Alle inzendingen over tanden

met tanden bloedend lacht ze de zomer uit en blaast ondeugend haar mond vol pit omdat kersen pas kleur bekennen wanneer de zon haar zenit kust…

uit wrake denk ik wel eens ik steek een kerk in brand dan dirigeer ik het oog opwaarts en denk: tand om tand…

De tandarts werd bedreigd, gekweld, beroofd, ze pijnigden de arme man omstandig en maakten hem een flinke som afhandig en slingerden hem daarna naar zijn hoofd: “Jij hebt ons dikwijls dikbetaald bezeerd maar ditmaal zijn de rollen omgekeerd !”…

Ik zat in de kast, opa was dood, hij schreeuwde: gouden tand eruit.…

Het is nog steeds, oog om oog en tand om tand, onschuldige komen om door zinloze wraak, een land staat opnieuw in brand, is er dan geen wijze die hier een einde aan maakt.…

het is niet aan te bevelen in de avondstond bij dronkenschap een nieuw lief te beminnen het oog is minder scherp de finesse wordt geweld aangedaan het beslisproces verruwt beloften regenen onbeperkt de dageraad slaat schril en ongenadig toe met ongewassen tanden onbeschadigde terugkeer naar het dagelijks leven wordt ernstig bemoeilijkt…

‘Op oorlog zijn we niet meer voorbereid. Bewapenen!’ stelt Willem Alexander. 'We hebben een geduchte tegenstander, mijn jachtgeweer is niet meer bij de tijd. Ja, Maxima is ook naïef gebleken: die heeft alleen ontwapenend gekeken.’…

wat is het dat tanden doet lossen in de mond verkleurende bladeren doet vallen op de grond wat is het begin dat de cyclus eindigen laat wie fluit het in gang wie zorgt dat het verder gaat is het de zakkende zon die haar kracht voelt vervloeien verschrompelen de vochten zodat niets meer kan groeien waarom wordt groen geel en rood…

Maar voor goed verstaan misschien Moet je je tanden laten zien.…

In de loop der jaren Verloor ik bijna al mijn tanden en haren Rond mijn buik zit nu vet Heb meer tijd dan vroeger Ga ook vroeger naar bed.…

Buiten smelt de sneeuw al die bijeen kruipt als water op een glazen plaat, maar het hagelwit van het laken dat jij om je lichaam slaat is nog onberispelijk intact. Slaapdronken open je je ogen en wat uit je mond ontsnapt, voelt zich bij uitbraak betrapt en staat als een maan alleen: een stille `o' zonder helpers, zonder medevluchters.…

Men eist daar oog om oog en tand om tand En houdt zo een geweldsspiraal in stand Die volgens mij ook nooit meer wordt doorbroken. Of roept toch een verstandig iemand: "Stop, Straks zijn de ogen en de tanden op!"…

glijdend de nacht te gemoet een kampong vol ellende Geschreeuw angstkreten en gillen doen ons motoren heimelijk stillen twee politieauto's zien wij staan het is weer zo ver om toe te slaan Onder schot door een medeagent verkrachten zij kinderen en meisjes moeders bang voor hun leven weggerend The Black Harleys achttien man sterk tot de tanden…

Een lading die bestond uit vlees en bloed De vrachtwagenchauffeur ging er vandoor Een droom van vluchtelingen ging teloor De zeis van Magere Hein maaide verwoed Hoe leg je mensensmokkelaars aan banden? Die vraag blijft alsmaar op mijn lippen branden…

Men eist daar oog om oog en tand om tand En houdt zo een geweldsspiraal in stand Die volgens mij ook nooit meer wordt doorbroken. Of roept toch een verstandig iemand: "Stop, Straks zijn de ogen en de tanden op!" Driek van Wissen…

Een vijand is vergeven We wachten wel De nachtwachters Op een waardige vijand Oog om oog Tand op tand We lopen samen op de rand Van een afgrond,diep en zwart Dat is het lot van de vijand Oog om oog tand op tand Er is wel degelijk iets aan de hand.…

Zoals de wind door hoge bomen waait, raast de tijd aan hen voorbij Er is niets zo baldadig doch curabel als de tand, de tand des tijds…

Ik herkauw de liefde, keer op keer, tand op tand. Ik verbouw de liefde, steen op steen, onthou de liefde, warm op koud, ik versta de liefde, eens te meer.…

Hef aan, mijn luit, Want moeder zegt: de tand is uit! Laat dreunen nu de wanden! Eerst gaf Gods gunst het lieve wicht De adem en het levenslicht, Nu geeft zij 't wichtje tanden. Tromf, triomf! God dank er voor, Want moeder zegt: de tand is door! Nu lof en lied verheven! Geluk nu, kind, met spel en zang!…

tegen me zelf en ik zink In een zee van onzekerheid Verdergaan zonder toegift kan niet meer De golven zijn te hoog Ik verontschuldig mezelf tegen mijn ziel Voor het gevecht dat ik heb geleverd Voel me euforisch En gewurgd door de angst van de afwijzing Ik kan niet meer wachten Ik explodeer van emoties Dus zeg ik haar Eu… mond vol tanden…

zijn welbevinden hangt af van de staat van zijn gebit staat elk stukje brokkelwit nog wel in het gelid of zijn er deserteurs of verbergt het zich achter wat geel wat bruin of zelfs een beetje zwart? hij maalt er wel degelijk om - hier knarst het soms tot 's ochtends vroeg - behalve als hij tandpijn heeft dan hangt zijn bek verzuurd door…

Zijn tandeloze mond zal, eenmaal, tanden moeten; 't zal woorden spreken; 't zal, 't zoet wichtje, eens, wel ontzoeten; 't zal wakker worden, en, gewassen, meer als eens, zijn ogen wassen, naast de bronnen des geweens.…

niemand acht sloeg op mijn offerande ik wilde vuur ontsteken met mijn stok geen vonk sloeg over, elke poging strandde tot onverwachts het rookgordijn optrok en ik, uit as herrezen, me vermande je overbrugde afstand, nam de gok en alles was in overvloed voor handen mijn dorst heb je gelest, je gaf je mok ik zette in je zachte vlees mijn tanden…

Z'n tanden zitten in de weg.…

Met hand en tand Verdedig je je eigen kant. Ik wil er wel voor pleiten Tijdig van je af te bijten, Als je het maar goed plant. Hand en tand Gaan dan hand in hand.…

Ik heb mijn kop verloren, geen been om op te staan, moet op de blaren zitten, met mond vol tanden staan. `k Ben bij de neus genomen, en ook een hak gezet, een oortje aangenaaid, krom gelachen van de pret. Ook heb ik niet een schouder, waar op men huilen kan. Maar wel iets in mijn maag gesplitst, `k word er zwartgallig van.…

Maar voor ik iets zeg, tel ik even tot tien, want een zingende zaag laat haar tanden ook zien. Psalm 96:1…

Hij kon maar moeilijk kiezen Tussen al die tanden en kiezen, Dus gingen veel gebitten voor altijd verloren. Maar om op dat kiezen te letten, Moest hij er wel zijn tanden inzetten.…

Mijn tand zat los, ondanks dwangmatig gefriemel met mijn tong, bleef hij mooi zitten waar hij zat. Nog net aan het laatste velletje flubbert hij vaster, hij wil niet weg, is aan mij gehecht. Toen een elleboog, niet expres, van zusterlief, tand in wasbak en in mijn mond een gapend gat.…

nog krioelde het leven bewogen vervaarlijke poten stonden messcherpe tanden op de voorste rij kende testosteron geen enkele genade het was ik of jij maar waar vroeger het zwart reptielenbloed veelvuldig zichtbaar was overheerst nu het vurig vers rood na een zeer pijnlijke dood dat zijn historische romans het bleke licht…