, ik luisterend naar een melodie zo zacht en fijn het zou zomaar hemels kunnen zijn het klonk als een aria uit La traviata wind verwaaide elke gedachte uit het roerige brein, daar werd het stil hoorde enkel fluisterzachte muziek en nauwelijks horen kon want zelfs diepste stilte…

Als er een eind is gekomen aan al je dromen dan moet je je ogen openen en kijken wat de mensen de wereld aandoen en dan vraag jij je misschien ook af: "Waar ben ik (in Godsnaam) dat men dat mag?"…

programma naar de knoppen gaan Amsterdam vonden ze te ver Terwijl Wallage (met die ballon) ten Hemel gaat Hij had wat Helium in moeten nemen Kreeg hij een idee, wat die duiven te wachten staat Wat een fantastische mensen Ons korte temijn visie stadsbestuur Kun je je een betere wensen Ze gaan voor ons misschien wel door het vuur En straks natuurlijk…

Zie toch onder ogen geef op wat niet kan de droom is vervlogen wist je al zolang Toch de herinnering aan haar lach parfum, kussen, ogen die je hartslag het bloed gaf om te pompen deed je geloven er is er maar een waarin ik kinderen wil en zolang dat onbereikbaar is ga ik van bil tot bil!…

twee oudjes soezen achter glas stilte in sluimer over hoe het was geen gleeën in de vitrages of vlekken op het tapijt geen verleden te dragen zonder spijt ze slurpen koffie, roeren thee luisteren radio en kijken teevee lachen en hebben verdriet om wat is geweest en wat niet de oudjes zijn weg de begonia staat droog op de vensterbank…

natuur moest deze week wat dichterbij edoch, wat is natuur in deze tijd? veel mensen zijn die binding domweg kwijt staan ook niet bij het dichten in de rij maar paddestoelen spel ik zonder n en alle woorden schrijf ik met een pen…

De zon kwam uit het duister opdagen Haar prille stralen voelden soeverijn En luisterrijk klonk er een hemels refrein Van vogels die het licht weer zagen Immer zo dartel als hen wilde ik zijn En net zo gul als bloesemende bloemen Mij op niets dan schoonheid…

de regen en de wind konden haar niet deren ze rende naar haar kind door 't gejank en luidop schreeuwen het moederhart op hol geslagen de leeuwin op volle toeren nu een groep hyena's aan 't belagen haar kleine welp, het was zo cru ze was te laat, het was gebeurd de dierenhemel berust haar kind haar tranen wrang, natuur die treurt de…