Alle inzendingen over vermoeiend

bezig zijn met in te vullen zorgen maken en dom lullen argwanend leven, dag en nacht zoveel tijd aan niets besteden valkuilen, gebroken treden wat vermoeiend al dat denken om te zien en aandacht schenken hoe men nu weer naar jou kijkt over je denkt en wat men ziet terwijl het toch zo simpel is stop ermee en doe het niet!…

Pijnlijk vermoeiend is het leven iedere dag. Pijn in rug en handen, de verstijvende Ledematen zonder kracht. Van rug naar Nek en de knokkels in de handen verstijft Reuma een leven van pijnlijke verbanden. Het lichaam scharniert minder soepel En pijn mergelt het leven uit het Verstijvende been.…

nogal vermoeiend om telkens weer te zoeken naar een nieuwe baan…

Je kon er eerst maar geen genoeg van krijgen Maar al dat voetbal gaat je langzaamaan Daar je zo overvoerd wordt tegenstaan Om van dat nabeschouwen nog te zwijgen Je leeft bij menig match dus net zo mee Als je zou doen bij Emmen-RBC…

Als je de koeien zou vermoeien zou het gras sneller groeien dan konden wij daar stoeien.…

Alles is liefde herinner dat elk moment ook wanneer dat vermoeiend en verwarrend lijkt…

Zó traag kruipt die slak zeker zeer vermoeiend, met het huis op de rug…

Zeven dagen heeft de week Voor elke dag een vrouw Behalve voor de zondag Want leugens zijn vermoeiend…

Je kunt, zonder je te vermoeien een rechte lijn niet verknoeien. Voor lijntrekkers daarom ideaal.…

Ga zitten, Zit zo lang Je lichaam het wil En laat je vermoeiende Gedachten verwaaien In de wind - Zit, en rust uit, Mijn kind…

Rust niet maar daag me uit, daag me uit op een morgen op een morgen zonder regen bij een regen zonder bui Laat je lendenen niet rusten niet de heupen die ik kuste niet de branden die ik bluste op je warme huid, -'t zag er zo onschuldig uit- Maar stoei me, stoei me en vermoei me, alsjeblieft, rust niet rust niet maar daag me…

Hij belde om afscheid te nemen Voor altijd Het is mooi geweest, Ik zal de winter niet halen Hij haalde de winter wel en ook het voorjaar Sterker, oh wonder De zomer ging voorbij en hij lag er nog niet onder (Op zich geen verrassing, hij gaat voor verassing) Hij belde gisteren weer (voor de zoveelste keer) Wat antwoord je dan? Jaja, tsja…

en als dan de man met de zeis staat en klopt, zacht indringend aan jouw deur, vermoei mij dan niet met je gezeur maak dan van de deugd een nood en ga doodgewoon dood…

Intens verlangen doe Ik ernaar een rivier Te zijn - niet Geremd door Allerlei vermoeiende Beslommeringen - En zijn gewoon zoals zij: Te kunnen komen Zonder het verlangen Te blijven - en te Kunnen gaan zonder heimwee…

Ach, wat zal ik mij vermoeien, dat gepieker lost niets op Wat kan mij het eigenlijk schelen; 'k heb niks te maken met die kattekop... Ze roddelt over iedereen Niemand blijft gespaard En ik maar piekeren over het waarom... Dat is zij toch niet waard...…

En wie zich niet met vondsten wil vermoeien, gebruikt de nieuwste leus: Zie je me boeien?…

Te vermoeiend. Toen wilde hij een wijze zijn. Te tegenstrijdig. Toen wilde hij toch minstens een ´minor poet´ worden. Te goed. Te slecht. En toen wilde hij de meest ongepubliceerde dichter van Nederland zijn. Gelukt.…

Hoeveel zo'n hittegolf ons toch ontnam: Je weet niet wat je met zulk on-weer aanmoet Veel nieuws dat steeds komkommeriger aandoet Wanneer het überhaupt al tot je kwam Niets inspireert nog en niets is nog boeiend Lamlendig zijn is dodelijk vermoeiend…

Mezelf een beetje niet helemaal die komiek of die zonderling van vroeger nog in korte broek op weg in de straattaal van mijn schaduw vermoei ik mijn nachten nabij de trotse pruimenboom geef ik mezelf een beetje leven in mijn wolvengehuil. *…

Veel zei hij niet zijn blik tuurde in eenzaamheid richting het raam Hij kwam niet meer buiten omdat alles troebel werd voor zijn ogen even vermoeiend werd het lopen Voetstappen dempen in het huis van kamerbreed tapijt achter een gesloten deur…

Zij houdt het voor gezien dit seizoen heeft geen zin meer om te bloeien als regen drup voor drup dag na dag haar telkens komt vermoeien blaadjes slap verbleekt de kleur blijft enkel nog haar geur in onfatsoen…

Dwarrelende pluisjes Die het nieuwe leven Verbeelden tegen de Achtergrond van het Ondergaande avondlicht, Zacht, licht, gewichtloos Leven dat overblijft na het Spannende rode van deze Vermoeiende voorjaarsdag Wiesbaden, 5 mei 2013.…

Vroeg kijkend naar de plaatjes heeft het nut een kleine jongen te vermoeien met oude verhalen. De volgende morgen bij het ontbijt waren wij Naomi en de hare allang en breed vergeten. - Toch baden wij voor het eten.…

Zwevend van verlangen opzoek naar jou schoonheid als in een droom liefde als in goud gegoten Het harde proberen het volhouden is zo vermoeiend overal waar ik kom zoek ik je Als de mist optrekt zie ik je dan? gevoelens die ik haat en koester vond ik je maar……

de bloem en het elastiekje de bloem en het elastiekje een causerie in acht afleveringen ik zal u er niet mee vermoeien maar weet zoals het nu gaat kan het niet langer en het is voortaan óf de bloem óf het elastiekje de bloem én het elastiekje dát is verleden tijd…

Daar de huizen, de bomen, altijd hetzelfde, vermoeiend. Aan de andere kant het park en kinderen die joelen. Op de stoep voor zijn deur altijd al een mens, oud, die toekijkt en niet lacht. Welke vraag blijft nog open? Ver, de horizon een oever zonder overkant; en haastig, een vleugelslag, wolken.…

zover is het gekomen dat verzonnen kilometers hem vermoeien als een niet onaangenaam soort zeer die na een gezonde nachtrust spoedig zullen verdwijnen…

't Is net zo mooi als onberekenbaar: Wat tussen twee geliefden op kan bloeien Kan evengoed gaan slijten en vermoeien Dan groeit en gaat een paar weer uit elkaar Helaas een feit dat verre van uniek is Behalve blijkbaar als een stel publiek is…

Vermoeiend, soms; overweldigend, vaak; pijnlijk, bij vlagen... doekjes voor het bloeden. Jij ook? Wij samen: speel met mij dan spelen wij samen en wordt het leven (weer) leuk.…

bloedrood gloeiend schoon en groeiend scherp en boeiend stralend bloeiend één nacht van storm haar lichaam knakt behoudt haar trots haar bloem in vorm bloedrood vervloeiend haar eer ter aarde haar ziel vermoeiend haar hart roodgloeiend haar eigenwaarde…