Alle inzendingen over uitvlucht

Het kan natuurlijk ook andersom zou je kunnen bedenken in deze hopeloze veldslag de vluchteling helpt juist mij ontkomen aan mijn uitvluchten afdoen en vluchtgedrag…

Het staat in de boeken Als uitvluchten zoeken, Ook ondoelmatig repareren. Dus als het nog moet leren, Gewoon beginnen te bricoleren…

gevangen en in de put zuivert de zeelt* het water als uitvlucht *vroeger hield men in de waterput soms een mûdhûn of zeelt die het regenwater vrij van ongedierte hield en dus zuiverde.…

verhullen gaat niet meer ouder en wijzer weet ik nu de wegen naar jouw hart geen nieuwe drempels meer of stroeve hindernissen geen uitvlucht, zijweg of verlaat excuus nee, tot een weerzien komt het niet hooguit nog tot verwondering en hoe ik in gedachten toch nog struikel…

De reconstructie van omstandigheden Toont een plaatje van een vliegmachien Dat (zoals menig tekenfilm laat zien) Ineens een val maakt, loodrecht naar beneden Zo'n onverwachte uitvlucht uit het zwerk Maakt zwak wat doorgaans door moet gaan voor sterk…

Mijn stilte omringt door één ademhaling in een gevangenschap zonder jouw zuurstof die kern beschermde altijd onze uitvlucht wat nu het eindstation heeft bereikt.…

wij zijn de enigen wrijfkoeken met een glimlach boven op de berg een gerookte zalm zacht als een bocht in de rijn mist in de verte het wilde zwijn kreunt en wordt kreunend verorberd zon in een zucht wind een glas voor een fles in de verblindende zon de dubbele prijs een fles voor een glas verwend voor de halve prijs dicht bij de…

Ik wilde me inschepen voor een land waar ik nog niet bestond onderweg ben ik verdronken alleen om niet al te weerloos aan te spoelen later lieg ik een vlot lieg ik reddingsboei lieg ik mijn hoofd boven water --------------------------------- uit: 'Tegenspelen tijd' 1979.…

Vandaag, vervalt het verleden, schrijf ik onleesbaar uitvluchten gesmeden, luidruchtig gezint in onbeschreven bladen bemint zonder te schaden gedoopt in kleurloos water mijn greep die loslaat in kritiek voor later, alles wat afvalt, weer opricht, de poëzie in een woord beslaat, emulsie van de tijd verwaaid in transparente pennen van vlijt…

Vliegen door Water Zwemmen door Vuur Wetten van Liefde Van Moeder Natuur Branden in Aarde Lopen op Lucht Met jou in mijn hart Nooit meer een uitvlucht De regen verdampt De Zon kust de Maan Ze breken door Bij het slapen gaan Ik kom naar jou Verlicht jouw nacht Mijn Maneschijn In al haar pracht Ik warm me aan Jouw Zonnevuur…

Het lijmen van paren, gezinnen, volk en mensenscharen het slijpen en schuren, uitdeuken van roestend en protserig blik symbolen van kort en snel van uitvlucht, klacht en overspel van zelden jij of U, maar altijd ik. Bij geschonden taal en verloren spraak dan loopt het spaak, te veel, te vaak.…

Gestapelde wolken bevolken de lucht donkerwordende wolken zoekende een uitvlucht om de lucht te klaren, bliksemschicht schiet door de hemel donder volgt erachteraan beneden staan wij mensen te kijken achter 't raam... Buiten is het donker terwijl het dag toch is maar na zo'n goeie donderbui, is het buiten heerlijk fris.…

Geef mij vandaag hom of kuit alsjeblieft as soon as possible please Wordt het een yes of alweer een no met getreiter gezeur ambassade-obstakels en siberische berenmalheur Geen uitvluchten meer voor vertraging of uitstel van je pegasusvlucht laat dit dan de laatste keer zijn Vandaag is jouw D-day zeg mij dat de lichten op groen…

Hij is niet op komen dagen. Misschien werd hij ziek of liep hij onder de tram, misschien sprak een ander hem aan. Misschien vergat hij zijn horloge of vergat het horloge hem de juiste tijd te geven. Misschien wilde zijn auto niet starten of begaf die het halverwege. Misschien belde iemand hem juist voor hij vertrok, met het bericht dat hij naar…

niet lang voordat de apparaten, waarop men in vertrouwen zich verliet, het van ons overnemen, mensen niet meer nodig zijn, wat valt er nog te praten onopgemerkt houdt het je in de gaten, vanuit de lucht gegrepen en bespied, het sluitende systeem dat alles ziet en registreert, je hele doen en laten verdreven is elk onbekend gebied geen uitvlucht…

Deksels vallen van de wolken, een slagboom aan de horizon, een paraplu van dromen houdt de afgedwaalde zinnen niet tegen, ieder woord een uittocht, snel verdwenen over de paginarand, van achter de oorsprong koersend vanuit een gekend verleden of naar een onbekende einder, refrein op een onbeschreven blad, uitvlucht voor zovele kunstgrepen…

Laat schijnen over Wat ook nog kan Van grote gevoelens En heftige emoties In onbezonnenheid Gestart en begaan Mee laten slepen In een ongewis gebeuren Voluit te proeven De diversiteit in het leven De dichter in mij Laat zich vervoeren Tot groots en uitbundig En laaft zich Nieuwe voeding Voor de geest Creatief verwordt Geen uitvlucht…

Vrede en Liefde, deze woorden worden 't vaakst verkracht Elkaar verminken als klauwende arenden 't Wordt me een potje Druk, druk, druk Zielige uitvlucht om lam toe te kijken Sensatiebelust wordt haast elk menselijk wezen Theelepeltje empathie en zorgelijk luisterend oor Lieverds, voor dat laatste GA ik hoor Wrok en wrevel net als haat…

wankel jonglerend op de uitsteeksels van de wanden tracht ik mij een helder beeld te vormen van het zwarte gat waarin ik onverhoeds viel optimale bewustwording van normen en waarden als schimmels voor de koets van uittrede galopperend op hol slaand in mijn luxe bovenkamer vandalistisch gedrag vertonen scherven statistisch bewijzen dat uitvlucht…

Loom land onder het strakke weefsel dat alleen het diepste hemelblauw bieden kan over de perkamenten huid kruipt het geluid van rondtrekkende stammen door wind en water in de gelaagde aarde geëtst de leegte is massief en hardnekkig nodigt iedereen binnen maar de aarzeling zoekt dralend een uitvlucht voor de symfonie van exotische marktpleinen…

Hoe hoog zijn bergen die men niet kan overwinnen Hoe diep dalen en ravijnen waar geen bodem is Hoeveel de redenen die wij als uitvlucht verzinnen Hoeveel lopen wij door beschuldigingen mis.…

Nee, ik heb niet altijd tijd, Maar tijd kun je maken Daarom heb ik reuze spijt Als ik die loze kreet moet slaken Doe gewoon wat je moet doen en zoek geen uitvluchten je kunt er een ander pijn mee doen maar soms moet ik deez wereld even ontvluchten Dus neem het niet altijd te zwaar op als ik eventjes geen tijd heb soms ben ik gewoon doodop…

gedood uit de regio Darfur onnoemelijk leed in veelvoud als gevolg van ziektes en honger geef ons heden ons brood anderhalf miljoen mensen op de vlucht dagelijkse aanvallen van milities groeiende internationale bemoeienis leidt ons niet in verzoeking de lucht boven dit deel van Afrika kleurt rood van schaamte verlos hen van de boze geen uitvluchten…

Die zijn uitvlucht zoekt uit de massa die verduistert. Die zo graag ontsnapt aan wat hem vast hield aan het vijfde rad van het wiel.…

Ik weet dat ik niet goed genoeg mijn best doe, om hier uit te geraken ik staar mij blind op een grijze muur de ankers van mijn ziel zinken niet raken niet tot de bodem zoeken altijd een uitvlucht om niet te zinken kijk ik naar de vogels rode vogels bonte vogels maar ik weet mij niet te vliegen en klim langzaam hoger uit diepere dalen…

Deksels vallen van de wolken een slagzin aan de horizon een paraplu van dromen houdt verwaaide bladeren van de taal niet tegen, een woord een uitvlucht, verdwenen over de paginarand, vanuit het eerste teken, refrein op de rug van elk beschreven blad of wat de versnipper bak niet vrat de vlucht die iedere schrijver kent in zovele kunstgrepen…

niet zo’n beetje Ik verdenk nog niemand, vooralsnog edoch het heeft iets van een scheetje Ik kijk maar eventjes de kamer rond om de dader van dat kwaad te vatten Ja, het ruikt zelfs absoluut naar stront mijn neus moet je niet onderschatten Wolken overvol met bedorven lucht en om mij die onschuldigste blikken Niemand speurt er naar een uitvlucht…

Dan antwoord ik niet, of ik zoek naar uitvluchten, zeg ik dan, Simon Vinkenoog, ik heb het ze nooit durven zeggen, waarom ik zó leef, en niet anders. Zal ik antwoorden, beterweten, zeggen? Omdat Kees Bottenberg eens heeft gezegd: ‘ik zou willen schrijven, want er zou een bijbel geschreven moeten worden.’ Daarom, medeschrijvers.…

fear of flying Die jou dreef tot zo'n onbezonnen daad Drie weken lang zat ik in de penarie Was het wel echt gebeurd wat jij me schreef Was het wel waar, klopt het wat hij mij zei Ging jij voor bijna niets over de schreef Waarom nam jij iets wat je geest verdooft Waar jij voor vastzat in dat seminarie Of was die vlucht een uitvlucht…

Oorlog dient nog als uitvlucht. Toch zal de omslag komen, glorievoller als een godin. Je ziet steeds vaker twinkelingen onder de mensen, vonken van liefde. Wat valt er nog meer te wensen?…