Alle inzendingen over star wars

De kabinetsformatie Rutte II Of 4 miljard voor Lucasfilms BV En in de pijplijn Star Wars nummer zeven? Echt moeilijk is de uitkomst ook weer niet Voor wie de tricks zijn en voor wie de treat…

Het zesde deel van Star Wars is het derde Dat op het volgend drieluik preludeert Dat reeds ver voor deel één heeft gerouleerd (Dàt deel bracht achteraf de start te berde) Maar ik ken slot en midden nu terdege: Halfweg aan 't eind, aan 't einde halverwege…

uit je jeugd toen alle beroepen nog mogelijk waren Nu kun je, man -in bewondering- in de verte staren waar de ene wal de oever vinden kan.…

en hier blijf ik in gedachten voor me uit staren waar de pieken van fonteinen vrolijk opspringen en als kristalheldere glaspijpen in een grote boog verdrietige druppels weer naar beneden vallen wat ik graag zou willen weten lijkt het jou ook niet fijn om als zo'n piek van een fontein te mogen zijn steeds weer op te…

Het kind dat soms even wilde schuilen als ze moest huilen en alleen in haar bedje door het raam lag te staren. Waar ze de vogels hoorde fluiten die ze zo graag wilde omarmen maar ze mocht niet naar buiten. Er waren ook tranen van het lachen mooie momenten die ze koestert en voor altijd in haar hart zal bewaren.…

Daar zit je dan uren achter elkaar naar buiten te staren. Waar wij vroeger zo graag samen waren. Waarom heeft niemand me ooit verteld wat het inhoudt als je door ouderdom word geveld. We zijn samen oud geworden jij een beetje sneller dan ik. Maar wil dit nu ook zeggen dat we ons er zomaar bij neer moeten leggen.…

Vanochtend stuitte ik plots op een kid Een lego star wars kid wel te verstaan Wat is een star kid zonder wars of maan Een lego kid wars van strategokit? Vertelt een legokid, pas terug van mars Wat het verschil is tussen legowars En games met lege talking heads als stars?…

ik aanschouw het zielewater langszij jouw ogen gaat het over vroeger of later verdriet of mededogen dat jij mij aanblikt in verwachting uitziend naar enig gevoel al was het maar gering we ontmoeten elkaar op een onzichtbaar brandpunt buiten ons gelegen gevangen in een verre staar waar woordeloze stromen worden samengeregen…

Naar eigen binnenzeeën staren Waar witte meeuwen weg van zilte zichzelf vermakend in de stilte Zich achter zijn genezing scharen Voor overweldiging hem sparen In heisa, licht, geluid, bombarie Is hij een soort van mijnkanarie!…

een lome zomerse dag mijn drie honden in de tuin een zwarte een bruine en nog zo een waar luisteren ze naar waar lijken ze naar te staren waar gaan hun gedachten heen kijken zij ook terug op wie ze waren?…

Ik vlucht naar een zelfverlies in een eindeloze ruimte, waar tranen worden geboren door het beroven van vertrouwen en dromen. Vertroebeld blijf ik droevig in mijn ogen staren, waar tekens van leven de einders verlaten.…

. - Dan lig ik stil met half geloken wimpers Te staren, waar ik telkens nog de lach Dier ogen meen te zien en 't blonde haar Half over 't voorhoofd - dan zijgt zijwaarts af Mijn hoofd in 't kussen en ik slaap in 't licht.-…

Wie kent de klamheid in de steen van huizen zonder vaders de meubelen uit het pleoceen de as der liefde in vergulde kaders al wat er ooit voortvarend was is nu tot haperen gedoemd zonen en dochters worden in de klas de wibra-kinderen genoemd soms zie je ze met ogen van gebarsten glas in onbestemde verten staren waar vaders zonder kinderen…

Praten met hem geeft me een gevoel van het verleden: Klein en Onzeker Want ik was vijftien, toen Toen hij mij heeft gekust Ik zie hem nu nauwelijks Maar in mijn hoofd heb ik een beeld Een ideaal misschien In de loop der jaren ontstaan Een persoon die belichaamt wat volkomen is Mijn verliefdheid slechts een droombeeld…

de meteoren ze slaan in op het vrachtschip de melkweg roert zich…

Met stemverheffing deint rode wijn in pas gevulde glazen Een donderwolk daalt neer waar onenigheid blijft hangen in de zware lucht De warme lunch wacht koud op nutteloze borden Onaangeroerd het roerei en de champignons Ogen die vol angst in niet vermoede verten staren waar een palm van een hand neerdaalt op tafel die de polka danst…

'k Zit naar 't sparrenbos te staren, Waar die stralen stervend zijn; 'k Wou zo geern' wat glans vergaren Voor mijn droevig zielekijn. Maar ze daalt reeds in de bomen En haar stralen houdt ze bij, Z'heeft mijn blijheid meegenomen En wat weemoed liet ze mij. Stil, o stille...…

vanaf het eerste moment dat zij mij zag straalde ze in het flauwe licht van haar rozenlampion net als ik genoot zij van iedere noot ieder woordje 11 november is de dag…

Dag Pa, we bellen wel om te horen hoe het gaat, kijk uit bij het oversteken van de straat als je boodschappen gaat doen, een zoen - en zij verdween uit zijn gezicht. Hij heeft zich opgericht, een traan bracht aan het licht hoe hij zich voelde.…

het was mij niet verteld hoe ik met een schok ervoer wat het is om blind te zijn de staarlens in mijn oog werd onder fel licht verwijderd daarna werd het donker ik zag geen licht, ik zag geen kleur minuten leken lang vóor er weer licht terugkwam zien is méer dan beelden op mijn netvlies ik kijk, vind bezieling…

Onder hoogspanning (A’foort-Utrecht) Written by: Dead Star De ruit spiegelt van opzij De leegte voor, De leegte achter mij Niets is En Alles is Helder en zwart En een schim eindelijk ontwaard Wij zijn alleen, Maar het is al te laat (Dit is hoe het altijd gaat) Er komt geen einde aan de tunnel Twee werelden zonder verbinding…

een zonnestraaltje richt meer schade aan dan een lichtzwaard of laser voor al wie zonder water de woestijn in trekken wil…

Ik staar naar de einder naar het eindeloze oppervlak, ik staar en denk, zeg maar overpeins met het grootste gemak, alle jaren van ons leven. Ik staar, weet amper waar ik met de jaren ben gebleven, ze zijn zo met jou met ons, met het zijn, omgeven.…

Voorbij razen grazende vlekken. Weiland groen, en Friese luchten. Door sloten verdeelde verrigheid, waarheen gedachtengangen vluchten In reine zwaanse taferelen, en schaaps herkauwend stoïcijns In plat, landelijk vervelen. In wind wentelend gepeins.…

Ik zit nu al uren te staren naar een helder, kraakwit blad.…

Ik heb lang zitten staren naar je mond, naar je haren Ik hoor je stem nog die zei: "Kom maar hier, kom bij mij" Je hand lief en groot Die net nog de mijne omsloot Je ogen, je gezicht in rust En heel voorzichtig door mij gekust Ik heb lang zitten staren om dit beeld te bewaren Van jou in het schemerlicht Diep slapend, ontspannen gezicht…

ik kan nu alleen nog maar staren naar alle vage beelden die voor me lijken te verschijnen ze gaan weg en komen terug ik zal nu alleen nog maar staren me bedenken wat er is gebeurd alles overdenken, ik moet mijn ogen spoedig laten rusten ik wil nu alleen nog maar staren niet naar hier, niet naar daar alleen naar jou wie ik nu mis je…

Het water slaapt met glazig geopende ogen, in het riet hangen als groene tranen wat gloeiwormpjes. De bleke pupil van de maan vervormt wanneer een vis plotseling opduikt en weer verdwijnt met een plons.…

Je bent één, bestaat een jaar, Ik schrik als ik naar je staar. Hoe snel groeide je naar een ik? Ogen die intens opzogen, Maar van vragend ombogen, In een zelfverzekerde blik, Present en opgetogen. Maanden worden nu jaren, Terwijl ik maar blijf staren.…

Glitters op water bergen haar tranen in kleur bij zonsondergang.…