Netgedichten

netgedicht (nr. 18.520):

mijn opa

haar als het zilver
dat in kerstbomen hangt
engelentranen draden
vol levensgetuigenis

een stem die alleen
weerklonk om te verhalen
over hoe goed en wel
toen en af en toe ook
nu onder de mensen

hij is er niet langer
bij om te vertellen
hoe graag hij zijn vlees
zelf had gesneden
gekauwd, vermalen
door de tijd

maar nog steeds
in gedachten hier
bij ons, bij mij
opa, jij
en ik
nog eenmaal?