Alle inzendingen over verenpracht

Er klinkt plots in de tuin geluid, Luid, luider, en dan het luidst, Twee vogels gaan er wild tekeer, Ik ga naar buiten; "Is het nu uit?". Ze tjilpen, vechten alsmaar door, Een takje, daarom gaat de strijd, En dat tussen al die bomen, Maar mijn verzoek, krijgt geen gehoor. Na lang gefladder, en wild gefluit, Toont zich de winnaar fier,…

Twee zwanen drijven statig voort over het water in hun witte verenpracht!…

vuile zand Ze was wanhopig...., en wilde niet meer verder leven niet sterk meer, maar zielig, klein en zwak “Ze groeien wel weer aan, dat duurt maar even”, zei een oude raaf vanaf een dikke tak “Kop op meisje, het kost een beetje tijd, maar als je een paar weekjes wacht en niet toegeeft aan je depressiviteit, dan heb een nog veel mooiere verenpracht…

Zij krassen hun geluiden en fladderen hun zwarte verenpracht brengers van het kwaad en van ongeluk waar men ooit heilig in geloofde in donker zwart gedacht nog steeds kraaien zij hun kracht…

hebt je vleugels geschikt met wat over was van je verenpracht wist je klaar voor de lange reis al vele jaren voorbereid in afscheid ben je uitgewuifd vol gratie vloog je naar de zon keek nog een keer vluchtig om…

Maar wacht een wijle: haar hals zo sierlijk 'n lieflijke kop en dan die verenpracht Een zwaan... tot in haar vleugels een bruid om weg te geven In het kort: een leven als in een sprookje.…

ik sterf aan mijn huid waar jij nog flirt met bloesem mijn ogen dimmen telkens meer, de glans van binnen lijkt te tanen jij daarentegen verbeeldt een eeuwig wuivende verenpracht, in dit moment dat jij met mij deelt buig ik verder terwijl jij lacht…

Met een smett'loos witte verenpracht. Plots scheen hij zich te bedenken om wat aandacht aan zichzelf te schenken. Ging met zijn snavel flink te keer. Verloor daarbij een witte veer. Door het geklater, vormden zich kringen om hem heen in 't water. Nadat de poetsbeurt was volbracht, zwom hij weer verder door de gracht.…

Baby boomer,ontspring de dans van een rituele dood ontsnap aan grauwe lauwerkrans en wees redder in de nood verdruk alle grijze duiven tot vervlogen verenpracht om elkaar mee uit te wuiven, waaiers in de zwarte nacht deel het lot van kinderlozen uit onze rijke schare wij zijn vruchteloos gekozen, bejaarden in fanfare.…

Tussen keuze uit twee kwaden verliezen wij de verenpracht chemo om ons op te laden voor onze allerlaatste nacht bleekjes in het bed gelegen dat slechts van pijnbestrijding spreekt maakt de afscheidskus verlegen alsof de dood de liefde wreekt bij ons vertrek schrijf ik een kaart aan allen die ons dierbaar zijn in kleuren van de pauwenstaart…

De lucht glijdt de avond met behulp van draaiende aarde in een vredige nacht Titel verdedigt geenszins de waarde van dit meesterwerk 't Veertje drijft in de plas Tevreden schijnt de maan wolkennacht met in schijnsel de schaduw van schitterende verenpracht Pelikaan op de voorgrond alleen kijkend naar de schilder Ziet kracht van zijn…

biologisch voer maakt kippen niet gezonder wel wat slanker en alerter in hun afweer goed voor infecties slecht voor andere aandoeningen als diabetes en allergieën hoe moet dat nu verder als zelfs met een omweg gemeten via kakelvee met verenpracht geen bewijs wordt ingebracht dat wij biologisch beter eten trouwens ook knap schizo was…

Zuiver blinkend stil is de verenpracht. Sneeuwbomen vormen met grimmige takken lange witte lanenbogen. Gekleurde sneeuwdropparels hangen te glinsteren aan ijspegels, schitterend in ondergaande oranje zon. 't Is de winter die aan zijn reis begon!…

vogels toen… in de herfst vliegensvlug waren ze weg voor ik er erg in had kennen ze mijn missen weten ze wel dat ik in de lentenacht naar ze op de uitkijk zal staan… zien ze mijn vreugdetraan wanneer ik hun vleugels hoor de zachte slagen ruisend door het morgenblauw… mijn verlangen zo groot reikt naar het leven naar de kleine verenpracht…

de deemster schrijft het verhaal rust legt zich op een vervlogen dag tijd waarin alles voorhanden was maar ook niets het hart zocht naar iets… naar het befaamde lied toewijding van een verenpracht ik hoorde enkel een kraai ze scherpte wat in haar nest: “Blijf jij maar ver van mij vandaan” straks komt de nacht zullen de bomen zwijgen…

Hoe zacht moet het donzen kussen zijn van de vacht van moeder gans als haar jongen zich laten troosten onder de blanke verenpracht? Hoor, ganzen trekken over in de nacht. Ze hebben weet van de winter en haten de vrieskou met enkel wakken als gaten leefgenot in hun uitgestrekte machts- gebied.…

transformatie van vlucht in landing kranige confrontatie met de branding vastberaden de vleugels ver uitgeslagen geselende storm en soms de wind die jou wil dragen onder die vluchtige, vermakelijke veren woon jij die het springen niet kon leren geen gefladder, springen en weer opstaan vloog je alsof je niet anders had gedaan onder die veelkleurige verenpracht…

Och was ik maar een lijstertje een lijster op een takkie Ik zou zo nu en dan wat fluiten en deed links en rechts een kakkie Och had ik maar haar vleugeltjes zo kon ik kiezen welke twijg of tak ik nemen zou om de werkelijkheid te beschouwen op mijn gemak Och had ik maar haar verenpracht dan liet ik hier en daar een donsje vallen op iemands…

Zonder grenzen en zonder regels een leven zo hoog daar in de lucht Jij mooi en uniek exemplaar een ongrijpbare lust voor het oog Verbazingwekkend alles betoverend toen je plotseling voorbij me vloog Je rustte toen even in mijn takken en vond beschutting voor de nacht Ik voelde je warmte, deelde je dromen koesterde je stralende verenpracht…

Neem me mee in je armen tot waar de maan de zon welterusten kuste Laat me even vliegen naar waar de sterren dromen aan de donkere hemel Wieg me op de vleugels van de nachtelijke paradijsvogel met donzige zachte verenpracht Laat me neerkijken op hen waar ik zoveel van houd Maar laat me ook even bij haar zijn die ik zo mis Heel even haar…

Op weg door het park naar de andere rand, waar het riet ruist, deze overkant lonkt pronken ze ook nu met hun verenpracht, stijgen en dalen ze met wiekende kracht. Het weidse land oogt daar een altaar zowaar 't voelt niet raar dat passerend monden openvallen.…

Een paradijsvogel met zijn verenpracht, vliegt omhoog in de lucht. Samen met zijn vogelvrienden, verspreidt hij het gerucht. Tussen de varens dartelen eekhoorns, ze zoeken naar hun ontbijt. Deva’s dansen hand in hand, en gaan op in zaligheid Het gouden ochtendlicht daalt nu, op hun zijden vleugels neer.…

Ik denk dat ik geen vis wil zijn; ik vind ze bloot en glad en kil, Ik wil een vacht; een verenpracht, geen harde schelp of kikkerdril, Een roofdier, sterk en snel en mooi (wel vegetarisch, dus geen prooi) Een olifant, gracieus kolos, trompetterbaas van 't grootste bos, Een paradijsvogel wellicht; adembenemend aan het pronken met haar kleurig…

straten van venijn beoordeel me maar en laat me bloeden in de strijd het belet me niet om te zeggen wat ik voel omdat jij de appel in het paradijs niet mocht vinden eet nu uit de ruif van dezelfde geniale god en duvel dronken van levenslust zet ik mijn spiegels op gooi mijn haren los zo trots als pauw en schaam me niet voor mijn verenpracht…