Het ondeelbare

Uiteindelijk raak ik verzeild
in afgesloten kamers, door
zinnen, stuwing van het bloed
door aderen waarin het hart te
groot de geest te nauw, ritme
van zin en woord verstijfd in mijn
roman, de plaats verkrampt in grijs
en groen, in tijd niets meer vernomen,
het laten een constante druk van
wurging als ik binnen kom, tussen
aarden dekens kan ik rustig stikken,
beklemt en luchtgebrek keren
zich in het ondeelbare en voltrekt
uit het hermetisch zwart, zonder
dat op schrift in het lijf is gezet,
kom ik thuis, als kraaien in een
zwarte schim die kleur en kracht
van grond hebben gestolen, als
klauwen touw een gedicht ontwindt
en kluwen transparanter wordt,
zich vergelijkt , verdicht
- tijdelijk - even opgeschort.

Zie ook: http.//www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 27 mei 2010

pebmartenskpnmail.nl

Vedichting van het ondeelbare

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 5 stemmen 198