Alle inzendingen over verdriet / troost

Troost voelt als een omhelzing. Troost is een warme deken om jouw eenzame schouders heen. Troost komt dan als er een gat valt, een verdriet. Troost is ook een gevoel van herkenning: je bent samen er door heengegaan. Troost komt wanneer je open staat voor warmte. Troost is een feest van begrip.…

troost is het mededogen waarmee jij kijkt naar mijn diep verdriet troost is het zachte wonderlijke licht dat in het broek schijnt voorbij een rij populieren troost is mijn onlangs overleden zus die op een zwaar moment ineens achter me staat en haar handen op mijn schouders legt troost is de wind die op een milde winteravond…

waar jouw fijnste lach nooit meer zal stralen wij die zachte stem bewaren in het hart jouw gegeven liefde ons dierbaar was hoopvolle ogen die kleurden de nacht zoekt ons verdriet troost in het dromen waarin de eeuwigheid jou omhelst vragen wij engelen neem haar hand laat zij ook morgen leven in ons hart…

hoe kan ik je nee ik kan het niet niemand kan het met die gedoodverfde woorden die menen weg te kunnen slijpen jouw intens verdriet troost rijdt op het oude paard van tijd ze komt stapvoets voorzichtig soms een stukje in galop zo verwerk je verdriet tijd en oude paarden kun je moeilijk dwingen om snel te komen het is jouw tijd van…

van klein tot groot jonger nog of ouder al groeien moeders ons van wees voorzichtig tot welkom thuis kussen moeders ons waar groot geluk ons lachen laat omhelzen moeder ons bij wat ons huilen doet het klein en groot verdriet troosten moeders ons bij het doen of laten met standjes en lieve woordjes corrigeren moeders ons hoe…

In de verte zie ik je staan Vol verdriet Tranen rollen geruisloos Op de koude aarde In stilte kom ik naar je toe Je rug is gebogen De onmacht lees ik in je ogen Zacht omarm ik je In de verte staan we samen Het verdriet is nu van ons Tranen smelten in elkaar Op onze koude wangen In elkaar zijn we veilig We zwijgen in een kus Zachtjes…

Zwemmend in de pijn van mijn verdriet Het maakt niets uit waar je bent Want er is toch niemand die je ziet Die pijn zit zo diep van binnen Eten heel mij troost mij laat het genot mij troosten Opdat het voor heel even van mijn verdriet mag winnen…

God kent onze pijn en verdriet Hij weet wat wij voelen en denken Hij wil ook u zijn troost schenken God, de Trooster, Hij vergeet u niet. Troost hebben we nodig bij verdriet Het kan ons heel veel steun geven Dat mensen getuigen van meeleven En bidden dat God zijn troost biedt.…

Pijn verdriet Een rotgevoel Zijn of niet Maar met een doel Is de Schepper dat is de vraag Ja, hij troost ook vandaag…

Haar gezicht regent huilt verdriet door de dagen zoekt troost in de nacht…

zal iemand je troosten in de wiegende bek van de dood als de nieuwe dag niet tegen het raam kloppen zal alle verdriet in de ziel gekropen is als woorden stokken in je keel zal iemand je troosten in de wiegende bek van de dood…

Je tranen, rode ogen zoveel verdriet.…

Je tranen, rode ogen zoveel verdriet.…

Troosten Mag ik je troosten, als je verdriet hebt in een tijd van onzekerheid. Mag ik je troosten met woorden en liefde. Mag ik je troosten, ook al is het op afstand zo ver van elkaar vandaan. Je moet weten: 'elke dag, denk ik aan jou lieve vriendin.' Kon ik maar even bij je zijn om je te omhelzen en met je te praten.…

Kleine kinderen, kleine zorgen je troost ze waar je troosten kan neemt ze op je schoot en kust ze kleine tegenslagen leren ze van Grote kinderen, grote zorgen hun verdriet is mijn verdriet als moeder wil je toch het beste maar oplossen kun je het niet Want grote kinderen of kleine hun tegenslagen treffen ook jou berusting en verdriet gaan…

aan hen die zich kwellen met vragen en medelijden ook het kaf, het gras en de mooiste bloem zullen niet eeuwig zijn maar schoonheid keert telkens terug laten we dat voorop stellen een hand, een troost, een eerste herinnering zal u verblijden beseft u nu uw eigen schoonheid en uw pijn dan heeft u straks het grote verdriet achter de…

terwijl jij lachte en mijn hart danste wisten we al dat het een vergissing was…

Ik zoek woorden Woorden die kunnen troosten En kunnen los maken, van jou Niemand kent ze Maar ook niemand weet, hoeveel ik van je hou laten gaan, zijn die woorden het misschien Maar dat zijn nu juist de gene, die ik niet wil zien Voel me verlaten, omdat jij me verliet Zoek in woorden, kom om in verdriet Help me, ik schreeuw het uit…

nergens plek voor verdriet, nergens is er troost, nergens kan ik mijn verdriet uiten, waarom moet ik dit nu voelen, waarom ben je nu bij me weg, waarom naar die ander, waarom niet naar mij, ik voel verdriet veel verdriet, eenzaam zit ik op een bankje, eenzaam loop ik over de straat, langzaam voel ik de regen naar beneden komen...…

waarom liet je me in de steek, je weet dat ik van je hou en je vertrouw en je niet zomaar laat gaan, op een dag was je zo maar opeens verdwenen, ik kon je nergens vinden, nergens had ik plek, nergens kon ik m'n verdriet uiten, nergens troost, ik heb verdriet, verdriet om jou…

De tijd gaat door maar ik sta stil Ik heb pijn, verdriet weet niet wat ik wil Troost kan ik niet aan alleen wil ik niet staan En toch duw ik iedereen weg…

na vandaag in zoet verdriet naar verlangen op zoek en de dag verschiet in geuren gevoel kleuren alsof ik jou herken in armen die me troosten me liefhebben herinneren aan wie ik ben in zoet verdriet op zoek naar ach lief naar wat niet…

is gebleken als het verdriet door mij niet wordt herkend en mijn troost te lang op zich laat wachten dan wordt verdriet te zwaar en ongekend en verzwelg je in veel te lange nachten…

ik proef aan je tranen om wie je huilt ik zie aan je ogen waarom lees van mijn lippen troostende woorden het was al zo vaak andersom ik voel aan je hart om wie je weent ik merk aan je zuchten waardoor rust op mijn schouders maar even uit jij leende ze mij ook daarvoor…

woorden hard als staal verbrijzelden haar liefde splinters in haar hart beelden zwart en wit verdoezelden haar leven maakten haar verward streling zacht als wol begrijpende gebaren geven haar nu rust stemmen als fluweel verhelderende woorden tranen weg gekust…

Soms is een snauw genoeg Genoeg om me dat ene zetje te geven Soms is het iemand die net teveel vroeg En ik denk; laat me maar even Ik zoek troost en vind die niet De tranen die ik lopen liet Het is alleen mijn kat die het ziet En mij met een kopje zijn troost aanbiedt…

zo zacht maar o, zo bedroefd Het zilte vocht biggelt over mijn warme wangen zonder dat het mijn leed bedaart, verzacht of verlicht Woordenloos staar ik naar de spiegeling in een plas water Ik herken mezelf niet meer terug Ik huil tot het vocht mijn hart overstroomt, maar nee De smart kleeft blijvend aan mijn ziel Ik hoop op troost…

regent in mijn hart terwijl de zon vrolijk oogt heb ik wel genoeg tegen je gezegd hoeveel ik van je hou, en hoe mooi je bent wanneer de ochtend zich uitrekt en jou zachtjes aanraakt door de lichte gordijnen het regent in mijn hart weet niet of er 'n paraplu bestand is tegen deze enorme bui ga met een leeg gevoel verder tot ik me laat troosten…

Afscheid nemen tranen banen zich een weg naar het hart het verdriet heeft de neiging daar te blijven alsof het zich vastplakt de pleister op de wonde.…

Door godverlaten straten trekt de dood even verlaten door de koude herfstwind De wind huilt droevig diens grote nood hij schreit luider dan een droevig kind De dood werpt zijn schaduwen vooruit als spoken dempen ze het laatste licht Rillingen glijden over menig kille huid angst leeft op ’t oude afgeleefd gezicht De dood werpt blikken…