Alle inzendingen over vermalen

Wetenschapper die de Tijd in formules splijt, Dichter die de tijd In woorden vangt, Zo is dit brein vermalen In de tijd, van zelf en ik En eigen voorgoed ontdaan Van nu aan, voor altijd, En staan we op tegen pesters Tot in alle eeuwigheid Tot in alle uithoeken van Dit land wordt gehoord: Pesters hebben NOOIT Het laatste woord…

Krakend Maalwerk Door vakmanschap Gesmeed en al Dat niet alleen Deez' korrels maar Ook mijn leven Vermalen zal…

Idealen worden vermalen en tot gruis gemaakt, om vervolgens te verstuiven en nieuwe mensen aan-te-raken.…

Getrokken door het spoor van de tijd, vermalen in de maalstroom van het leven, kijk ik achter mij en ben verbaasd over de velen met mij.…

Mijn schoonzusje wonend in Dalem zei tegen haar man ik vermaal em met kerstmis een eik je zet mij te kijk ik wilde een kerstboom, dus haal em…

wij zijn een zandloper: het zand stroomt er van jou naar mij en omgekeerd altijd maar door vermalend de tijd die voor ons wind is en het kaf wegblaast zo stroomt het zand van mij naar jou en omgekeerd altijd maar door…

dat mensen je vermalen... hij die 't betreft, die weet het wel Let niet zo op een ander; bekijk je zelf eens goed, Ik ben nu "vuilverbrander" zo ben ik opgevoed…

ze smijt woorden in bomen waar grijpgrage takken ze vermalen in een monsterlijk ballet schraapt glanzend marmer graaft groeven diep tot het nagelbed duisternis in de zon moet onder…

Dan hoeft een dier niet, voor het wordt vermalen, Zijn hele leven door een hel te gaan. Men kan, om carnivoren te onttronen, De video van de onthoofding tonen.…

Doffe woorden verlies ik aan de stenen ogen die niet kijken maar vermalen wat ik wil antwoorden in het moment dat naar stof en minachting smaakt en me achterlaat met gedachten die langzaam versplinteren maar geen geluid durven te maken.…

De stakkers die ermee te maken krijgen Vermalen in de molens van de wet. Zij zijn - en daarom maak ik mij zo kwaad - Een ordinaire melkkoe voor de staat.…

op de bodem van de lege fles ligt bezonken droesem ik proef de bitterheid van al wat neersloeg in het oude jaar knarsend vermaal ik kristallen van wanhoop oorlog en verdriet ik keer mij om naar een fles met etiket 2014 .…

Kaas zo romig als de zomerwind Ik wil het op mijn bord En het ligt er dan maar kort Omdat ik het zo lekker vind Kaas zo zout als de dode zee Ik neem het in mijn slokdarm mee Ik eet kaas heel vaak Ik vermaal het met mijn kaak…

vergeten aangespoeld in verte dor land vage schim tastbaar voor enkeling onrustig in schemering loze winden dwalen vermorzeld door vermalen opstaan verdrukking gesterkt gericht op victorie overwin!…

in dit leven gemangeld & vermalen vermorzeld & verminkt maar nooit stuk gegaan niet verslagen, of bij de pakken neer nee, keer op keer weer opgestaan opgewekt met liefde & levenslust m'n zus, zij rust…

Ik breng mijn laatste dagen naar jou en als de tijd ze heeft vermalen. Zijn woorden die ik nog zeggen wou de tol die ik moet betalen.…

Tot voicemeel wordt de rijke oogst vermalen. Het notenbrood ervan brengt muzikale geluiden bij de maaltijd ten gehore. - Sonoor, doordat ze, - van gezang bezeten - het met een stemvork van een klankbord eten.…

Herinneringen (grijs maar goud) vermalen wat vandaag gebeurt. Mijn god, ben ik al echt zo oud? Maar kom toch, jongen, niet getreurd om dinkytoy en meisjesvlecht. Drink bier, wees braaf en –ja, hoor- flirt. Maar iets is in mijn hart gelegd, waartegen ik weemoedig vecht.…

Hij weet: er komt een dag dat ik hem eigenhandig vel en hij vermalen wordt tot pulp. Ik schep papier, hem geef ik alle eer: Plantin-Moretus drukt ons beider leven af.…

haar als het zilver dat in kerstbomen hangt engelentranen draden vol levensgetuigenis een stem die alleen weerklonk om te verhalen over hoe goed en wel toen en af en toe ook nu onder de mensen hij is er niet langer bij om te vertellen hoe graag hij zijn vlees zelf had gesneden gekauwd, vermalen door de tijd maar nog steeds in gedachten…

Als een schaduw gleed het leven langs ons heen, alles vermalend tot herinnering, waarover de levensnevels nog hingen; een warme aangename deken. Zo er nog daglicht was, bleef de idylle, alsof het zich in dag en plaats vergist had.…

het bed is een polderland molens draaien op volle toeren lakens worden vermalen en te bleken gelegd sloten vallen droog en lopen over het matras het zakt in op een, soms twee plaatsen ik trek mijn laarzen aan de molens zijn gestopt en de regen blijft komen maar ik kijk omhoog en baad in weelde…

alles van waarde draag ik met me mee ik leer het onthechten ik oefen om het licht op tijd uit te doen in een onbekende ruimte op een ongekend uur niet langer vermalen in de machinaties van een bovenaards medisch mirakel in een Lourdesgrot of in de aardse wonderen van de techniek mijn waarheid is draaglijk als…

Voor Els de Bruin Gedachten stromen Onophoudelijk elke dag 't Kost moeite soms Om ze in te tomen Toch is dat wat ik vermag Hoge pieken, diepe dalen Worden door jou en mij Op werkelijke waarde geschat Om te voorkomen dat ze me vermalen En samen lukt het om de echte Waarde ervan te bepalen zo dat ik - Goddank - verder leven mag…

Men wilde haar niet kennen zoals zij was, want dat zou hen verpletterd hebben, maar hun schaamte is nu dubbel zo groot en het lot zal hen inhalen en wreed vermalen, tot hun geest zich buigt en de brokstukken kust, tot zij in zichzelf Nehalennia leren uitbeelden, beminnen.…

Tegen een achtergrond van vermalen puin lig ik hier al maanden met pijn in mijn kruin. Men haalde mij neer, voor mij geen hoop, ik moest het veld ruimen voor sloop. Mijn vrienden aan de overkant zijn al lang vermalen, ik lig hier nog bibberend op mijn zij verschrikkelijk te balen.…

vermalen doelen, onuitwisbaar miskent en toch eenvoudigweg te herleiden naar de noemer van het bestaan beelden doen er niet meer toe het aangezicht is majestueus liefde bloedt niet in open wonden verder dan mijzelf kan ik niet gaan ik peil mijn eigen diepte strooi geen strooisels zonder doel maar raap graag het miskende nooit voor…

wie hier voorbij is dan zie al wat overblijft is ruis al wat overblijft is gruis vermalen tot een grijs tapijt je gooit het puntlood uit en zakt ermee tot in wat eens schacht vier was daar rommelt het niet langer speelt een showorkest ten dans de hapering lijkt permanent op hoogspanning gesteld dat dit blijft duren zou dat een soort van…

de stengels als navelstrengen verbonden mer de zomeraarde wiegen ruizend ritselend de rijpheid van de korrels in de korenaren de molen scheert met zacht gezang van wind en zachte glans op wieken het kaf der blonde koppen van het koren en voorproeft de instroom van de oogst met ronde slagen het gulle graan tot meel vermalen voedend de…

Ik vang ze, verslind ze vermaal ze tot een stroom van zand vluchtig zand, dwalend in de wind. In de ogen van een spelend kind schitteren wolken van licht, dromerig in het gras, dronken als een vlinder. Ik ken de taal van zwijgen het geluk in de boeken van vroeger en er is nog stof over, genoeg om over te schrijven.…