Alle inzendingen over uitgeraasd

haar uitgeraasde golven baren nog nauwelijks keien uit het zand het witte schuim dat kraagt al jaren de bleke schelpen op het strand toch proeft zij keer op keer zijn diepe sporen van weleer aan de zoute waterkant zijn uitgeraasde stormen waren teveel voor een rechterhand zijn witte haren dragen jaren van noest werken op haar land wel…

Stormwind uitgeraasd schelpentapijt gewaaid een vlieger danst in de lucht kinderstemmen galmen verrukt hun stemt reikt boven de wind zonlicht speelt met de golven zoals jouw zijn in mijn hart…

Voorbij is onze liefdes tijd het was mooi maar het is passé voorbij de tijd van wanen na vreugde komen tranen de storm is uitgeraasd een laatste druppel een schittering onze liefde is nu herinnering…

gelaat Zwerft het boze het onverlaat Slapend in bedwang als jij het houdt Blijf ik waakzaam heb je nooit vertrouwd Als jij huichelachtig je profileert Toegewijd liefdevol presteert Ben ik angstig verward ineen Weet ik ongemeend en ben alleen Tot die dag in genade zich meldt En de arts mij glimlachend vertelt Het is gedaan die lieverd is uitgeraasd…

uitgeteld en uitgeraasd lig je zwetend in je bed even niet meer rennen niet meer vliegen geef je nu maar over aan de griep die jou in haar macht heeft en laat de tijd zijn helende krachten op je loslaten opdat je snel weer 't mannetje bent…

nooit ruikt de grond zo vers als omgeruld in lente dat wil ik met mijn handen doen met zwarte nagelranden kom mij nu niet aan met een paar tuinhandschoenen hoe zou ik aarde voelen of wroeten in een perk achter mij, in huis zie ik opeens moddersporen nu ik uitgeraasd ben kijk ik naar een bed violen…

De wilde wind is uitgeraasd. Ik denk aan een kwaadgeworden kind, dat boos gaat spelen, en de lieve vrede vindt.…

gedachten vlokken jagen zonder het serene wit haken tot obstakels hoge duinen waar geen uitweg is warrelwinden kolken draaien horendol de geest op hol in uitgeraasd herneemt de rust vermoeid haar stilte strakke orde en geen vlokken meer het witte laken doet zo zeer…

kolkende massa baant zich 'n weg door tegen en er overheen nietsontziend op zijn route vol destructie dwingt hij alles ten onder wat eens een beekje was wordt door metershoge golven overvallen alles verslindend beuken ze door wegen en straten kippenvel rukt op wanneer de stroom is uitgeraasd en gaat zakken zijn het…

Wanneer moslims zijn uitgeraasd. Wanneer christenen verstillen, zoals boeddhisten dat verstaan. Ja dan, pas dan bestaat er een kans, dat de drie wijzen weer verschijnen. Ja, dan komen ze ons eensgezind vertellen, de grote liefdesprofeten en de verlichte Boeddha, dat de mensheid hen niet heeft begrepen.…

Ze had haar boze oog gericht op een prachtig eiland in de Atlantische oceaan hoe kan het toch bestaan dat een orkaan zo tekeer kan gaan het eiland heeft haar schoonheid verruild als je de verwoestende beelden ziet zo veel chaos, wanhoop en verdriet bevolking totaal verdwaasd want nog is zij niet uitgeraasd de natuur heeft weer haar…

De zee raakt langzaam uitgeraasd tot een nieuwe morgen. Wat brengt de nieuwe dag weer met zich mee? Daar hebben wij geen invloed op. Waardig is de zee, geeft vaak nieuwe levendigheid. Altijd anders en zeer zeker inspirerend. De zee.…

Vocht en damp dalen neer Plots lopen wij door wolken Voorbij de tijd van wanen ’t Was mooi, maar doet zeer Vlaag en nat, ze kolken Druppels wissen tranen Als de storm is uitgeraasd, hangt in dat ene straaltje zon een laatste druppel aan een twijg Een parel blauw of is het goud?…

zeer verwarrend valt te zeggen dat het wezen dat daar zondig loopt zichzelf verwijt om mee te spelen het sleept zichzelf ten overvloede uitbundig mee over uitgeraasde, haast verdwenen wegen en god mag weten wat een ander zich op dat moment bedacht het kon het wezen niets meer schelen alles kan een niets staat vast is wat het wezen zachtjes…

ik drijf buien uiteen men de wolken tot zij uitgeraasd zijn boven het vlakke land span de wind voor mijn wagen om ze stormenderhand weer op te jagen bliksem licht op als we de aarde raken wielen aan bruggen en kerktorens haken donder rolt bulderend door lagen warme en koude lucht een vlucht in extase ik heb dit fenomeen al…

hoe de regen gaat liggen opklaart in windstil, voldaan is uitgeraasd, hoe aarde zich uitstrekt over velden, in moerassen steden vol geruis van gezichten sluitingstijden van ontrookte kroegen denk aan de themadagen competentie- en loopbaanontwikkeling monden vol, tandenknarsend hoe vragen zich ontwijken liefdes verliezen uit zicht de…

als alle atomen en quarks uitgeraasd zijn en nergens connectie kunnen vinden omdat ze te ver uitgedijd zijn en zelfs hun antideeltje niet meer reageert, alleen wat zwarte gaten stralen wat zwakjes na in het oneindige niets. wat dan? heeft God zich schaakmat gezet?…

opening naar de zachtgroene aarde onbeschermd door afbrokkelende muren staan standbeelden hun monden wijd opengesperd een angstaanjagend aanzwellend geluid is de voorbode een lugubere bijna zwarte lucht komt dreigend naderbij de totale vernietiging barst los de aarde voorgoed in duisternis gedompeld de laatste storm is uitgeraasd…

Zolang de levensbron nog niet is uitgeraasd. Ik hou mij niet verborgen. Ik vind in dit leven zijn eigen plaats. Elke zonnestraal verbaast mij ook weer morgen. Wordt langs mijn profiel zielshartig teruggekaatst. Mijn verbazing kan ik niet verbergen. Achter de wolken schijnt steeds weer een zon.…

Het kan toch nog niet over zijn, zo abrupt en onverwachts Gestaag gaat de bus verder richting stad Maar ik ben nog daar, waar de regenboog het canyon raakt en 't pad die weidse lus haakt in het landschap Vlak, onder de gletsjer Wil geen pot met goud maar lopen nu de storm is uitgeraasd De knisperende zwarte lava als basterdsuiker…

vriendelijk vleiend formuleert de dichter en geeft lucht in een verleidelijke lach aan wat leven ons toedacht soms slaat ons het leven heel hard in het gezicht en de woede die even aangewakkerd oplicht schrijft schrijnende schurende woorden in droefenis gegeven de dichter zal naast al zijn zoete fijne zijn tot hij is uitgeraasd…

Langzaam kwam er een stilte toen de wind zachtjes, leek uitgeraasd. Enkele verwelkte bloemen lagen kriskras over elkaar. De zon liet haar licht schijnen toen de wolken lichtelijk verdwenen. Het gezang van vogels, was prachtig om te luisteren.…

ze praatte ik verstond haar niet zag de mond een slangenkuil waar ongedierte welig voedsel vond spinnen in hun dodelijk web de strontvlieg in alarmkleur een pissebed laag bij de grond ze ademde de geur van hel sproeide vuur in dubbelzijdig blussen ja ik ken haar wel wilde sussen was te snel nog niet uitgeraasd kreeg ik de…

Na een paar jaar aanvaarden zij gelaten het kuddeleven: uitgeraasd, getemd.…

daarentegen zwiept hij en knalt en buldert zodat het in onze oren schalt en hij heeft van die dagen nadat hij weer eens is uitgeluld dat er wordt gehoest met vlagen en nadat hij ons weer eens zijn teken van leven geeft en wij zijn levenslust maar moeilijk kunnen ontwijken zullen we hopelijk heel anders naar hem gaan kijken en nadat hij is uitgeraasd…

opgejaagd door herfstplagen valt de stortbui in het nat schuurt de wind zijn gure vlagen tegen ramen die beslagen trillen van de donderslagen en zo de regen tikt een gat in openstaande mantelkragen uitgeraasde autowegen vervuld van vallend blad schuilt de man zich pruilend tegen uitgestorte najaarsregen die plengend en zeer ongelegen neerstort…

venijnig blies de wind net boven het zand dat te drogen lag na de jongste vloed kleine tornado’s kwamen al hoger na hun aanloop op het vlakke strand en vrijwel uitgeraasd te zijn zoutkristallen deden een aanval op je kwetsbare huid die jij met knipperende ogen afsloeg en je van deze slagen afkeerde om de natuurmassage goed…

Door boze dromen uit mijn bed verdreven Vlucht ik de keuken in en maak gehaast Een beker warme melk gereed, verbaasd Bemerk ik dat mijn hart en handen beven Vergeten beelden kwamen weer tot leven Maar als de oude vrees is uitgeraasd Veeg ik de ramen schoon die licht bewaasd Een prachtig uitzicht op de Linge geven Ik zie een nacht te mooi…

tegen in de gang Kuste je voorhoofd Zacht jouw lippen dan mijn mond En voorbij je warme wang Voeld' ik je lichaam Ontdooide winter Danste lente dan haar zang Geurden zoete zomerkleuren Waaiden wervelend de wilde wolken Van woest en stoom naar teer lief loom Verstilde wereld, luwde storm Speelden bladeren nog wat in de herfstzon Uitgeraasd…

dagend aan de horizon begint volwassen denktrant nog steeds recalcitrant die ouwe denkt veel te diep dit kan niet in dit land dat vatten de mensen niet en langzaam komt het weten ikzelf begin te passen hoera ik ben volwassen ik hoop dat mijn vader beter dat niet meer zal vergeten en pa die denkt verbaasd is Sturm und Drang reeds uitgeraasd…