Alle inzendingen over tafels

Het raam maakt een kier en de tafel tot hier breekt op slag en de tafel is niet bij het raam maar hier naast me gaan staan aan de voet van de tafel valt het kleed van de tafel in het licht van het raam buigt het blad een armlengte knikt in de elleboog een reep in de lade, kruimels paperclips het stuk karton dat de tafel recht en het…

Ik zit aan dezelfde tafel, eet mijn bord. Wrijf mijn palmen over haar nerven. Het voelt aan als vertrouwd. Als iets dat er nog is.…

Mam geeft mij een mep omdat mijn kleine broertje te ver weg zit. Hij kwam weer te laat voor het eten, maar bracht wel zelfgeplukt onkruid mee voor in een vaas. Zo'n joch van zes, dat al precies weet hoe een moeder moet. Hij, het mooiste zoontje, zit tegenover haar; ze wil hem in haar ogen - de lelijke zoon moet in de buurt van haar handen…

Vragen wij vandaag aandacht voor de lucht Zie haar trillen! Kijk hier buigt zij rond de schoorsteen! Hier wordt zij uitgespuugd! Kijk hier raakt zij water! Vliegt zij over een ijsschots! en rent door de huizen! De lucht gaat in het schaap! De lucht gaat in de bever! Hier verdwijnt lucht in het toetje! Kijk die vla haar vasthouden! Die moet…

om hier in huis te staan het licht terug te geven te spreken van het leven van leeg te mogen gaan maar ook weer vol te worden als bekers en als borden te delen brood en wijn en niet alléen te zijn…

Noch handen noch ellebogen konden weten, wat z'n dromen waren en hoe het leven eruit zag in zijn knoesten houtogen. En hoe vaak hij ving op de onderkant van tongen en borden, het gezegde en ingeslikte woorden. Zijn kennis drong dieper dan pijn van hete pannen en hij wist het. Ooit een van de stemmen zal zeggen "Die is oud geworden".…

Het hemd is het dubbele van de tafel. Het motorblok is twee keer het hemd. De herrie is twee keer de geste. ----------------------------------- uit: Parmentier jrg. 10, nr 3, 2001.…

Vraag jij mij Ken jij De tafel van twee? Antwoord ik jou Ja,daar zit jij aan.…

Wit zijn de muren vier keer een wand bruin is het dak als je komt gaan we samen ja op die plek spelen dat ze ons kunnen horen doet er niet toe ze zien ons niet speel met me en samen zijn we een vader en een moeder in ons eigen domein plek voor twee.…

Stil boven haar bord prakt ze zijn woorden, schraapt zinnen bij elkaar die ongezouten uithalen, en weer, weer nergens voor deugen, tot een klonterige pap. Boven op een smakeloze brij schept hij een jus van vette gebaren, opstaan, armenzwaaien, vuisten, bestek rechtop in de knuist. Zij hoofd een hogedrukpan. Bellen hete adem borrelen dicht…

op tafel staat de rijst en de papaya en de zout gekookte blauwe eieren we proeven, we genieten terwijl de regen z'n sluiers uitgiet op tafel champignons,paprika's tuinbonen, broccoli, chinese kool terwijl we praten over de wereld en bang zijn, zo bang, nou ja, beetje…

De tafel van 4 kon ik Nog wel behapstukken Want deze tafel is in balans Een evenwicht van voor en tegen 't Verdriet naderbij Men zou kunnen zeggen Een gelijke stand 2 voor de waarheid 2 voor de querulant De tafel van 5 begon Met radiografisch Bestuurbare marionetten Een disbalans als zon en regen Maakt echt geenszins blij Balans is…

kleine tekeningen gekerfde tekens in het oude hout als het schrift van woorden van goden in het eiken een zwarte kring verborgen onder de sleutelbos mijn gesloten hart onhoorbaar ernaast…

wat te bespreken viel en verder ter tafel kwam een kopje, een kaart met gelukkig nieuwjaar een droevig kijkend beeldje kruimels en kringen de gedachte aan iets ondenkbaar, iets wat niet mag een brood dat werd bezorgd en nu alleen maar duurder is niet te vergeten al wat is kwijtgeraakt maar niet onaangeroerd bleef…

Het zwijgen dat zonder oogopslag over de tafel kruipt Het tafellinnen dat krimpt onder een omgevallen glas De gekalkte muur die zonder klacht een huisvlieg ondergaat De robuuste tafel die gelaten dit stilleven draagt…

Drie bejaarden uit Wolfheze deelden samen één prothese, wat inhield dat ze, als ze aten, beurtelings aan tafel zaten. Ze hadden 't zwart op wit bevestigd: bij toerbeurt was men kiesgerechtigd.…

Kijk, daar zit zij aan die tafel vlakbij het raam rimpelig oud te zijn, gekreukt door de jaren die geleefd, eigenlijk niets voorstellen net zoals zij…

en ik lust niet eens spruitjes laat staan de geur van half verkoolde beproevingen je legt de tafel af met je damasten handen, strijkt plooien glad met mijn tijdsbestek, tot de randvoorwaarden opgebaard mooi uitkomen sfeer schijnt gunstig voor een lustige wederopstanding maar het culinaire licht brengt schaduwzijden aan op het bord voor…

Met de vuist op tafel, een voet tussen de deur, wanhoop op gezichten moedeloosheid voorop, wanneer is het nou STOP met die ellende?…

vergezicht schoven schepen stampten zij met bodems die altijd gebocheld zullen zijn over baren van het bestaan waar ik speurde naar bezieling ik vond nog landstreken zonder asfalt die als zwanen vlogen vazen vol herinneringen die ik uit de lucht kon plukken en bij kon zetten op het schuine vlak van een tafel…

Leraar legt de de tafel van twee uit met het vijfstappenplan…

Ik loop over de markt blijf staan bij de viskraam en kijk naar de handen van de visvrouw rauw als de schubben van de vis die ze opensnijdt hoe ze de hele binnenboel verwijderd wegsmijt van de roodgekleurde houten tafel er is veel gezegd gesproken over visvrouwen…

Onder de tafel loopt niemand met reuzenschoenen in de weg mijn wereld kan er bestaan – tot aan het avondeten de huizen, wegen en bouwprojecten met al de gedachten van de mensen die ik lezen en beantwoorden kan – met nieuwe plannen 's Zomers staan er tafels in de tuin met klemmen op de lange lakens die wiegen in het licht van de wind –…

Als 'tafelkleed' nestelde zich een grote wolk Op de Tafelberg van 't Kaapse volk Een gedekte tafel voor zowel blank als zwart Jaren achtereen heeft dit Afrikaners verward Staand voor de afgrond, een diepe kolk…

Ik voel de groeven; ingesleten de jaren zijn je aan te zien bekruipt me ’t gevoel.., misschien heb ik dat wel op mijn geweten ik kijk naar je en zie ’n rafel van de schoonheid die je vroeger was wat me tot scheiden doet besluiten met pijn in het hart zet ik je buiten wellicht kom je me ooit van pas bij ‘n feestje als een bijzet - tafel…

Een tafel met drie poten valt niet — als ze goed verdeeld zijn — om zelfs niet als hij vierkant is dan staat er eentje in het midden ook al oogt het krom…

Het regent, en de donkere straten glimmen, het raam beslaat de vensterbank bezaaid met pareldruppels en de wind ruist door de toppen van de bomen het licht brandt aan de overkant als elke nacht; de straatlamp schijnt een muur vangt mijn gestreepte silhouet op tafel ligt de print van Monflanquin twee weken eerder in het zonnelicht vanuit…

lieve schat,wil je 1 of twee aardappeltjes dat wéét je toch ik wil er één dat wist ik ook wel liefje maar zodra ik zelfstandig één eigenheimer opschep zeg je dat je er maar 2 wilt het was 1 simpele vraag vraag twee bestekje erbij?…

tafel uitschuiftafel oorverdovende piepscharnieren aanschuifstoelen uit alle hoeken en gaten kwamen kinderen aanzetten, aanzitten terwijl de tafel nog nakreunde kruimige aardappels en smakeloze groente je kreeg het niet weg maar toch moest je bord leeg alleen op woensdag en zondag was er jus…

Verzadigd van het leven opstaan van tafel en heengaan…