Alle inzendingen over ven

In oudhollandse binnensteden- grachten werd stuksgewijs de waar aan wal gebracht verscheept in tonnen, winkelloos bewaard bij hoogvlietkademuren op de dijk in nettorama opslagmagazijnen verkraamt men 's anderendaags de bruto mix grossiert een kruidenier in grutterswaren en sligroot een drogist tot jumbomarkt een superdeal met…

Laten we gaan struinen in het veen onze weg zoeken tussen veengras en modder op verende turfpaden steun aan de wallekant en aan elkaar Laten we nat van de regen tot de enkels wegzakken in een zompig land bij een schraler wordende zon in de stilte van de namiddag met alle poriën open en je zintuigen op scherp niets anders ervaren dan…

Ter Marse 'in het veen' onland, wildernis er omheen drie boerenplaatsen op een verhoging dicht bijeen pioniers waren ze midden in het veen een hard bestaan ze ontginnen het onland er omheen met de buitenwereld geen contact alleen een pad naar Onstwedde het veen verdween Ter Marse werd normaal een paar boerderijen langs de weg…

De nevel dempt alle geluiden, het wordt kil in het ven, nog even en de klok gaat luiden, dan wordt het stil in het ven Nog even en de zon gaat dempen, duisternis in het ven, ik begin te lopen, snel weg van hier, van wie ik ben.…

boven het zwarte ven dansen twee paar libellen in 't rond met haakse vlucht, omarmd door stil, roestig veen zometeen zal het lijken of dit nooit bestond ze dollen nog wat doelloos en gaan weer heen…

De zilverreiger wordt weerspiegeld in het ven. Dubbele schoonheid.…

Het Lange Ven ------------- De bossen gerooid, De slenk van het Lange Ven: Herschep het landschap. Uitkijktoren ------------ De uitkijktoren: Weids zicht over het Maasland. De kerktorens wiegen. Het Quin -------- Schotse Hooglanders Spiegelen zich in het ven. Een voorbeeld van zen.…

Onder blauwe lucht de Oisterwijkse vennen: gordel van smaragd.…

wa- ren geschreven Dan de puntjes op de 'i' om te publiceren Jan van Veens imposante stem droeg voor Luisteraars aan de radio gekluisterd Met dichtbundels, bij kaarslicht Begonnen mensen zelf ook te schrijven Gedichten van aanvaardbare kwaliteit Acceptabel en Niet zelden van bovenste plank Jan van Veen: eeuwig voortlevend in zijn…

je benen vlamden op heb de mooiste stronk getrokken uit het veen je vormen uit het natte hout gesneden je benen vlamden op langs jaarringen van generatieslang geleden het hoofd met lange haren mocht ik tot het laatst bewaren met de kleinste guts heb ik je trekken rondgelijnd ogen in verwondering gebogen het veen heeft jou…

de zon die door het hoornvlies brandt, de klei, het veen, het water en het zand; het landschap neemt veel ruimte in, veel meer dan de persoon die ik bemin. De onrust en de woede en het domme wachten en alle onuitsprekelijke gedachten, want ongenadig slaat de liefde toe, bijtend als een zuur, wat ik ook doe.…

(in memoriam Bergman, 1921-2009) Boven het oppervlak hangt de maan. Niets of niemand laat zich zien; geen rimpeling in het water, geen ree die zich komt wassen, geen zwijn dat drinkt. De vissen zijn moe of verschuilen zich. Ook zij weten niet dat hun wereld een dode lampion weerspiegelt. Alleen mijn kijken hier verandert de natuur.…

P.Mondriaan (1872-1944) 't Mölnven zeggen ze hier ter plekke ooit op doek vereeuwigd door Piet Mondriaan misschien wel als een eerbetoon aan dit nog altijd fraaie stukje Twente…

Eibergen wie heeft ooit die plaats Eibergen genoemd in de Achterhoek wie dacht ooit voor het eerst en hoe kon het blijven: Eibergen in de Achterhoek ooit achteloos zeg je eens iets dat is er iemand van de bakker hij is van achter de dijk en zij woonde bij dat ven en diep door het veen van Drenthe liepen de vaarten en liepen…

tevreden neem ik een hap ven mijn bruine boterham belegd met kaas denk er niet eens bij na is dat zo gewoon………. zeg nou zelf met zoveel honger elders op de wereld? is dat zo gewoon.....…

Die uit het heelal geboren Door licht van zon en maan Op zand en veen tot wasdom kwam Prijst elke dag het nieuwe ochtendgloren Nu de hem door anderen toegedachte tijd Is voorbijgegaan…

Vijf dagen ploetert hij als metselaar maar in het weekend tovert deze man, dan pakt hij uit als voordrachtskunstenaar met parodieën op Van Veen of Kan. Hij rapt zijn teksten, maakt een klucht op Claus en dan, is daar dat daverend applaus!…

Dit gedicht is getiteld twee woorden per regel Hij gooide de vaas in ze ven stukken En nu vermoed ik dat u denkt: "Dit gedicht klopt niet! Dat woord is zeven en niet ze ven. En hoezo twee woorden per regel? Je wijkt nu al af! Wat is dit voor een snertgedicht? Dit flutgedicht gaat helemaal nergens over!…

Met het turfstof nog in Mijn oren, het veen Dat al mijn gedachten doorleeft, Dat mij raakt tot in het diepst Van mijn wezen - Zie ik jou, kind van het zand, Met je handen de aardappels Rooien, zie ik je gezicht In aarden tinten Voor altijd geschilderd In mijn hart…

voor Herman van Veen niemand wordt gemist zegt men ietwat benepen maar men blijft namen strepen zodat 't stiller wordt en je denkt dat je iets mist doch als je je vergewist weet je het beslist niemand wordt gemist…

Hij was er zelf niet langer voor beducht Het einde kwam voor Friso Wiegersma Hij laat ons dichtbeschreven vliegers na Soms triest, soms jolig, in de avondlucht Bij slager Van der Ven kun je niets kopen Zij zijn wegens familieleed niet open…

Al jaren scoorde Claudia successen Ik kende haar slechts van DWDD Maar nu zag ik haar Teerling op tv En heus, ze wierp waarachtig louter zessen Ze is talentvol, expressief en echt Van Veen schonk haar de Davidsring terecht…

Spelend aan mijn moeders hand Met klompjes aan door ons mooie drentheland En turfjes dragen uit het veen Met alle soorten vogels om ons heen Met koetjes in de weide Over onze mooie heide Ik zong altijd het mooiste lied Ach moederlief vergeet mij niet…

mijn handen hebben ver gegrepen medespelers coryfeeën aangereikt vastgeklampt aan boerenwagens spruiten van bevroren akkers geplukt nog lees ik al die namen in het dode vel maar spoedig zullen ze van mij vervreemden de geur van ’t veen en smeulend hout…

de liefde keerde in zichzelf als een verscholen vogel verwaaide met de wind over het drassig veen en flarden wolken dreven als de warmte van jouw lach steeds verder af onthulden het geheim van een ontdooide bovenlaag op een bevroren bodem…

Waar is mijn dorp gebleven Mijn lief, verdwenen In stenen Waar ben je gebleven Met je kanalen, heide en venen In de vooruitgang voorgoed verdwenen Of ben ik niet jou maar jij mij verloren Stilstaand uit het zicht verdwenen Achterblijvend in het verleden In stilstand alles verloren…

Vandaag heb ik veel naar mezelf gekeken, Dat moest ik doen van Jean-Pierre van de Ven Omdat ik op ‘Blue Monday’ depri ben. Persoonlijk is mij daar niks van gebleken. ‘Blue Monday’ draai ik nu van good old Fats, Jean-Pierre, nog wel bedankt voor je gezwets!…

in de luwte van het riet en kleine berken groeit mooi ijs in ondiep veen boven ons weifelt een waterige maan beneden een meer van verliezen waar de wind het ijs splijt tussen ons de afgrond de nacht komt op tijd…

Wild en woest en ledig Was het ruwe veen, Slechts de heide vlocht er Kransen overheen. Boog zich over d'oevers Van de bruine plas En verborg de diepte Van het zwart moeras. Zie, daar nad'ren mannen Met een ijz'ren wil. Aan de zoom dier poelen Staan zij peinzend stil.…

Dat eindeloze dolen over velden van ooit langs doelloze schijnsporen geruchten waaien voorbij hij laat ze begaan met de wind ruimt hij huiswaarts stilaan wenkt de stal volle vachten drijven over de drenkplaats met een laatste rust spiegelt het geblaat in venwater z'n stok tikt ze thuis de hond likt kracht voor een lange nacht…