Alle inzendingen over tegenwind

schaduw ik heb je lief waarin woorden ons leren te houden van tegenwind waarin goedheid ons omarmt in het liefelijke van geest schuif sluiers maar aan de kant en voel het onzichtbare in een klankrijk fluisteren in de ruimte waar jij bent en ik… samen geworteld om nooit meer uit elkaar te vallen…

Veel had ik me van mijn Toekomst voorgesteld Toekomst die nooit Is aangebroken Voor niets gebuffeld En meer dan een ander Mijn best gedaan - Maar gaandeweg Was daar de wind, die Me alle dagen parten Speelde, een kant op dwong Die ik nooit gewild heb Dwang die levenslust Overnam en mij beseffen Deed dat de wind Blaast waarheen…

kind dat zich in de geest verschuilt, een ongeschreven taal, non- verbaal, spreekt passie uit de verbeelding om erkenning huilt, het contour wordt langzaam helder, moeilijk uit te drukken in een woord, zoek naar inzicht die met deze obsessie breekt, en dat elke gekleurde droom zich toch laat verwaaien in de overlevingskracht van tegenwind…

Zijn oortjes & de tegenwind zijn oude bekenden Dansen dartel om elkaar de tango van de tegenwind De wind brengt de oortjes in een handkus naar zich toe Zijn oortjes wapperen opwaarts liggen soepel golvend op de wind op de wind En brengen olijk Een hooggeheven groet Aan hun aloude makker de tegenwind…

grote struik Zodat er niemand was die me nog zag Dan droomde ik van verre reizen Van prachtig weer En goud voor hele lage prijzen En over heksen die van stokken vielen En tegen bomen vlogen En lange neuzen kregen als ze logen Maar ik ben gewoon een mensenkind Heb vijand en heb vrind Heb soms het weer wat mee En soms heb ik wat tegenwind…

tegenwind verwarde me en daarna was je verdwenen transparant geworden tegen de achtergrond van glas zette mijn handen aan je mond omdat ik schreeuwen wilde met jouw stem, blijf bij me - of ben je mij nu al vergeten wanhoop kleurde woorden rood en als bliksemschichten gierden stemmen door de zwartgerande tekeningen, zover ging de moed verloren…

Als donkere wolken voor de zon versluieren sombere gedachten de doorbraak die voorhanden leek Tegenwind dwingt tot twee stappen terug één stapje vooruit De geur van angst dringt in het hoofd met de verwaaide hoop dat de vorige basis niet sterk genoeg is om op terug te vallen Het ritme van het vechten twee stappen terug één stap vooruit…

Vóór- of tégenwind, mê-Vrind, Leer U werken - leer U wachten Dag en nachten! Haastig, komt altoos te vroeg, Neuswijs, zal het minste weten, Dom, heeft altijd wat vergeten, Langzaam, komt nooit tijds genoeg.... Kies dus steeds de rechte boeg!…

Maar ook bij tegenwind, Is het mogelijk dat je wint.…

De lucht wordt donker, de tegenwind maakt me moe – was er maar een maan.…

zand stuift duinen top meeuwen krijsen tegenwinds al bollend leun ik…

benen kunnen mijn moeheid niet meer dragen tegenwind een te groot gevecht dus parkeer ik mezelf in de tram…

ik spin het gewin spreek woorden van jaren ouder sprokkelend soms met kwakkelen zin en tegenzin ik spin het gewin spreek woorden van liefde die ontspoorde van tegenwind en hakkelen over onbemind ik spin het gewin spreek woorden van jaren ouder van liefde, sprokkelend of ontsporend soms kwakkelend in tegenwind met zin…

Vredesduiven wit vliegen bevlogen, ge- bogen, tegenwind slingers, witte verenkleden vallen en landen, continenten bestoven met de wind Witte veren, vredeslint!…

Klein mensenkind hartenwens intens wonderkind ga met morgenwind swing leven sjans muziek zon een lied vaar in tegenwind vloeiende dansmuziek.…

Je kunt zoiets enkel weerleggen, Door gewoon de waarheid te zeggen, Ongeacht mogelijke tegenwind. Vooruit geen angst, Eerlijkheid duurt het langst.…

een flits rood van gevaar tegenwind zong in je haar je oogde knipperlicht voor mij ik remde maar je reed voorbij ik zag de glimlach rond je mond toen ik op de rotonde naast je stond…

tot de tegenwind eindelijk weer waait lijkt alles dichtbij maar toch afwezig de rest van de wereld verhult zich tijdelijk in zinloos grijs maar of je echt veel mist blijft in nevelen gehuld…

alleen de langste sprieten van de grasmat buigen onder felle tegenwind zichtbaar zijn de sporen die maatschappelijk verval in het weidse land getrokken heeft het snel door bochten maaien maakt modderpoelen in het al jong gekneusde gras eindelijk knakken zij die jarenlang hun zaad hebben geschoten in de luwte van het onverdiend succes…

je fluistert en toch rimpelen je woorden de meren van gevoel geen duik in het diepe met opspattende emoties maar kabbelende golfjes weerstand van binnenuit met lichte tegenwind hernemen spiegels hun egale glans je woorden drijven zonder lading nu langzaam naar de overkant…

mag ik de wind even spreken die verkillend langs me gaat me in de kou laat staan en bulderend over samen leven gaat je vlaagde speels in lente geven plaagde zomers in een bui twee keer beleven hagelde in laatste dagen toen bliksemslagen mij steeds vaker op mijn donder gaven in zachte tegenwind kom ik je morgens tegen…

Het gepasseerde uur is voorgoed ongeplukt is zij verschrompelt van het niet naar jou toe vallen op felle sterkte stort het in herhaling om zonlicht te breken storm is de tegenwind de kijkende pijn voorbij…

voor de wind het gaat je het ontgaat je tegenwind het gaat je laat windstil het doet je wat je wil onstuimig uit onverwachte richting verlichting je lacht want je bedacht jij hebt meer kracht laat maar waaien…

een frivool kiekje van een aantal al wat oudere dames in een achtbaan of zoiets ze wanen zich voor even weer jeugdig in speelse tegenwind soms getuigt een vleugje ondeugd van een wervelende levenslust…

ik zie je niet maar je bent wel bij me voel je in de druppel regen op mijn kin hoor je in het vlagen van de tegenwind jij zet mijn stappen naar jouw huis je blonde lach bereidt me al een warm thuis…

Grasland nog warm van de zomer jij pikt jouw zaden uit de oogst voor het vertrek van vertekende wolken neergestreken in een droom zwerm je rond die ene boom om het verhaal van de herfst te vertellen.…

Twee dwazen op het levenspad Verbonden met hand en hart Trotseren de tegenwind Bewandelen hun levensweg Door dromen En op weg naar sprookjeskastelen Twee dwazen op hun levensweg Hun levenspad Duizend kilometer op blote voeten.…

weg waai je herinneringen vliegen wuivend in de wind rond om mijn hoofd haren wapperen rode wangen blozend en blond mijn lief wervelkind onze storm van verlangen door te veel tegenwind verstomd…

Dit is een liefdesgedicht in het Nederlands en het gaat over koeien en weilanden, de wind over de sloot, de tegenwind over de sloot, de tegenwind over de roeiboot, de molen in de verte met de lachende molenaar, want het waait van geluk over de boot waarin zij zitten, waarin zij roeien met de riemen die ze hebben tussen de blanke weiden…

Gesterkt door het genadeloos getrommel, het gebeuk van tegenwind; overleven, overleven dreunt het als maar keer, op keer, op keer. Nietig kijk je dan omhoog oneindig is de ruimte dan luwt de wind je vaart rechtdoor de haven is in zicht zucht, een veilige beschutting.…