Alle inzendingen over verjaagd

sterke noordzeewind - hij geeft de verjaagde meeuw terug aan het strand…

(elfje) sterretjes ze twinkelen verlichten onze nacht somberheid wordt verjaagd en weggelacht…

Onversaagd Werd vroeger de vijand verjaagd. Toen men nog met hart en ziel voor het vaderland viel, Niets was teveel gevraagd. Laatst heb ik me misdragen Door een plank te verzagen.…

Een ieder wil de haas in zijne strikken jagen Maar ik werd overal verjaagd en niet begeerd. ------------------------------- uit: Emblemata Amatoria…

ik heb een vlinder verjaagd op klaarlichte dag vandaag ze dartelde rond mijn hart hoog bovenin mijn maag maar het mag niet kan niet zo zijn mijn eigen vlinder is nog lang niet uitgeboeid een groeibriljant die nog steeds groeit we verkennen nog immer de bloem die ons samen bloeit ik heb een vlinder verjaagd vandaag ze probeerde me…

Hij werd verjaagd van zijn bureau en boeken. Die daad, zo onrechtvaardig en verkeerd, Kwam niet door aanleg, die was zéér geleerd.…

De W.H.O. verzocht ons hulp te bieden Aan minderjarigen, ernstig gewond En bruut verjaagd van hun geboortegrond Ter plekke kan dat immers niet geschieden De tweede kamer houdt dit echter tegen Want nareizigers komen ongelegen…

Vrijheid gehuld in leegte zwaar hoofd in ronddolende gedachten die naar een huis smachten Haar huis geen thuis Waar leegte niet wordt verjaagd vult het verleden de kleine kamer glijdt ze achteruit in een toekomst Altijd haar heden…

Een klerenmot uit Lutjegast Komt regelmatig uit de kast Toch gaat er bij zijn coming out Herhaaldelijk iets grondig fout ‘Ik word’, zegt hij, ‘haast alle dagen Verjaagd, bespoten of geslagen Het is toch eigenlijk te zot Als ze me zien heb ik al mot’…

de duif van vrede vliegt met verschroeide vleugels over de aarde moe is zij verjaagd door het vuur van dodelijke haat deze nacht zal een Kind zijn missie hernieuwen door geboorte van Liefde de roos en de lelie zullen verenigd bloeien in een nederige stal…

een hand blijft hangen in de leegte nu het verleden spreekt en antwoord vraagt een licht gebaar dat tranen draagt door het land van mijn verlangen waaruit de vlinders zijn verjaagd terwijl de pijn die kruipt waar hij niet gaan kan de stilte van de stem die zolang zweeg verbreekt…

ik zwierf rond met een pleister op mijn mond tegen het schreeuwen omdat ik niet vond wat de meeuwen mij met hun vluchten wezen zag ze landen en uitdagend kijken zij wilden niet wijken heb tegels verlegd stenen gekanteld maar hen niet verjaagd want het land is hun dis in het gaan over lijken die link had ik tot heden gemist…

Nachtelijke stilte valt over de oude lege villa hij denkt aan vroeger toen hij nog jong was - aan de kindergeluiden aan kamers vol geluk aan de grote familie die in 1944 verdween in een nacht als deze - aan krakende balken van zijn skelet die de kopers verjaagden vooral denkt hij aan de sloopkogel morgen…

daalt over ons neer ....als motregen door wind in wolken grijs voortbewogen Soms overheerst het diepste blauw aan de herfsthemel gekrijt grijs verjaagd We worden meermaals geplaagd door regenvlagen stoten van wind 'Mijn kind, de druiven zijn die dagen: voor opa zuur'.…

een hand blijft hangen in de leegte nu het verleden antwoord vraagt en spreekt een licht gebaar dat tranen draagt door het land van mijn verlangen waaruit de vlinders zijn verjaagd terwijl de pijn die kruipt waar hij niet gaan kan de stilte van de stem die zolang zweeg verbreekt…

stromen spinsels vernevelen in witte wieven druppen langs lentetakken naar de grond in de schoot van een smachtende aarde die verdroogt in de schrale noord ooster weer hebben mijn handen de kou niet verjaagd die de bloesem met weken vertraagt zie hoe het leven in knoppen verwelkt zonder dat het ooit vruchten draagt…

het bewegen is zo breekbaar als de aarde rommelt en vlinders uit hun cocon verjaagd worden , het refrein wacht op een snelle doorgang in broze gesteente geld met afdrukken van het isobaar warmt de leegte met afschriften van het leed, betrokkenheid heelt niet maar is de slang des duivels stedenverheerlijking en gesmolten dorpskernen…

Na de genocide een volkerenmoord van één tot 1,5 miljoen op de Armeense Christenen zijn zij over de hele wereld verjaagd uiteengeslagen Wie zal dit volk en haar lijden begraven?…

Te zoete limonade drinkt ze terwijl haar ogen donkerder worden en ouder Ze drinkt nog steeds ranja met een rietje in het huis waar het altijd veilig is geweest Maar het kind in haar verjaagd De kamers leeg De geur van het kind verdwenen De sporen van de kindervoetjes weg Langzaam komt er weer leven in de kamers Maar het is niet veilig…

wij boomden over de liefde stonden terloops stil bij het zijn lichaam, sociale context, ziel een vlaag existentiële angst verjaagd met strelen en kussen een moment om te vergeten daarna waren wij nog meer aan elkaar vertrouwd met de koude sterren in het haar hoorden de lege trein naar waar onze monden smaakten naar meer en namen waar van…

moeder geworden kort geknipt en kaal geschoren geniet lucht in groene wei teken steken in donzig kale vacht mekkerend schurken verjaagd jeuk ontspant zo kaal en zuigend herkent het lam zijn kale moe maar net zo kaal geschoren had ik mijn moeder nooit herkend dus is een lam intelligent…

klein en dartel geel met wit heel lief vogeltje met veel pit vrolijk zing je keer op keer uit volle borst het hoogste lied zoveel vreugde geef je mij verjaagd verdriet en maakt me blij hoe klein je ook bent ik wil je bedanken voor wat je mij schenkt met jouw mooie klanken die dan galmen hier in huis door jouw is dit nu echt mijn thuis…

waren het zijn woorden die haar hebben verjaagd vraagt hij zich eenzaam af in de kilte van zijn huis waart zij niet meer rond beslaat de afwas in bergen de halve keuken, de andere helft bedolven onder radeloosheid van een man niets meer gewoon zijn oude lot opnieuw beschoor met de kracht van een oude beer voor deze heer geen eer meer…

Naast het zweet- woelende bed stonden de spoken van verjaagde beelden bestreden met tabletten weggevaren met de drank der verdoofde vergetelheid.…

Zo had ge eerst voor vlerken, vlaai en kerk Uw wonderdokters van het UWV -Dit is geen grap, u bent geselecteerd U kunt 3K voltijds weer aan het werk Maar dat ge nu de Gristus uit u mest Voor wild dat gene ene God behaagt Nu asielanten terminaal verjaagd Zo dik van dijken worden uitgezet Awel, ik maak mij zorgen over morgen Dat gij als Mengele…

Omdat ik geen tijd heb is ongewassen in badjas de dag verdoen het fijnst Mezelf zijn, thuis in mijn stadsbunker - voor het venster dat spiegelt aan de buitenkant Als je daarlangs vliegt zie je mussen van het voer verjaagd worden door eenden die daarna vluchten voor het meeuwenleger dat vier maal zijn snavels heeft gehard in het maagzuur…

Verjaagd en verkracht. Wachtend op een ander oordeel. In de vervluchtende tijd. Als een zaadje in de grond. Beroofd van het eigen ik.…

De ochtend ontwaakt door nevelig licht ben ik aangeraakt mijn blik is gericht op het wolkenland waarachter ik mijn schepen verbrand kleine deeltjes as,door de wind verjaagd, stukjes verleden verdwijnen vertraagd, tot zwarte stipjes... aan de horizon als in een film die langzaam vervaagd nu ik zie ze nog staan maar kom ze denk ik nooit meer…

De boze man onder je bed is verjaagd Er kan je niets meer gebeuren Nooit meer in je leven treuren Niet meer door angsten geplaagd Het boze wordt altijd door het goede verteerd Je ogen fluisteren je heldere werkelijkheid Het aloude verhaal gevormd door kindeerlijkheid Door beschermengelen zorgvuldig beheerd Kon ik maar terug naar mijn eigen…

Een lichtvleugelig vliegje landt op je perfecte borst verjaagd door jouw lome handen. Bevende handen vertellen woordeloze verhalen, te angstig, te onzeker, te verlegen: Liefje, Liefje, maak me los!…