Alle inzendingen over vervolmaking

Ogen als planeten staren strakblauw naar de maan Voorbij de hemisferen Trekken sterren trouw hun baan Ogen als kometen doorklieven tijd en ruimte De toedracht is niet vluchtig naar de horizon ver buiten Sterrenstand geeft ruggengraat Men zal nog wat beleven! Bij ‘t gloren van de dageraad telt men opgelucht tot zeven Ogen als planeten…

Zijn zetel in het parlement bleef leeg, Want hij was immers in voor hoger taken, Hij zou Europa spoedig vervolmaken, Als politiek genie, subliem strateeg. Het is voorbij; qua gretigheid bleek Frans, Nog drie keer erger dan Hans Brusselmans.…

ik zie dat mijn bolletje wol zich steeds sneller ontrolt overal draadjes die rafelen en pluizen in een chaos structuur los van het uur en leven dat al geregen moet zijn in verbazing en pijn maak ik haast om de eindjes te knopen de draad weer op te rapen en het patroon te vervolmaken…

Los willen staan van de massa, de gevestigde orde, Is het streven naar een beeld, Dat tegelijk je gehele spontaniteit steelt, Het oneindige noodlottige zwart dat je te wachten staat, Is iets waar geen wil of vrijheid op inslaat, Daarom geven gedrevenheid en ambitie de schoonheid aan, Die nut geeft aan het vervolmaken van ons bestaan…

ik heb het de laatste tijd heel moeilijk met de almachtige god, die volgens de bijbel de mens met vrije wil geschapen heeft om zijn schepping te vervolmaken. moderne potentaten hebben daar geen oren zij vernielen meer dan ze opbouwen sommige dictators helpen die naar de bliksem. en god kijkt toe,terwijl mensen radeloos bidden.…

Ontvangen niet het gevolg van geven antwoorden, snijdend scherp inzichten, die tekort schieten gevoel, dat nooit doodbloeden mag kinderen een deel van jezelf combinaties van goed en niet goed willen onbegrip eindeloze jaren lang door bekroning zal moederliefde standhouden voldoening geven in vervolmaking…

Dood is voltooiing, totale vervolmaking, genezing, geluk. Gelukkig komen we allen in die hemel van de vervulling. Dat is dus wel glimlachen naar alle stervelingen.…

in eeuwigheid verscholen diep verborgen dromen door jou heb ik gevonden wat eens verloren was het geheim van deze liefde eenvoud is de kracht tederheid en dromen vervolmaken haar in pracht gevoelens uit het hart diep gesmaakt verlangen eenmaal onverwacht eeuwig blijven hangen deze liefde samen zal niemand ooit beschamen jij bent…

jij weet hoe je de tonen moet laten spreken het schrift is slechts een duiden van wat er komt natuurlijk heeft de componist al jouw lievelingskleur omdat de geur van zijn muziek bij jou past hij heeft instrumenten gekozen die zijn boeket vervolmaken in schoonheid door ultiem samenspel van balans en klank het is aan jou om dit…

De zorgvuldigheid ligt in de met zorg vervulde eeuwigheid waarin de onrust tot rust de zorg berusting zal worden in het waardevolle even dat het leven vertegenwoordigt in de aanwezigheid van de naaste die het begrip heeft, dat nodig is om het leven te vervolmaken zo huldig met de bloemen des velds neurie de hemelliederen die door hun…

ik was het laatste blad dat de herfst bijna liet hangen heb met bladeren geruiseld een zomer lang alle koelte gevangen stormen getrotseerd zag takken breken waarvan het einde nog niet was geformuleerd nu somberend in een wereld vol vergrijzen donkere dagen die in de ochtend al verijzen ik val en vervolmaak het kleurig…

En slaap elke nacht een ieder inpakte Toonde hem onmiskenbaar vaststaand aan Wanneer hij zich gadesloeg in zijn zwakte Dat de mens zichzelf niet had geschapen Maar in afhankelijke vergankelijkheid Door evolutionair na te apen Uitgegroeid was tot een complexiteit Dit onwaarschijnlijk wonderlijke feit Dat in staat stelde zich te vervolmaken…

dingen van jezelf onbewust op een beeldschone manier te etaleren zonder op de voorgrond te treden blinkt er ineens een juweel met schoonheid door hemelse zegen jouw bewegen de oogopslag of warme lach het onuitgesproken woord dat duidelijk mimisch aandacht pakt het zijn details die je nu al geslaagde performance verder zal vervolmaken…

een mond die roder lacht dan de diepste kleuren ooit gedacht en vol haar lippen geeft met handen die je strelen als je even beeft het goddelijk moment dat zij jouw warmte kent een stem die raakt in tonen die naar hemel reiken, met woorden niet te grijpen is verlangen naar wat in je leeft naar wat de ander geeft om elkaar te vervolmaken…

Het blijft bij me en ik kan het niet vasthouden al zou ik zelf een kippenhok gaan bouwen (ik zou dan trouwens ter vervolmaking die gedempte stinksloot achter de tuin ook opnieuw moeten graven). ----------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 2012…

Het maatvaste was een vereiste een gedicht mocht best een lied van melodie en ritme vertonen Hij tikte met zijn hand het tempo In het ruisen van het bloed kwam een hapering in, een huppeltje dat de cardioloog verontrustte eerder had gehoord en gezien Jij hielp me eens een gedicht te vervolmaken, ik vraag me af waar dat sonnet is gebleven…

Toen een libelle mij mee voerde Naar zonnige waterkanten Trof ik daar dansende groepjes muggen aan Trompetbloemen bliezen hun engelachtige klanken Voor het menselijk oor onhoorbaar Zachtjes over de gladde waterspiegel Vele viooltjes vielen bij Om het lied der natuur te vervolmaken Dit vertoon werd foutloos belicht Door de luister van de…

Ik zal de gelukkigste mens in dit universum worden, zijn om te bestaan met vele wegen, uitstraling waartegen je 'u' zegt... iedere onzuiverheid zal ik hebben weerlegd. Wat vooral onmogelijk leek niet haalbaar scheen... maak ík mogelijk! Een voorbeeld voor de hele mensheid, vanuit sterk en krachtig geloof! Je zou maar Worldpoet 546…

niet eerder wist zij samen te smelten met het penseel van innige liefde zalige doorbraak die zij zo bliefde in het hemelrijk kunnen versmelten haar dagdromen van brandende fakkels het grootste streelfeest van de aanraking haar zoete doorgang van vervolmaking haar sterren plukken zonder obstakels de wending in zijn ogen die vragen zijn kussen…

Zij hokt in hun wil, een instinct, zij kunnen het nest niet verlaten, bouwen hun huizen rondom het hare, een blinde cirkel, een bloedsomloop van reizen, schrijven en baren, van zich vervolmaken tegen haar dood. --------------------------- uit: 'Moedertaal', 1994.…

mijn hand het land trekt me omlaag de grond waarop ik stond blijft mij nog steeds de baas maar ik heb een orkest besteld als bodem zo haar eisen stelt dan wil ik ondergaan in jouw muziek want ik heb je hartstochtelijk lief violen snerpen pijn in licht touché voel ik jouw vingers die me raken een strijkstok in bewegen kan het leven vervolmaken…

vlaamse gaai zie jij daar liever niet die veelvraat is brutaal je rozen doen het goed de rododendron ook beide in diverse kleuren en de pas geknipte haag vormt een gladde kraag bijna op gewenste hoogte om jouw favoriete plek met hond en papegaai zit jij daar heerlijk buiten te wachten als een prins en altijd weer die stille hoop op vervolmaking…

Leg uw schaduw op de zonne-uren en laat de wind los over de vloeren Zeg dat de laatste vruchten vol moeten zijn geef ze nog twee zuidelijke dagen drijf ze naar vervolmaking en jaag de laatste zoetheid in de zware wijn Wie nu geen huis heeft, zal er geen meer krijgen Wie nu alleen is, zal het lang nog blijven zal waken, lezen, lange brieven…

Als zij de passen willen vervolmaken om het wit opnieuw te vinden in de tomeloze revelatie van hun lijven, blijft de waarheid ondeelbaar, het vervolg blijft speculatie.…

Elk deel heeft weliswaar zijn eigen taken, maar delen die gezamenlijk geheel, als som van onderdelen, vervolmaken, zijn niet geheel afzonderlijke zaken, maar één èn al en niet alleen het deel. Je kan door delen tot de kern geraken.…

Welkom volle maan, ik herken je donkere vlekken, ze vervolmaken het licht, op zoek naar plaatsen, die ik wil ontdekken, je lijkt nu wel héél dichtbij, alsof ik je al jaren ken, net als de liefde van mijn leven, maar toch héél ver weg; ik durf het nu wel te zeggen, je bent prachtig en je straalt, zou het niet leuk zijn, wij twee samen…

Hier is dit bed vanuit duisternis herboren tot vervolmaking van ons lot: geliefden uit de liefde van god, die wij voelen... zo liefde kan zijn, worden bevoelen en ervaren van de ander in teen en hoofd; hoofd tot het laatste stukje van passie in de ogen, mijn hartstocht ... enkel loslaat bij het kloppen op de deur. Zoiets.…

dan wel te samen hun weg over met ivoor beklede naast elkaar gelegen zwarte of witte toetsen die buigend bewegen voor mijn tien vingers in gelid doch vaker in een sprekende verhouding uitgespreid de klavieren poetsen op weg naar een kleurige klank om de verwachting na te bootsen die in een ritmiek van noten tot opluisterende vervolmaking…

Ik probeer je nog één keer te raken, als je achter mij zal staan en in een laatste vers jouw licht te vervolmaken, de essentie waarmee het laatste gat wordt gedicht in de voor ons aangewezen tijd, kan niet somber klinken of ongrijpbaar vederlicht om dan aan te vertrekken en bij gelegenheid weer a-priori af te leggen en elkaar…

stralen doe je zelf al ik kijk omlaag zie alle lichten vluchten nacht verjaagt de dag vandaag in hoger sferen ben je anders komt in flitsen dichterbij je aanraking, het tedere fluisteren is hemelse muziek voor mij we reizen snel met zonnewinden door de stelsels schaduw ijlt ons schitterend na jouw aura gaat de mijne vervolmaken…