Alle inzendingen over spiegelbeelden

Toen hij gedaan had wat hij wou, Begon er in hem een bedroeven Of hij moest wenen bij een groeve En nooit meer vrolijk wezen zou. Vlak naast hem was de vette vrouw, Nog naakt, zich wassend, of de schande Met ’t zeepsop droop van hare handen. Haar ogen waren hard en grauw. En plotseling had hij zijn mes In ’t deinen van die buik…

Hij is een boer, maar hij is mooi. In al zijn jeugdige ouderwetsheid Is er geen zweem van vaag- of fletsheid, Want alles is van ’t best allooi: Het zwarte pak, de zwarte hoed, Zijn gouden haar en gouden knopen, ’t Bestikte hemdsboord omhooggekropen, Staat alles fleurig en is goed. Alleen - zijn buis is niet meer wijd Genoeg voor het…

Het is november en wij eten Nu van ons vetgemeste zwijn: De grote hammen en het klein Gesneden spek, en, niet vergeten, De lever en de fijne nieren, De dikke kronkelige worst; Het is wat zwaar en geeft ons dorst, Die wordt geblust met donkre bieren. Blaas even uit..., neem nu wat bonen, Of boerenkool; dàn rijstebrij. De vrouw staat klaar…

Hij zit elke week preken te maken, Die de gemeente Zondags komt horen. Hij moet dopen als er wordt geboren En in het sterfhuis een zucht gaan slaken. Daartussen ligt een lange reeks van jaren, Waarin men tot hem zegt: u kunt mooi praten. U moet de kerk midden in het dorp laten. Daar zijn we altijd wèl bij gevaren. Hij moet het volk brengen…

Dat dit tussen ons kan zijn, Deze liefde (druppel wijn In een glas klaar water glijdend, Zich oplossende verbreidend), Deze suizelend gedempte Fluistrend ademende stem te Horen in gedachte en bloed, Dat is goed.…

Egyptische grafschildering Zij is een nauw ontloken lotos, Maar veel hulplozer en droever. Zij is als een smalle boot, los Van de nog nabije oever. Zij is niets dan een kleine leegte In dit boordevol heelal, Want zij smachtte, maar verzweeg te Zeggen, wat haar vullen zal.…

De ene begeleidt, de andre draagt mij, Tot mijn genoegen en in zware strijd. Dit zijn bevredigingen en dit plaagt mij, Want zij zijn roekloos aan mijn dienst gewijd: Het paard! (ik voel mijn snelheid vertienvouden), Dat man en lans, die mij belaagt, vertrapt. De hond! die afgeeft wat hij graag wou houden, Mijn handen lekt, naar de belagers…

Zij zeggen, dat ik zo verstandig praat, En dat geen trek in mijn gelaat Verraadt dat ik krankzinnig ben; Dat ik wel gek, maar zeer zachtzinnig ben. Maar of mijn zinnen krank zijn, Mijn geest kan toch wel blank zijn En met wijsheid verzaad? Ik ben als een granaat, Die dagenlang kan rollen, Kindren met zich laat sollen, Tot hij, opeens bewust…

Hij is vol waardigheid de dorpsschoolmeester, Staat glanzend aan de rand der maatschappij, Betuttelt alles en hoort nergens bij, En is van komaf een gewone heester. Hij heeft zich dan maar prachtig opgewerkt! Daarom heeft hij zo’n stekelige glimlach. Hij zag alleen wat in de lijn der klim lag. En verder is zijn kennis maar beperkt. Hij…

Kijk ik in de spiegel Zie ik mijn persoontje staan Dan denk ik bij mezelf Wat ideaal? wat schoonheidswaan? Het mooie zit van binnen Dat duurt tot aan het end Het uiterlijk wordt minder Dat is algemeen bekend Wat ideaal? Wat schoonheidswaan? Zit je lekker in je vel? Laat dan de potjes en flesjes staan Met zo'n uitstraling red je het wel…

Ik hou mij de spiegel voor waarin zij schijnt vertel trots dat hij aan diggelen is en toch ben ik de gebroken weerspiegeling…

Vergankelijk broos Waterlichte verbeelding In rimpels weerkaatst…

je fletse ogen staren door het raam waar achter niets en alles is te zien hier, lijk je, ogenschijnlijk, in het luchtledige opgegaan voor je staat koffie, op een tafel, een groot bruin vierkant vlak in een verlopen herencafé met ouderwets ornament waar iedereen is maar elkaar niet kent in dit lokaal, bruin gerookt kijk jij in…

je fletse ogen staren door het raam waar achter niets en alles is te zien hier, lijk je, ogenschijnlijk, in het luchtledige opgegaan voor je staat koffie, op een tafel, een groot bruin vierkant vlak in een verlopen herencafé met ouderwets ornament waar iedereen is maar elkaar niet kent in dit lokaal, bruin gerookt kijk jij in…

Men ziet mijn leven vaak in spiegelbeeld Hetzelfde maar toch anders Ik heb het vaak met jou gedeeld Maar dat was een vergissing Ik heb jou spel te lang gespeeld Dit wordt nu mijn beslissing Ik ben te lang weg geweest van mijn eigen ik Bang om niet te zijn wat jij in me zag Misschien ben ik wel niet goed snik En wacht ik op die ene…

Ik glij in iemands spiegelbeeld, schenk hem innerlijke kracht, maar soms een dodelijke grijns als een crimineel z’n straf ontloopt; tot ziens bij U thuis.…

Net zo dik als Du Perron, overspannen als Marsman, ingeteerd als Slauerhoff en uitgeteld als Rimbaud, wijs als Van Eeden, dom als weet ik veel, teveel om op te noemen, getergd als Strindberg, droevig als Woolf, Plath en ga zo maar door, eenzaam als Rilke, vol wanhoop als Ter Braak, diepzinnig als Hesse, verga ik in mijn dagen als een…

Wie is in de spiegel, die vrouw met mijn gezicht ? Wat was het in haar leven, dat dit had aangericht?! Die blik, die duist`re gloed, waarin ik mijzelf ontmoet en duidelijk kan zien dat er heel diep in mij nog een vonkje blijheid smeult dat ooit weer aanwakkert misschien...…

gelijk een wonder in mijn leven kan ik gedachten aan jou geven het is een wonder met leuke kanten en daar moet ik toch echt iets aan gaan doen want mijn gedachten die weten goed van wanten het begint steeds met een zoen ik had mijn gedachten ook nog iets leuks bevolen 't zit aan de binnenkant van mijn ogen ik heb denk ik, je spiegelbeeld…

Ik voel mij herboren en dat mag men horen kan ik het verklaren misschien komt het door mijn grijze haren of door mijn spiegelbeeld dat mij niet verveelt tja, die rimpels en een oudere huid ach, wat maakt dat uit ik begin aan een nieuwe fase in mijn leven mijn jeugd heeft het al lang begeven innerlijk verander ik niet als men dat maar inziet…

Spiegelbeeld ik heb een vraag Een beetje minder pijn vandaag En niet zo agressief Iedereen is voor mij zo lief Maar het maakt mij zo kwaad Omdat het steeds nog niet gaat Wanneer word ik weer de oude ik Ik zit gevangen in mijn lichaam het gevoel dat ik stik Spiegelbeeld dit wilde ik even aan je kwijt Mijn geest woelt en ik zit met…

zie ik de schaduw van mijn spiegelbeeld, voor en achter gelijk verdeeld. Voor dit doorzichtig bord, hoop ik dat ik niet word, datgene wat ik verafschuw, het spiegelbeeld van mijn schaduw.…

Spiegelbeeld vertel eens even, ben 'k heus zo oud als jij, is het waar, ben ik tachtig is mijn leven haast voorbij, ik ben al oud, maar toch niet zo oud als ik wil zijn, spiegelbeeld heel deze leeftijd vind ik helemaal niet fijn.…

Met zonsondergang kantelt de horizon kleurrijk door het zonlicht glinsteren je ogen in spiegelbeeld elk detail begint te leven van de honger naar de nacht. Met zonsondergang spiegelt het licht jouw make-up de schaduwlijn is jouw taille wat in silhouet figureert in spiegelbeeld is waar ik na zonsondergang op je wacht.…

Mijn spiegelbeeld is een grote grap, Elke keer zet ik een kleine stap. Steeds een kleine stap vooruit, Jouw deel dat steeds verder sluit. Mijn spiegelbeeld komt in evenwicht, En ik zie weer een stalend zicht. Ik wil dat mensen accepteren wie ik ben, En dat ik mezelf weer herken.…

Op mijn tocht als blinde zie ik het meeste met lede ogen aan terwijl mijn gemoed zich ondertussen vult zonder tranen ga ik als kreupele doofstom voorbij aan de schreeuw van stilte die me maant stil te staan eet ik me dik aan de leegte tot mijn genoeg het tekort is van de ander dat ik verspil zonder het berouw van de zondaar die ik vermijd…

Het geluk zwelt in me op als een ballon naar de hemel Jouw adem in mijn hoofd zorgt dat ik mijn stem vergeet Alleen eindeloze zoenen met jouw spiegelbeeld kunnen me nog gelukkiger maken…

Ik kijk in de spiegel en zie een gezicht De blik in de ogen naar binnen gericht Ik kijk in de spiegel en zie een gelaat De blik in de ogen vol woede en haat Ik kijk in de spiegel en zie mijn gezicht Twee lachende ogen naar jou toe gericht…

In een broos en breekbaar leven Liet jij mij aan de spiegel kleven Jij zag mij in spiegelbeeld te klein Zodat mijn goedheid slecht te zien zou zijn Nadelig vuurde jij mij in bespottelijke schroom Waardoor jij mij zag in een dubbel spiegelbeelden-droom Jij kon links niet meer van rechts onderscheiden Zodat ik kansloos spiegels ging vermijden…

tranen maken dat ik ben, tot een ander dan ik was, tranen smelten wat ik ken, tot een spiegelende tranenplas... ik zie mezelf en wil niet kijken, want het doet zeer als ik het zie ik zie mezelf ooit met een ander, maar door m'n tranen niet met wie...…