Alle inzendingen over sprookjesbos

Het sprookjesbos. Nieuwsgierig als ik was greep mijn hand de klink en ik opende het verroeste naar zuren ruikende vreemde hekwerk in het bos. Ik liep toen het sprookjesbos in. Bedekt met mos en enge zwammen op stelen. En de bomen waren hoger dan de kerktorens van Keulen.…

kracht en schoppend naar opzij dichtbij steeds dichterbij geen plaats meer om te staan zijn ruimte is versluierd is naar haar prins gegaan en hij is afgestegen het paard verdampt in rust haar lichaam nog slechts ogen met blik die onrust sust hij biedt haar koninkrijken zij wil alleen het mos een plaats om op te dansen zij wil zijn sprookjesbos…

jouw armen, de bomen van mijn sprookjesbos ons behoedend voor de ouderwordende tijd hier worden dromen tastbaar en bewaard in een geborgen eeuwigheid…

Managers en leidinggevenden, die verdwaalden in het sprookjesbos. Volgers die ja hebben leren zeggen. En amen. Werkvloeren zijn geen sprookjesbossen. Samenwerken doe je alleen maar samen.…

zo dichtbij en toch, zo ver van hier zie ik je schuilen in 't sprookjesbos achter de zon met ineengekrompen lijf staar ik in open heldere ogen die vertellen over eeuwige jeugd och, regenboog vogeltje met gekwetste vleugels het was niet jouw schuld…

Met Kom mee met Henk en Truus naar 't Sprookjesbos Waar Langnek met zijn hoofdlijnenakkoord Blijft zitten, wachtend op het hoge woord Van Zes dienaren - zijn ze van God los? Het stikt er van de torentjes en spitsen Klein Duimpje zoekt Roodkapje met twee gidsen…

mijn kamer kruipt norsig het sprookjesbos uit vier stoelen leunen weer zonder geluid en de tafel slaapt suffig haar berenslaap uit in lapjes en slabjes snoezelt babygeur na je stemmetje kirt in mijn hoofd dadaa dadaa…

Het nachtdier lag op de loer en glimlacht nu vriendelijk, weet zich betrapt, sluit de kijkdoos en zet je terug in de kast waarin een sprookjesbos waarin een huis.…

Mijn therapeut leidt me door het sprookjesbos heen. Waar Doornroosje niet meer slaapt, maar is ontwaakt. Mijn therapeut gaat met me mee op een wolk, op weg naar mijn luchtkasteel. Mijn therapeut leidt me langs geesten en mensen, maar leidt me vooral tot mezelf.…

Ik zit er niet zo mee, zolang jij blijft mijn uitzicht op het verre sprookjesbos.…

En in het sprookjesbos is plotseling de stinkzwam dwingend aanwezig. Doodgaan behoort tot het zeer weinige dat niet zou mogen. Toch wordt het veel gedaan. ---------------------------- uit: 'het arsenaal', 2000.…

een volle maan op halve kracht verlicht een sprookjesbos witte smog in slierten spoken tussen bladeren twee dieren van de nacht kunnen zich niet bedwingen een wolf huilt zijn serenade de uil doet zijn best om mee te zingen het geritsel van de bladeren, het gekraak van dorre takken met de wind als dirigent en bomen als muzikanten…

Maar niet nu, nu twinkeltwankelt ze erop los En legt eigenhandig een sprookjesbos aan. ----------------------------- uit: 'Uitloopgroef', 2009. Titel ontleend aan een song van Alicia Keys.…

Langs de paden van Sprookjesbos loopt een lakei zoekend rond draagt een sierlijk kussen waar een klein bolletje op ligt kijkt naar een mooie plaats uit waar hij het neer zal leggen met opgelucht gemoed is de knecht zijn lichte last kwijt hier komt een wonderschoon meisje in een hemelbed te liggen bovenop een stapel matrassen…

waarde van je omgeving niet meer want van daarboven kijk jij op alles minachtend neer Op een afstandje kijk ik naar jou en naar het totaalbeeld dat wat ik zie is iets dat toch al gauw verveelt Jij wil gezien worden als een ranke, slanke sexbom met een hoerige haardos maar ik zie jou als plots exploderende atoombom in een slapend sprookjesbos…

keer op keer wacht ik op het woord dat mijn dagen zal laten opengaan als een landschap dat danst uit spiegels van honderd bomen en zeldzame bloemen, wijd uiteen het mag zelfs regenen in mijn oor of tijdens lange nachten en wanneer het sprookjesbos is vastgebonden met touwen van ongeloof dan nog word ik je lief heb ik je…

Mijn lief, weet je nog wel uit toentertijd een dagje uit met het cantatekoor in het sprookjesbos tussen bomen door zonder enige lange afstand strijd zong je hemelshoog gelijk Sneeuwitje jij sjanste: ‘some day my prins will come’ ons samenzijn daar draaide alles om ik als zweempje prins en sikkepitje je moeder vond het allemaal maar niks…

gedeelde eenzaamheid Het verdriet slaapt voor eeuwig in de broze aanwezigheid van een verleidelijke droom Ik hoor jouw stem nog nagalmen met het gonzen van de nacht als zij in mooie ogen sluimert Wat blijft zijn de lelies drijvend op het stille water gesloten ons geheim bewarend tot de dageraad hen opnieuw opent in het sprookjesbos…

't Komende herfstgrauw maakt een vertrouwd gebaar voor Sprookjesbos, klein huis of paleis: "Bezoekers verdwijnen ras, dan galmt een wijs uit handen, die jullie sterk houden, steeds toonbaar." Vrije beukenblaadjes zweven ongestoord, fluist'ren de vakman toe zijn werktuigen te doen heersen over het verhalenrijk, geven ieder een blijvend…

Verwachtingen, bevallen bevallig liedteksten ontvouwen, notenbomen oogjes inspreken muziektonen ontluisterd weten wachten wordt verleden, sprookjesbos komt tot leven Driving home For Christmas.…

klanken compositie lied begeleid in klanken Mozart verfijnd door eenvoud hou me wakker samen zingen bruisend in leven zachtjes strelen innig kussen met poppen kroelen in schoot geworpen dankbare gevoelens oproepen geboren schoonheid Mozart laat klein groot klinken kostbare momenten koestering intens genot schat zo waardevol aan handje naar sprookjesbos…

Het orgel gorgelt in het sprookjesbos in de avondstond dwalen spoken rond de zee kust het land en brengt schelpen mee tussen de regenbuien schijnt de zon. De huiskamer laat alle hoeken zien woorden vallen geluidloos op de grond er hangt een schaduw over de wereld trage lichtpuntjes aan de horizon.…

Daarna heerlijk genieten van elkaar ons geluk was destijds geheel terug En vandaag, dus na achtenvijftig jaar gingen al deze jaren hartstikke vlug Deze heerlijke periode in Beekbergen niet heel lang maar een maand of tien In ‘t sprookjesbos bij elfen + dwergen Niet verplaatst? Woonden wij er nog, Misschien!…