Alle inzendingen over Ondeelbare waarheid

Als zij de passen willen vervolmaken om het wit opnieuw te vinden in de tomeloze revelatie van hun lijven, blijft de waarheid ondeelbaar, het vervolg blijft speculatie.…

van het bloed door aderen waarin het hart te groot de geest te nauw, ritme van zin en woord verstijfd in mijn roman, de plaats verkrampt in grijs en groen, in tijd niets meer vernomen, het laten een constante druk van wurging als ik binnen kom, tussen aarden dekens kan ik rustig stikken, beklemt en luchtgebrek keren zich in het ondeelbare…

Ik droom aan de oever van een beek om bloot te staan aan tijdloze gedachten, wat eerst nog helder leek onder de bedauwde varens in de aardse dalen, daar werd de stroom herhaald verlegd, de ochtendmist kuipt door een vertrouwde kier van de ondeelbare dageraad.…

in een voorwoord van nadagen in vloeiend, sprankelend water knisperend taalloze letters op ongeschreven blad de glinstering van oprechtheid of diepte van kleinigheden gebeeldhouwd dromen, zowel ongeletterd vergeten, het onthouden van een dag, als een zinderende ruggengraat, meegevoerd in een bries, in de bijziende verte denkbeeldig…

ik zit op een grote kantelende dobbelsteen ondeelbaar het ogenblik van vallen in de ruimte…

De tijdelijkheid van het gerijpte gras, bloot te staan aan ondeelbare gedachten, levend wit wat eerder groen blozend was, de plaggen zijn nog vers en onvolmaakt, als de doden zijn geborgen, voor ons zelf te zorgen in een niet volmaakte dag.…

tussen de aardse dekens kan ik rustig stikken, beklemt het geestgebrek keert zich in het ondeelbare, voltrekt uit het hermetisch zwart, zonder dat het in schrift op het lijf is gezet.…

blijft gloeien in de as, wind en regen, daar zijn schuilplaats vindt, pijnlijk lang verzwegen opgeslagen in de smart van voor - en tegenspoed onderschrijft de dierbaarste herinnering zoals zij was, ze is niet vertrokken, morgen kom je haar weer tegen, de indrukken blijven groot in de lichtste voet-print , die zij achterliet toen de ondeelbare…

Onder een kier van de ochtendmist hervindt de ondeelbare tijd zich in de herhaalde dageraad, waarin we alles kunnen verwachten maar zijn daarop nog niet voorbereid, het lijkt allemaal zo anders, ideeën en wetten vervreemd van gevoel, anoniem ongrijpbaar, wie zal weten hoe het tijdswiel er morgen voor zal staan, ons licht gestolen uit…

In de vaargeul achter mij De brokken van Vroeger Voor mij de Zee van Tijd Vol Later Op de voorplecht Buig ik mij voorover – De boeg splijt In een ondeelbaar moment Het Nu…

kleuren hebben mij bedrogen zonet was het water nog blauw dat ik dronk uit de bron van spijt nu, een vluchtige herinnering later, dorst ik naar ondrinkbare hoop - niets is wat het lijkt wat overblijft is ondeelbaar…

verstilde aanwezigheid reflectie van struiken gloeiende horizon ziel gedompeld in vrede extatisch in eenzaamheid wenst hij te delen het ondeelbare geen oord gerieflijker voor een laatste woord…

een ondeelbaar geheel G.O.D geest der schepping het universum is zijn stoffelijk lichaam In de zin van eenheid lichaam-geest schiep hij de mens naar zijn evenbeeld Is deze G.O.D werkelijk de mensen god der gelovigen…

Ik zal niets liever doen dan stralen bij iedere boodschap die er is te behalen. Niets liever, dan doorleven en doorgeven. Het alchemistisch goud smelt ik om in zilveren, verlichtende krachten van dit universum. Ik zal transformeren. Het is mijn lot. God dacht bij zichzelf: "Allereerst iemand die niet opvalt. Daarna zal ik ook haar doen…

Nu is de Waarheid leugenpropaganda Ik las een oud stuk van de KGB Het scheen dat "kameraad Vladímir P. Moreel rechtschapen was en consciëntieus En discipline had"...het staat er, heus Een ja-knikker maakt nooit zijn eigen keus... ____________________________…

de laatste stap in het onbewuste wezen, het kunstlicht van zon begeren ondeelbaar avontuur de gekrompen tijd te vrezen slechts een gezicht in de menigte te waarderen en op de pluimage te worden gewogen.…

Buigend over de plecht, daar waar de boeg het ijs splijt, slechts in dat ene ondeelbare moment leef je in het heden.…

deelgenoot van een gemeenschap over de tong gaan het trotseren van een burgerservicenummer ooit aangeroepen benoemd en bemind ingeschreven in het register der bekenden ondeelbaar, ingebeiteld doorleefd overwoekerd maar leesbaar naamloos is erger dan dood…

deelgenoot van een gemeenschap over de tong gaan het trotseren van een burgerservicenummer ooit aangeroepen benoemd en bemind ingeschreven in het register der bekenden ondeelbaar, ingebeiteld doorleefd overwoekerd maar leesbaar naamloos is erger dan dood…

Denkend aan slechts jou zie ik wijsheid en liefde Tijd van toen, nog steeds tijd van nu Wij denken zonder tegenzin nooit te sterven Sleutel van de Poort ligt aan het eind van die enorme regenboog Palet van kleuren Zompige aarde zinkt zonder bederven 't licht van de zon Daarentegen ben, hoe je het ook wendt of keert, jij zeer scherp…

U kent wel die verhalen, Over oude koeien uit de sloot halen. Op de foto zie je dat deze daad Moeilijk en ingewikkeld gaat, Om een koe uit de modder te halen. Ook met oude koeien Moeten wij ons blijven bemoeien.…

blijf kijken, blijf bestaan, zie er gaat een lijn langs ogenblikken, water langs griploze lucht een einder zonder ooit te snijden, om met vlakke stem te dempen, te liggen roerloos, ondeelbaar te reiken zonder te raken…

Vandaag wil ik niet om je huilen maar ik weet nog niet of me dat lukt wanneer de nacht met haar minuten mijn hart weer uit m'n lichaam rukt Niet de tranen zijn ondraaglijk maar de nacht die in mij is en haar bedrukkende angst bang voor het komende niets waarin zwart leegte en mijn verdriet ondeelbaar is…

2015 wuifde ik uit met een traan, van al het verdriet die werd aangedaan. Terroristische aanslagen, die wij met afschuw op de media zagen. Ik zal proberen niet meer achterom te kijken, dan zie ik toch maar overal lijken. Gehersenspoeld en gedwongen, hun hart in haat gewrongen, jonge mensen uit hun milieu gesleurd, hun familie door emoties…

Er is slechts één waarheid in dat ene leven dat leven van mij er is slechts een vreugde er is slechts een pijn in dat ene lichaam van mij er is slechts een geweten er is alleen mijn gevoel in dat ene lichaam van mij eens ga ik voorbij, maar niet jij want er is slechts één sterven alleen dat van mij Want ik ben ik en jij bent jij…

Zeg me wat te doen tegen mijn angst voor alles -- wat verborgen is.…

in het zelden van zeldzaam dat ondeelbaar is in geen velden of wegen langs lijnen van cirkels die nooit kruiselings begrijpen noch elkaar, noch zichzelf maar nooit zonder iemand die naast zit ook nu het blauw uit de hemel valt, zo donker dat beiden onzichtbaar worden zelfs op de tast…

bij het vale licht van een besluiteloos zwerk deelgenoot te zijn van ondeelbaar verwijlen een afstand te overbruggen, wetende dat wat achterblijft als echo blijft naijlen er is nog zalvende tijd om mee te drijven op het ruisen van zilveromrande zomereiken te wissen wat ik weet, te weten wat ik niet wist en dan moet alles nog blijken…

Gij, gij, ondeelbaar Deel! Gij, enkelvoudig Wezen! Gij, schitterende straal der ongeschapen Zon! Gij, kristallijne drop uit de altijd vloeibre bron Gij, onüitspreekbaar Iets, uit 't eeuwig Al gerezen!…

diep denken, diep verzonken lichaam en geest, ineen geklonken keer terug naar de bron gericht op de levensadem ademt de spiegels schoon vrij van alle gebrek geef, zonder te hebben heers, zonder te beheersen vanuit lichaam en geest op de ondeelbare weg…