Netgedichten

netgedicht (nr. 50.104):

Gebroken wit?

Zij schildert in het wit
samen met haar dochter
dansend op de ladders
van vertier op de sporten
van het gebroken wit.

Onder de tooi van alle jaren
sausen zij de vlekken weg
op smetteloze muren
van de argeloze passen
in hun simultane streken.

Onaantastbaar, de strijd in elk
seizoen met schmink bestreden
tegen de bederf van hun tijd
gesponnen, een moeder met haar
dochter niet uit hun baan te drijven.

Als zij de passen willen vervolmaken
om het wit opnieuw te vinden in de
tomeloze revelatie van hun lijven,
blijft de waarheid ondeelbaar,
het vervolg blijft speculatie.