Netgedichten

netgedicht (nr. 16.584):

Une succession ab intestat

Het regent, en de donkere straten
glimmen, het raam beslaat
de vensterbank bezaaid met
pareldruppels en de wind
ruist door de toppen van de bomen

het licht brandt aan de overkant
als elke nacht; de straatlamp schijnt
een muur vangt mijn gestreepte silhouet

op tafel ligt de print van Monflanquin
twee weken eerder in het zonnelicht
vanuit de auto rijdend op een weggetje
geschoten, komend van Villeneuve-sur-Lot

geluk. Wanneer mijn leven stopt
wil ik gaan liggen aan de voet
van die bastide. Wie mij zoekt
kijkt op mijn graf, in oostelijke richting
vanaf het pleintje bij de kerk

daarna draait hij of zij zich om
en gaat terug naar de Arcades
drinkt witte wijn bij 'le Jardin'
eet mosselen en gouden frites
en viert het leven "comme-il-faut"