Alle inzendingen over uitbeelding

hij laat zichzelf niet vergeten houdt zich bij haar levend door met eigen uitbeelding naar hun onlosmakelijke verbondenheid te verwijzen…

Het Nu uitbeelden: vibraties van de branding -- de golf van het Zijn.…

De Denker verdwenen Wie weet naar waar Een werkelijk pronkstuk De gedachte uitbeeldend Uitkomend in elke Gespannen spier Hoe zwaar zijn denken Inspireerde Rodin het meest De schoonheid van Denken; voorbij, Geweest?…

Men wilde haar niet kennen zoals zij was, want dat zou hen verpletterd hebben, maar hun schaamte is nu dubbel zo groot en het lot zal hen inhalen en wreed vermalen, tot hun geest zich buigt en de brokstukken kust, tot zij in zichzelf Nehalennia leren uitbeelden, beminnen.…

een kind tekent een poppetje is ergens een soort schrift zo denken we ook over vroegere schriften het begon met uitbeelden van een vogel dus de vroege mens had iets kinderlijks zogenaamd want vergis je niet men voer al op de sterren hoe intelligent moet je zijn om regelmaat te zien in wat hemellichtjes zou ik dat moeten…

Bij het opzeggen van of denken aan het welbekende gebed dat Jezus Zijn leerlingen leerde klinkt steeds de klare zin geef ons heden ons dagelijks brood hier mag de gezonde spijs die men elke dag tot zich neemt de uitbeelding zijn voor het uitvoeren van het daagse werk de weinige dingen ontvangen om toonbaar te leven wat het gangbare doen…

Bethlehem wordt een kind geboren en ligt in een kribbe terwijl Wijzen uit het Oosten een ster boven die stal zien en er op af gaan met cadeaus en er ook nog herders in de velden liggen ze liggen moe en engelen horen ze zingen hoe heb ik dat geloofd als kind zag niet dat het niet waar was hoezeer geloof ik er nu weer in de uitbeelding…

Mijn deel, mijn dansen mijn levensrivier zij vloeit opgevoerd als een bewerking, doorkruist zij heel veel werelden, keihard slippend door de bocht vloeiende bewegingen op samba het gevoel van hartslag in de ochtend het gevoel van slippend voetzool, een absurde manier van uitbeelden..…

allitererende moeilijke woorden aaneengeregen in een gedicht veel lettergrepen, onbegrepen inhoudelijk onzin, compleet ontwricht symbolisch lijkt logisch uitbeelden maakt waar veel moeilijke woorden klinken soms raar metafysica, gaat iedere zin te boven metamorfose, voor herschepping gekozen metafoor, vergelijkingsbeeldspraak die blik…

vele boeken over de aardbol gaan in het fraaie landhuis van hun schepper en schrijver Willy Vandersteen krijgen Suske en Wiske voorgoed een verblijf om zich levensgroot aan een ieder te vertonen reeds vijfentwintig jaren waken binnen deze muren verrassingen voor de jeugd avontuurlijke kinders mogen hier het verlangen naar belevenis uitbeelden…

verraden tezelfdertijd zo aantrekkelijk, een uitbeelding van de kosmos in het water en de vloed, een pleidooi om poëzie ..een vloed van golven, die de dagen eenzaam telt en in eigen kleur terechtkomt. Hoeveel dagen moet ik nog met inkeer verdragen, het leed een specifiek en creatief spel..…

het stormt soms op je af gedecideerd, ervaring geeft de woorden maat de keus is nooit gesteld men komt daar uit soms niet verwacht genageld aan een plek voor een kind van geven nooit moe alert, je binnenste zo blij problemen opgelost die ginds, die daar hij, wij uitbeelding gegeven door een kleur de zon, de morgen, oranjelicht zwevend…

Glimp van oker schemering en vermiljoenen tempering van avonduren duistering - zuilomstuwde schildering, picturale uitbeelding van meesterhand voor edeling en godvrezende kloosterling. Koepel van gebroken wit daalt neer in de verzonken glans van wijwater en amethist.…

Zit ik me met zoveel woorden uit te sloven, was er gewoon al iemand duizenden jaren voor mij die uitbeeldde wat ik bedoel.…

hoge gras in het vuur van de vroege morgen was een nieuw geluid opgestaan, vanuit de lucht dreven wolkenrijen weg, op de vlucht voor felle zonnestralen op die mooie dag openden de sluizen en er klonk een slag van trommels die de stilte deed ontwaken en klapgewiek van vleugels die spraken een nieuwe taal gesproken zonder woorden maar uitbeeldend…

mijn proza, van oude gedichten naar een nieuwe uitbeelding, verbeelding en verdeling de woorden met hun geboorterijpe inhoud rusten verder op mijn papier, in zwartwit, toch wel in verwachting van een nabije exploratie. .…

Als Zadkine uitbeeldde, mijn hart een gapende krater Als ik er ik toch maar wat aan doen kon! Mijn ziel werd een kale troosteloze vlakte In mijn geest speelt louter een duister theater Ik zou zo graag willen dat je mijn hand pakte Ik stel me nog altijd de prangende vraag Deed je het vanwege mij? Trok mijn onverschilligheid jou omlaag?…

Hij verdedigde daarmee die verdomde slachtofferrol, die de Arabieren zo theatraal kunnen uitbeelden, maar ondertussen grijpen ze her en der graag de macht. Met zalvende stem wist hij het geweld van de zogenaamd onderdrukte fors te vergoelijken en vindt hij het minder barbaars en laf als een dader een slachtoffer in de ogen kijkt.…

Ergens tussen fantasie en werkelijkheid is een gedachte realiteit zij daalt, hij stijgt charme en gedurfdheid bewegingsvreugde, projectie het is als een snel gedraaide film niet meer te bevatten het kronkelt, het zweeft verlies van zwaartekracht het reiken naar de verte ineens alom huivering de grootsheid als een steltloper uitbeelding van…

Zuur-stof dorst Bach bloesems in aantocht Oosterse wijzen in op-gaande Zon Windvlagen van woorden Wéérklanken horen Spiegelen "Lichtjes" van de Zon een mondje vol De drieling in Wijzen Klokslagen het hart verblijden Veer-Assingsbroden in beleven “Wees” genezen Ouders die "wéér" keren, Niet langer "wezen" als wezen Vlinders op-Veren Uitbeelden…