Alle inzendingen over struweel

Wat voor een juweel rododendrons in bruidswit wat voor een struweel en de zon er bovenop…

Na zonsondergang klinkt zang van nachtegalen door het braamstruweel...…

'k zag een roze hangen, geknakt op haren steel met gebroken hart, geen lust meer tot groeien van verdriet werd haar kopje vroeg bruingeel ‘k zag een roze hangen, geknakt op haren steel verdorde blaadjes vielen tussen het struweel maar in Gods tuin mocht zij als mooiste bloeien ‘k zag een roze hangen, geknakt op haren steel met gebroken hart…

Dood spreidt je vleugels De lente staakt haar fluister Het struweel blijft stil…

grazend vult roodbont haar magen langs het struweel morgen verse melk [haiku]…

Een merel in 't struweel goud zingt in zijn keel een drukte heen en weer heesters botergeel…

Een ree vlucht het struweel in. De abdijtorens wenken.…

voorjaarsboek de spirit is weg en de flow aan kleuren en geuren verleden tijd de hemelbestormende power naar ruimte en licht is slechts een flits vergeleken met vroeger dat is wat ik mis in samen zijn en het ontbreken van meerwaarde doet ongelooflijk veel pijn kijk om je heen waar is de veelheid van leven gebleven in en bij het groen struweel…

met rasse spoed mijn hielen zou hebben gelicht wervelende wind verwaait zijden herfstdraad terwijl het pad vaag onheilvoorspellend wordt een donderwolk razendsnel het licht verkort en de hele omgeving laat ruiken naar onraad vanaf hier lijkt elke stap er één teveel om te verdwalen in de grillige schaduwen van het steeds dichter beboste struweel…

Bovenop een hoge berg bivakkeerde ik als sneeuw Langzaam maar zeker stroomde ik als water op weg naar de zee In grote hoeveelheden door lange, diepe bedding slijt en rond ik vele stenen water van armen slok ik op Craquelé-slib als in kunst nadat water in massa verdween door laagte getrokken, op weg Immer. In zomerse hitte Lijd en leid…

bij den minne op het liefdestapijt in den kreuk bij kraak van het struweel den mooien vrouw wil in haar geheel vol gaarn tot in de puntjes verleid bij de thee nog met kleine beetjes after tea krokant beliefd in kreetjes…

het zich ontdoen van aardmantel, randzee in kaalheid blaken van naakt gesteente taxonomisch anoniem aanspreekbaar door leemte geen weerwil te ontginnen slechts struweel op maaihoogte en dan te bedenken wat eventueel mocht ontbreken het overige weglaten zonder represaille…

Haar vrouwelijkheid, Zacht als fluweel Ik zou haar daar willen kussen Haar borsten, Lonkend als het struweel Waarin ik mijn hartstocht Zou willen blussen Ogen, die flonkeren En zich verdonkeren Bij zoveel intimiteit Schaduwen die flakkeren Handen die aanwakkeren Een geest, Die danst en die lijdt!…

Haar vrouwelijkheid Zacht als fluweel, Ik zou haar daar willen kussen Haar borsten, Lonkend als het struweel Waarin ik mijn hartsstocht Zou willen blussen Ogen die flonkeren En zich verdonkeren Bij zoveel intimiteit Schaduwen die flakkeren Handen die aanwakkeren Een geest Die danst en die lijdt!…

aangepaste stappen als de kringloop van wat was gaan- voet voor voet hun weg langs zelfkanten van steen en flauw verlichte ramen komen gedachten samen deurloos vormen zij wat over is er bloeit al geel in het struweel en op de grond opent zich langzaamaan de zucht van de natuur…

Het bos wordt verandert In de late avondzon vogels verstillen De duisternis lokt krabbeldiertjes van de nacht geritsel in't struweel De maan klimt hoger werpt de schaduw van een uil die troosteloos roept Stil zit ik daar als ongenode gast waar zij regeren.…

Van wind over ’t veld wil ik leven tussen kleur van bloem en geur van kruid voelen warme zon als weldaad op m’n huid met jou wandelen over paden tussen struweel naar die plek voor ons geschapen mij vleien in jouw armen ben jij zon op m’n huid.…

Klein vogelijn tussen het blad Je fluit wel uitgelaten Maar door ’t struweel daar sluipt een kat Die houdt jou in de gaten Klein vogelijn vlieg er vlug uit Want katten moet je weten Die geven niets om jouw gefluit En zien je slechts als malse buit Om lekker op te vreten…

O vrouw zo mooi Rijp zomerkoren Ruisende wellust Hoe graag zou ik je sieren Met een guirlande van zomerbloemen Geplukt uit het jade Van een zoet struweel De olijfboom Strekt zijn takken Als tedere vingers Als de verlokking Van warm sinopel In de schaduw van de pagode Vind ik het altaar Aanbid je nieuwe naam…

Waar het stil is Op ongebaande wegen Een wildernis Waar geen mens zich wil begeven Waar de bossen oud zijn en krom Menselijk geluid altijd is verstomd Slechts vogels zingen Door struwelen kleine paadjes gingen Hier is het hertendomein De rust is er zo fijn Niemand hoeft hier te komen Een hert mag er dromen…

mijn wandeling met de ongeziene voerde mij naar een stilteplek een verenkleed van oude pijn bedekte mij als grauwe as er was een kabbelend ven omringd met kaal struweel ik liep het koude water in verliet het naakt en schoon een aarzelende zonnestraal droogde mij behoedzaam ik kleedde mij met zacht groen mos dat hart en lijf beschermt…

O vrouw zo mooi Bloesemend, bloeiend Rijp amelkoren Ruisende wellust Hoe graag zou ik je sieren Met een guirlande van zomerbloemen Geplukt uit het jade Van een geurig struweel De ceder Strekt zijn takken Als tedere vingers, De verlokking Van warm sinopel In de schaduw van de pagode Vind ik het geheime altaar Aanbid…

O vrouw zo mooi Bloesemend, bloeiend Rijp amelkoren Ruisende wellust Hoe graag zou ik je sieren Met een guirlande van zomerbloemen Geplukt uit het jade Van een geurig struweel De ceder Strekt zijn takken Als tedere vingers, De verlokking Van warm sinopel In de schaduw van de pagode Vind ik het geheime altaar Aanbid je nieuwe naam…

De winden hebben gezongen over de mensen op het eiland der dromen Maar de zeevogels verstonden de klanken niet en hun verhaal is verloren gegaan Enkel een zweem van een heerlijke geur, ijl als een blanke roos in zoete struwelen, zwevend over de groene heuvels in de lente, herinnerde hen aan dat goddelijk paradijs, waar pure liefde de harten…

toestel aan borst geklemd uit invalshoek van camera en haar ooghoogte legt zij talentvol de natuur bloot vanuit bewogen inspiratie etst zij het landschap in een totaalshot door fluitende wind pakt zij haar kansen in een onweerstaanbaar spel laat ze het licht glanzen als een engel in het struweel het bos bespeelt haar in juichende…

Sepia het land om haar navel waar ik onwetend las: trilobieten, struweel, varanen, vulkanen, mahonie, glas. Rondom ons valt snel de avond vollemaanloos: Genesis één. Chawa zweeft over de wateren, haar borsten verhullen de wereld.…

Zo zacht het licht ontwaakt doezelig de velden zoekt vochtig nog van huiver in de nacht waar duister trage vingers trekt voor het zich ter ruste legt schuilend in ’t struweel zo voelt het als ik opsta niet in vroege buitenlucht maar binnen in mezelf en ja… ik hef mijn hoofd draag de zon op handen naar het dagen aan de einder daar…

Sprankelend komt de dag tot leven, vogeltonen van fluweel klinken vrolijk en gedreven vanaf dak en in 't struweel. Aan de strakke heldere hemel staat de warme ochtendzon, in de tuin een keur van bloemen en naast 't prieel een waterton.…

voor hen die struweel bezoeken takjes in het haar en hij die denkt aan de vorige waar de tijd bij stil blijft staan en morgen wanneer alleen de afdruk rest in plat gewalste laagjes gras gestaag en staand soms nog buigend als de wind er even langs heen enkel de deur nog op een kier licht scharnierend als jouw adem mij schielijk toch bezoekt…

languit in het struweel.…