Alle inzendingen over tweeduizend

Aan mij de eer om met een laatste woord Tweeduizend vijftien af te mogen sluiten. Om twaalf uur ga ik eventjes naar buiten, Waar dan al menig heilwens wordt gehoord. Het jaar tweeduizend zestien dient zich aan, Dat het met allen maar heel goed mag gaan.…

Het is begin tweeduizend zeventien De ijzel is na één dag al verdwenen Weg koude handen, wangen, neus en tenen De school gaat weer beginnen zo te zien Een jongetje, gelaarsd, speelt vliegmachien Er dansen paraplu’s over de stenen Het is begin tweeduizend zeventien De ijzel is na één dag al verdwenen Vervaagd zijn kaarsjes, goud en haute cuisine…

Ruim tweeduizend jaar geleden scheen een ster die de weg wees naar het Goddelijk kind een tijd van hoop verwachting naar anders nu ruim tweeduizend jaar later leeft nog steeds die hoop en de verwachting dat alles anders word maar hoe kan dit als mensen nog altijd aan zichzelf denken het licht niet uitdragen van die ster zo lang…

Leuke datum toch om op te trouwen Op tien oktober tweeduizend en tien Op een zondag, een rustdag bovendien Origineel en simpel te “onthouwen” En scheiden doen we, dat spreekt vanzelf Op elf november tweeduizend en elf --------------------------------------------- Er zijn heel wat aanvragen van trouwlustigen om hun huwelijk te laten doorgaan…

Gekocht Rode lippen kleuren het wit van haar zwart omlijstte gezicht een glimlach betovert zijn hart tweeduizend yen glijdt door vingers…

Is de champagne vanavond weer net zo bruisend als bij het begin van het jaar tweeduizend?…

toen ik jou te grave droeg mijn handen wit mijn schouders blauw door onvoorzien één mondhoek hoog een mondhoek laag geen schraag voor jou waarop de stille kist, ik wilde warmte onder lichte planken de banken van het hof vol zomerzon bloemen rond te zware voeten, wuivend gras en in mijn lijf slechts de herinnering van wie je was…

weet je wel zo'n bloem zo'n zeldzame bloem die holle ruimtes kan keren het verdwijnpunt naar een begin zo'n bloem in alle huizen opdat anderen spreken het allermooiste van een stem van stuifmeel en lente, open in de lucht weet je wel als je dit leest ben jij die bloem…

Het is alweer tweeduizend jaar geleden Dat iemand riep: ‘De Heer is opgestaan! De dood is overwonnen, hééngegaan.’ ‘Dat kán toch niet’, zei iemand ontevreden en iemand schreef - een wijze functionaris - ‘Ik twijfel, maar ik g’loof 't als het waar is’…

Gillian is een hele bijzondere dame want zij woont namelijk in Prinsessenland daar eten ze geen spruitjes of gewone pap maar drinken ze iedere dag prinsessensap zijn papa en mama Koning en Koningin hebben prinsessen het hier altijd naar de zin dat is waar de zon voor altijd schijnt en de regen wolkenloos verdwijnt de plek waar wij je altijd…

dertien kalveren, getekend, maar gespaard gebleven twee bestuurders, de één, ook zij is zwaar gebrandmerkt voor het leven de ander, als altijd klaar om een gedempte put te geven besturen in het jaar tweeduizend zeven…

Tweeduizend achttien is vandaag begonnen De vrede is op aarde neergedaald Geen honger meer, geen ziel is nog verdwaald En iedereen heeft het geluk gewonnen Ik wens u hoe dan ook een prachtig jaar! Doe aan de liefde, en omhels elkaar…

Het Brits Museum heeft met kennersblik Het lijk van Cleopatra goed bekeken En wat is na tweeduizend jaar gebleken? Ze was geen schoonheid, maar juist klein en dik. Toch doet men zo geen recht aan deze dode. Misschien was klein en dik toen in de mode.…

Wie weet toont men in later tijden aan: Het jaar tweeduizend heeft niet eens bestaan.…

Tweeduizend jaar na dato is warempel Het Binnenhof een opgeruimde tempel.…

Het is een jaartje of tweeduizend terug Dat noem ik nog eens ak’lig lang geleden Intussen is Hij boven, wij beneden De jongste dag komt ook al niet zo vlug Vaak hoop ik in dit trieste tranendal Dat ’t echt gebeurd is in die verre stal…

tweeduizend jaar ben je adembenemend jong je kinderlijf tachtig stamelende centimeters lang…

Want in de zomer van tweeduizend zeven, beginnen de vakanties, voorgeschreven, twee weken later, naar maar waar en zwaar. Maar toch, ook deze ramp valt wel te keren - Leuk! Pinkster geeft een weekje vrij van ’t leren!…

Ik hoor wat vaker twintigveertien zeggen Tweeduizendveertien is nog wijdverbreid Maar ja, die extra lettergreep kost tijd Dus zal tweeduizend het ooit af gaan leggen Misschien speelt ook het States-effect wel mee: Daar scoort nu ‘twenty fourteen’ een op twee…

Zeven juli tweeduizend en vijf Weer een dag die de boeken ingaat Als een dag waarop we stilstonden, stijf Bevroren van angst en vol van haat Haat voor het niet weten Niet kunnen voorspellen wat er komen gaat Wie heeft dit op zijn geweten En weet hij wat voor verwoesting hij achterlaat…

Nu is weer Frits van Turenhout gestorven Bij steeds meer van mijn grote/kleine helden Moet ik de dag van hun verscheiden gaan vermelden Als laatste heldendaad door hen verworven Buiten beeld leest hij zijn sterfjaar van papier De uitslag is tweeduizend null null vier…

Als kind hoorden wij Op de zondagschool dat Het wel tweeduizend jaar Geleden was dat jij Geboren werd - In een kindergedachte klinkt Dat zo ongeveer als eeuwig Nu ik de volwassenheid al bijna Achter de rug heb besef ik Dat het gisteren moet zijn geweest Dat jij geboren bent en voor eeuwig Niet gestorven bent…

de nacht glijdt langzaam langs de regenpijp omlaag over straat tot waar het water lonkt en soms ook plonst vanwege een overmoedige wandelaar al lang niet meer zo stabiel dus als tweeduizend jaar geleden en midden in het dorp staat alleen nog een dode brievenbus…

Dag van het gedicht in tweeduizend acht Dichters weten wat er op die dag van hen wordt verwacht Net als de rest van het jaar komt het één na het andere gedicht Want geef ze een pen, zet ze in het licht Dichters zijn gelukkig als ze schrijven kunnen echt waar Dus op naar de dag van het gedicht Tot volgend jaar.…

Met tweeduizend vijftien ben ik klaar, voor het jaar tweeduizend zes en tien. Het komend jaar wil ik niets veranderen, dan met open vizier helder te gaan zien. Veranderingen hebben ons niet nodig, die komen onaangekondigd misschien. Laten wij open blijven en elkaar helpen. En voor de rest? Ach, we zullen wel zien!…

Negentienvijf- enveertig vliegenier kon kussen als tierelier moeder was jong maar haar veer- tien jarig hartje propelde als tierelier tweeduizend- enzes? de vliegenier kon kussen.... niet te blussen! en haar hart propelde nog steeds ‘Kassie’ met zijn vlieger- jas ‘t is alsof het gister was!…

November nog, vannacht vier graden vorst In feite moet de winter nog beginnen Het haardvuur brandt, geen ijsbloem groeit hier binnen De schoorsteen trekt en wolkt uit volle borst Het vijveroog glanst stil en kaal en koud Het jaar tweeduizend zestien is al oud –…

gouden regen staat in bloei paarse papavers besprenkelen het groen rood twinkelt geel vlamt blauw flitst even de lente in mijn ogen knallen moet het, tweeduizend twee is doei Dat kunnen we nooit meer over doen Die lijkzakken zijn voor altijd dicht geritst En daar wordt dan kleurrijk over gelogen…

een kus één zoen tweeduizend-zeven! de zes verdwenen van zes naar zeven toen naar nu beslist in één zoen en nu? wat gaan we doen verzoenen? vrede voeding water medicijnen voor miljoenen wat zullen we doen? en toen......…

oudjaar, het is over het is bijna gedaan er resten je nog enkele uren afscheid doet lijden mijn hart doet pijn velen hopen reeds op het nieuw laten het oude onterven ik kan het niet meer aanzien zoals bij alles in het leven is het ook voor jou zo… alle schoonheid moet sterven vaarwel … tweeduizend zeventien!…