Alle inzendingen over vergeetachtig

Vergeetachtigheid Gelezen boek is weer nieuw Steeds weer genieten…

Ik heb weer eens zo naar gedroomd vannacht Ik droomde van een klein, gezellig land Maar daar was iets ellendigs aan de hand Een virus trof dat land met brute kracht Premier ten tijde van die pandemie: Een man met selectieve amnesie…

Waarom moet hij in dit buitengebied broodmagere vogels voeren met resten van oude verhalen? Waarom vertrekken kleurige circuskaravanen zodra zij binnentrekken en bijval oogsten? Waarom loopt de stad leeg en wonen de vergeten vrienden in lege televisiekasten zonder geheugen? Geen antwoord en geen vragen meer het buitengebied sluit…

Haar heb je vast weleens gezien, ze woont in mijn straat daar achter de woningbouw waar die man, hoe heet hij alweer die altijd zo loopt Weet niet wie Jawel, zo met zijn ziel onder zijn arm hij woont nu bij die lange man eh..hoe heet hij alweer, die magere man, die ook altijd loopt bij diè man is hij ingetrokken. In dat lege huis…

Een kaasboertje uit Arnemuiden Kon zelf vaak het plaatsje niet duiden Hij wist het niet meer En zei keer op keer Ben ik dan niet thuis in het zuiden…

Door vergeetachtigheid raak ik al maar meer kwijt. Nu ben ik mijn man weer verloren.…

Vergeetachtig als we zijn geworden. Vergeetachtig als we zijn.…

knoop in haar zakdoek  waarom was dat ook alweer nu knoop in haar maag…

Mozaiek van veel momenten die de tijd gezichten belooft en ontmoetingen met de liefde die geen vergeetachtigheid wenst als het afscheid en de beroering elkaar niets meer vragen en lippen weer van steen lijken.…

Samen vergeetachtig... Samen...…

Kamala Harris moet het nu gaan doen (Mits ze de steun krijgt van de Democraten) Want Biden heeft alsnog de race verlaten Hij mag straks met een welverdiend pensioen Terecht: stokoud, vergeetachtig en moe Dan heb je weinig meer te biden, joe!…

de vader vergeet zelfs zijn vergeetachtigheid ogen vol leegte de moeder kijkt weg en blikt vol liefde terug het is de leeftijd tranen vloeien voort het verleden opgepoetst vergeten toekomst…

Er zijn soms van die dagen dat mijn brein maar half werkt ik download gegevens maar vergeet ze op te slaan Recente data zijn verdwenen vraag me niet waarheen vermoedelijk ben ik met een virus besmet Dan leeg ik mijn geheugen zet de juiste bestanden terug en merk tot mijn genoegen dat ik nog niet defect ben…

wie fluistert de dichter weer troostende woorden in als zinnen voortdurend beslaan wie houdt het net vast onder de woorddanser wanneer het ritme weer weg is wie reist mee in het oude hoofd waar de chaos steeds meer toeslaat woorden almaar dunner worden tot de zin ontbreekt…

De krant meldt: "Maxima blijft katholiek", Nooit echter: "Beatrix blijft eigenmachtig" Of: "Juliana blijft erg vergeetachtig" Of: "Claus blijft altijd nog een beetje ziek". Dat mensen heel gewoon hetzelfde blijven Hoef je als journalist toch niet te schrijven.…

't Is dat het niet belangrijk genoeg is om te blijven onthouden, dus wie ben ik dan, om je op je vergeetachtigheid te wijzen?!…

Het waren onbenulligheidjes wat niemendalletjes Bernardientjes Zomaar uit het niets Ze hadden zelfs geen betrekking Op iets vergeetachtigs Of een slecht geheugen over een royaal gelogen iets Ze waren gewoonweg even weg waren er niet meer Pardon meneer wat niemendalletjes En Juliaantje die ging wandelen zonder hoed zij schonk hem…

Ik heb een zwak voor haar die haar hart verloor aan mijn debiele ziel vergeetachtig lief en knuffelbaar ruw en hard maar niet zo taai. Zij wilde het niet weten en verschool haar hart in mij.…

Je wilt het proberen maar je hersens protesteren vergeetachtig ben je op zoek naar iets maar naar wat, het zegt je niets soms ben je agressief en dan weer heel erg lief je bent weer terug in je jeugd volgens mij geeft dat het meeste vreugd je dochter of je zoon voor jou is het een ander persoon en dat doet zeer herkennen doe je niemand meer…

het kind weet niet wat de hel is alleen dat zij die veroorzaakt heeft mama bestuurt de aarde dàt is wat het zeker weet de bittere stem van moeder de kilte van het winterlicht het venster op de wereld in de slapeloze nacht wit van vergeetachtigheid zwevend tussen hemel en aarde zingt het plots geen liedjes meer de hel is opgeheven…

De wind blaast in je oren Rare woorden, mooie kleuren Je fietswiel meld je piepend Dat het koud is in de schuur Het diep heeft diepe rimpels Elke boot weer een verhaal Een vergeetachtige kapitein Kabbelt rustig voort Het konijn springt uit een hoed De aap komt uit een mouw Brood uit je hersens De eenden jamontbijt…

Dan ophouden met weten zonder vergeetachtig te zijn. Zitten op een bankje in de zon. Eenvoudigweg aanwezig zijn. Niet meer dan dat, niet minder. Worden, zoals ons leven ooit begon.…

3 dagen lang zweefde ik in de verte in mijn diep geraakte spiegelbeeld door donder en bliksem te zwaar verdeeld 3 dagen lang was ik zwaar de klos viel dieper en dieper in het donkere immens grote bos te vaak ging ik zo los viel samen met de dieren in een vergeetachtig bestaan de aarde draaide wel door maar nooit,nooit gaf iemand gehoor…

Goed, je wordt wat vergeetachtig maar da's toch niet erg want: wat zei je ook alweer, ik weet het niet meer, hoe bedoel je, dementeer?…

Het is vrijdag vandaag is het vrijdag Misschien ook wel zondag Mij maakt het niet uit het had net zo goed donderdag kunnen zijn Je sterft toch wel ooit dan denk je ook niet aan dagen hooguit aan jaren of goede herinneringen slechte kan ook Maar nu is het vrijdag 2 Mei en maandag is maandag is feest in het land Behalve voor hen, zij moeten…

ze kent nog de namen van bloemen herinnert zich veel van de glans van de dag van toen maar op het vuur staan de eieren te ontploffen is de rijst vaak zwart geblakerd in de pan het doet haar pijn de momenten van pas nog kwijt te raken een stille traan als ze zich weer eens vergist of vergeet dan kan zelfs de wind niet meer…

moet tegenwoordig twee keer kijken soms met vroeger vergelijken of het niet dan wel de waarheid is speelt werkelijkheid weer dubbelspel duik dieper in de zaken en laat me niet met oppervlakkigheid vermaken maar om tot het juiste te geraken moet ik in mijn herinneringen graven een caleidoscoop van mooie platen waarvan het verband…

Het leven duurt langer dan de eeuwigheid van gisteren nooit gedacht dat vandaag herhalingen mooier vormen gevoelens van andere hangen in het duister van de nacht wat wordt betwist tijdens het wandelen zonder te bekoren. Elke vreemdeling ziet mijn persoon als hun vertrouweling lachend als blijk van herkenning volgt vandaag als gisteren de…

Door woorden verpakt in onmacht met strijd tegen je onwetendheid gevolgd door de stilte in het donker van jaren zichtbaar te zijn in de tijd. Nu de dagen jouw voorbij gaan in een huis zonder fundament typeert jouw gezicht in onrust waar in jezelf niet meer herkent. Begin van de dag als zonnestraal zoals een hemelpoort opent…

Ik draag je mee in mijn knoopsgat: bloemenpracht, bloemenmacht op mijn verraderlijk, mijn vergeetachtig hart.…