inloggen

Alle inzendingen over strijklicht

25 resultaten.

Sorteren op:

Strijklicht

netgedicht
3.9 met 22 stemmen aantal keer bekeken 925
ruw, zoals de zee zwalkt over aarde, sluit ik mijn ogen op de einder, voel hoe duinen zich smal vouwen rond voetstappen waar dunner wordende dromen kijken in het aangezicht van leegte het schreien verbergen achter de ranke boog van rietlicht hoe kan je zeggen wanneer golven zich stil leggen op mijn adem dat je me niet loslaat…

strijklicht

netgedicht
3.4 met 5 stemmen aantal keer bekeken 278
tijdens een windstil ogenblik op het snijvlak van harde feiten -het gangbare niet geldig onder de mantel van luwte vloeiend van aard en roerloos ten hemel de vlaggen gestreken en aan de avond zijn zachtheid teruggegeven ging het moment voorbij toen verschijning op een aangezicht leek…
Iniduo23 augustus 2024Lees meer >

Kerkhof

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 287
En in het strijklicht van de avond waait vreemde stilte aan over de graven tijd heeft hen ooit gedragen verdriet het slijt maar leegte is een ding dat voor altijd achter blijft.…
mia bemong31 oktober 2021Lees meer >

Toverstof

netgedicht
3.1 met 175 stemmen aantal keer bekeken 32.235
De twinkeling in de lucht, delicaat met rook verweven, door strijklicht aangeraakt, heeft je als kleding omgeven.…
oepsie9 augustus 2002Lees meer >

alleen de liefde

netgedicht
2.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 361
de dromen in haar hoofd belandden onder haar voeten niet vleugellam geslagen nog geen korstje op de wond alleen het allerzachtste komt tevoorschijn een wenkend perspectief de liefde alleen telt het strijklicht streelt haar rug…
J.Bakx14 januari 2019Lees meer >

heimwee

netgedicht
3.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 282
de zomers zoals ze waren het strijklicht in de winter de verzwegen verhalen de liedjes die jij zong het droevige van de dingen de verdwenen slenterstraatjes de tranen bij het inslapen het oversteken van de rivier de schittering van de schelp de zoute plekken op de ziel het achterblijven op aarde de vreemde die ik ben…

klankschildering

netgedicht
3.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 235
we dragen de zachte zinnen op handen boven de tijdelijkheid tillen we ze op langzaam schilderen we het strijklicht over tedere tonen met milde pennenstreken schrijven we een sereen woord op slapend papier onze handen schetsen tedere klanken in de lucht…
J.Bakx18 december 2017Lees meer >

openbaringen

netgedicht
3.1 met 7 stemmen aantal keer bekeken 294
het gesprek vindt plaats in gemeenschap van gedachten op locatie zoals gebruikelijk bij plaatsvinden tezamen op het bankje blootgesteld aan elementen en een naderende avond waarvan het strijklicht de suggestie wekt van vertrek laten we niet bij de pakken neerzitten, hier gloort een breder verband er blijft meer over dan alleen…
Iniduo27 juni 2024Lees meer >

Niets is toeval

netgedicht
3.2 met 8 stemmen aantal keer bekeken 470
met penselen trachtte ik het zwart van je af te schudden (in een kamer) maar ik vind nog een heldere stippellijn op het behangpapier (niets is toeval) waarop je schaduw meevaart, bij tussenpoos vanuit het spiegeleffect tussen licht en donker ‘k veeg niets meer uit laat het strijklicht binnen als disgenoot fijntjes wat blijft op…

STRIJKLICHT...in november

netgedicht
3.2 met 17 stemmen aantal keer bekeken 1.759
Tast muren af liefdevol muren af en vensters als ogen Er is enig mededogen winter is in aantocht met z'n kille ademstoten zoekt zich -onder pannendaken- naar kier en reet stuit op oude vogelnesten En -via de spiegelruit- zie ik jou lopen met je schaduw maak je danspassen.…
Harry Daudt30 november 2009Lees meer >

Bijzondere verrichtingen

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 266
het moment is weer ter plaatse verscholen tussen nu en even moeilijk te benaderen, zoals te doen gebruikelijk in een zee van tijd, een glooiende weide groener dan blauw, aanwezig als strijklicht onder een hellingshoek alles vloeibaar, nergens steen altijd plaatselijk en ontdaan van elke zwaartekracht ja, ik krijg de wolken steeds…
Iniduo22 juni 2016Lees meer >

Zondag

gedicht
3.2 met 25 stemmen aantal keer bekeken 13.524
Spreeuwen kwetteren dat het lente is de tuinmeubelen tevoorschijn gehaald en in de zon gaan zitten kijken naar de mieren die een autostrada aanleggen op ons terras Later, binnen, het strijklicht over de anemonen rose en paars gloeiend in de lenteavond ik dacht: God is een natuurkundige formule die het licht over de bloemen breken laat Nog…

Draagvlak

netgedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 308
Door lange halen van een gewimperde zon, zodat ijstijden dooien in lauw strijklicht. Patronen tekenen zich af in isobaren als lijnen van gelijkenis. Zonder eigen aard, om anoniem de ware hemel te schragen. Thuiskoffers, gedragen in eigen kring op de vlakte van nabijheid.…
Iniduo18 december 2013Lees meer >

Uitzicht/Impressie

gedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 2.738
Wolken luchten coniferen een watertoren plastic nog steeds gehaakt aan een tak van een kale boom de voorjaarsstroom strijkt er langs terwijl het strijklicht van de ondergaande zon een plekje verovert op het balkon.…

Huismus

netgedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 288
je nog dikwijls als de avondnevel haar verlangen omhullen mag in zoete passie terug naar de gewone dingen van vroeger in vergane glorie oneerlijk is de wereld geworden je maakt wat vogelgeluiden op het verder stille schilderij ik ben nog niet af, fluister je ze pakt haar penseel weer vast onzeker over gevederde contouren een beetje strijklicht…
mobar1 april 2023Lees meer >

Strijklicht over Noord-Beveland

netgedicht
3.6 met 5 stemmen aantal keer bekeken 349
Licht strijkt over wapperend geel van Colijnsplaat tot Kamperland, maakt beelden levend, transparant, betovert linnen in fluweel. Het inspireert de kunstenaar tot schilderen, musiceren, marmeren, vilten, boetseren. Droombeelden worden scheppend waar, stilstand komt in beweging, sporen openen wat dicht, nodigen tot verbeelding. Bezoekers…

Van over zee

gedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 3.512
Een strijklicht dat zijn schaduwen uitstrekt naar onbereikbaar geworden, al verwilderde plekken om wat zich er ooit voltrokken heeft en misschien nog steeds niet is gewist – met de wolken wegdrijvende, weer te binnen geschoten, willekeurige momenten, maar er is zoveel horizon waarachter ze vervolgens moeten verdwijnen, terwijl een afgelegen…
Hans Tentije13 september 2017Lees meer >

Seizoenen

netgedicht
3.2 met 124 stemmen aantal keer bekeken 47.461
Dan, in het strijklicht van de maan, herken ik je en heb ik je nog even lief.…

@N.I.A.S.

gedicht
3.5 met 4 stemmen aantal keer bekeken 15.102
Het wil hier aan de dag waar het strijklicht ons omvat. Tussen ons allen vallen eierschalen op de aarde. Het jaargetijde kennen is zo onmogelijk als de kruin dragen: voel je hoe ons hart buigt in de windvlagen? Elke ochtend aan het hernieuwde wennen. Doorstaan. Er is zwaar weer op til.…

Ik Schreef Maar Wat

netgedicht
1.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 992
Het werd een breekbaar valentijnsgedicht niet te poshy, eerder ontwarend De waterspiraal in mijn weekbad bevarend Je leglock en adem om mijn pompende bekken over al die extra's in mijn gezicht die de rimpels van de winter rechttrekken als ik jou zie opstaan in winters strijklicht Ik schrok van het vuur in de wending die zat in jouw wiegende…
wiron12 februari 2006Lees meer >

Intieme schets

netgedicht
5.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 278
In het kleinste kamertje van het klassieke herenhuis bedenk ik mij een grote ruimte omdat we nergens samen zijn het moet er toch ooit uit benauwde vorm van ontlasting er is niemand anders dan mezelf die dit voor elkaar krijgt lichtelijk beschonken vrijwel zonder zielglans onder het strijklicht van de lamp in de hal begeef ik mij…
mobar17 juni 2019Lees meer >

Een kinderspiegel

gedicht
3.2 met 65 stemmen aantal keer bekeken 35.638
.' -------------------------------- uit: 'Strijklicht', 1971.…

Septembervlucht

netgedicht
2.7 met 3 stemmen aantal keer bekeken 303
Als strijklicht in het verre morgenblauw in stiltes van de kleuren van de aarde sta ik ietwat beschonken op de uitkijck en zie in 't uur der wolf de martelaren hoor wildzang op dood spoor in hemelhuizen waar bruusk het vrije woord ontsnapt aan 't hart is wu wei de vergever of de dood...…
Maxim11 september 2024Lees meer >

Vincent

netgedicht
4.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 266
niets geboren, Het zit tussen zijn oren bevroren, En langzaam verschijnen contouren En laat hij zich ontroeren en vervoeren En stuurt zijn hand zich Door de streken over het gebroken wit Dat in onschuld het linnen bezit Hij breekt het wit, Laat het onvoorspelbaar sturende pigment Met streken op het linnen spreken Tot het leven wekt Het strijklicht…
ad nouwens14 oktober 2020Lees meer >